ျပန္အဆင္းမွာ သူက အေရွ႕ကေန ေျပးကာဆင္းသြားသည္
လိုက္ေတာင္မမွီလိုက္ ျဖတ္ကနဲဆိုေျပးဆင္းသြားေလသည္
Chan: ကေလး ကေလး ခနေနဦးေလ
ေအာ္ေခၚေသာလည္း မရ အေရွ႕ကေန သုတ္သုတ္ေျပးသြားသည္
ေသခ်ာၾကည့္ေတာ့ ကေလး နားရြက္ေလးေတြရဲေနသည္
အဟား ေဘဘီေလးက ရွက္ေနတာကို
အာ့နဲ႔ ကြ်န္ေတာ္လည္း မွီေအာင္လိုက္ၿပီး အေနာက္ကဆြဲဖက္လိုက္သည္
အဲ့လိုၾကေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္ရင္ခြင္ထဲ အင့္ကနဲေရာက္လာေလသည္
Chan: ကေလးေလး ကိုယ့္ကို surprise လုပ္တာလား ? ဟင္ ?
Jong: ဟင္ ? ဟုတ္ ဟုတ္ပါဘူး
Chan: အာ့ဆို ဘာေျပာသြားတာပါလိမ့္ကေလးက
Jong: အာ့ အာ့ကေလ ဟို .....
Chan: ကေလးေလးရွက္ေနတာလား?
Jong: ဟုတ္ ဟုတ္ပါဘူး
အဲ့လိုသာေျပာတာ ရဲလို႔ အေနာက္ကၾကည့္ရင္ေတာင္သိသာတယ္ ၿပီး ကြ်န္ေတာ့္ ရင္ဘတ္က သူ႔ေက်ာနဲ႔ကပ္ေနေတာ့ သူရင္ခုန္ေနတာေတြ အတိုင္းသာၾကားေနရတယ္
Chan: ကေလးေလး နားရြက္ေလးေတြရဲလို႔ ပါးေတြေရာပဲ
ဆပ္ကနဲ လွည့္လာၿပီ
Jong: Chan ကဘယ္လိုသိတာလဲ ? ><
Chan: ကိုယ္ျမင္ေနရတယ္ေလ
သူ႔မ်က္ႏွာေလးကို အေရွ႕ကိုဆြဲလိုက္တယ္ ၿပီးေတာ့ သူ႔ပါးႏွစ္ဖက္ကို ကြ်န္ေတာ့္လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ ညစ္လိုက္ေတာ့ ႏႈတ္ခမ္းထူထူေလးေတြက တခါတည္းစူထြက္လာပါေလေရာ
Jong: အြန္႔ ပါရုပ္ရာရဲ?
(ဘာလုပ္တာလဲ?)Chan: ကေလးကိုယ့္ကို ၾကည့္စမ္း
Jong: အြန္႔
ဆိုၿပီး မရဲတရဲ ကြ်န္ေတာ့္ကိုၾကည့္လာေလတယ္
Chan: ကေလးေလး ခုနကေျပာလိုက္တာ ကိုယ္ၾကားလိုက္တယ္ တကယ္ေျပာတာလား ကေလး???
YOU ARE READING
Baby And His Teacher
FanfictionChanyeol : အိုး ခ်စ္စရာေလး Jongin : အိပ္ခ်င္လိုက္တာ