ILOVEYOU but WHY .?

CHAPTER 8: COUSIN

"Yes, I am. Your Paul, am I right too? The ex of Stein?" may pagkasarkastiko nitong tugon.

"Ex but soon to be husband and yes, I am Paul. Nice to meet you bro."  sabay shake hands ng dalawa.

Akala ko aalis na si Lloyd pagdating ni Paul. But, he didn't even move a bit. Andito pa rin siya sa tabi ko at hawak ang kamay ko.

Tinitigan kong mabuti si Paul at binalingan ulit si Lloyd. They have the same features, ang pinagkaiba lang ay may dimple si Lloyd sa kanang pisngi. That dimple makes him more adorable. Yung dimple na kapag nasilayan mo'y mangangatog ang tuhod mo sa kagwapuhan ng nagmamay-ari nito. Pero, walang makakatalo sa seducing feature ni Paul.

Tinitigan ko si Paul, matatalim na tingin ang ibinigay niya kay Lloyd. Parang may mensahe siyang pinapadala dito ngunit hindi ito makuha-kuha ni Lloyd. Kaya..

" Pwede ko na bang masolo si Stein?" unti-unti itong lumapit sa akin. Thank God at nagpaubaya si Lloyd for the first time.

Ever since linigawan niya ako, hindi niya hinayaang makalapit sa akin ang ibang lalaki except my only cousin, Theodore.

"Okay!Okay! Im going. Please, magpagaling ka na huh? Im going home first. Bye!" halatang gusto pa nitong manatili ngunit wala siyang ibang choice kundi umalis.

Sinundan ko siya ng tingin hanggang sa makalabas ito ng pinto saka ko binalingan si Paul. He has the jealous eyes.

Ive already seen him like this. Iyon ay noong nakita niya akong may kasamang ibang lalaki. I will never forget it.

"Im going abroad." bulalas nito.

"When?" walang ibang lumabas sa bibig ko, kung hindi ang tanungin kong kailan.

"Next week? I have something to do with our business in States. Malaking problema ang kinakaharap ng company ni daddy ngayon, and I need to help him."

Tumango-tango na lamang ako at di na muling umimik. Mincy is also in States. I want to ask him kung trabaho ba talaga ang pupuntahan niya or si Mincy, but I don't have the right to feel jealous.

I wonder kung paano ko nalagpasan ang gabing iyon sa kaiisip ng pag-alis ni Paul. And now, nagliligpit kami ni Nanang ng mga gamit ko para makalabas na kami. I heard too na nasa kulungan na ang mga nagtangkang magrape sakin. Naging malinaw lahat ng nangyari sa akin ng sinubukan kong magtanong kay Nanang dahil wala talaga akong maalala. And thats it, ang rason kung bakit masakit at mahapdi ang folds ko ay dahil sa examination. They just want to make sure na wala talagang nangyari.

Im thankful na wala ngang nangyari ayon sa result.

"I love you, Nanang." di ko alam kung bakit gusto kong manlambing ngayon.

"May masakit pa ba sa iyo, anak?" nagtataka nitong kinapa ang noo ko at dinama kong may sakit ako.

"Nanang naman, bawal na ba akong maglambing?" nagtatampo kong tugon.

"Nanibago lang ako, Anak. Pasensya na." Aniya.

After we fixed our things, dumiretso agad kami ng counter para bayaran ang bill ko. Then, we straight walking home.

"Thank God, I miss this house." bulalas ko nang nakapasok ako ng bahay.

"And thank God too, nakauwi kana! I missed you so much, cousin!"  tumakbo agad ito pababa ng hagdan para yakapin at hagkan ako sa noo.

"Why are you here? Diba may sarili ka namang bahay?"

Napanganga siya sa gulat dahil sa asal ko.

"Nanang, talaga bang magaling na yan sa pagkakauntog niya? Parang hindi pa kasi!" ngingisi-ngising baling nito kay Nanang.

"And yes, Im staying here for good." dagdag nito na may halong pang-aasar!

"THEODORO!!!" di ko na napigilan ang inis ko.

"Uuwi ka or kakaladkarin kita palabas? Wag na wag kang makakapasok sa kwarto ko!" dagdag ko na may halong pananakot at inis.

Naaalala ko pa dati nang nagstay siya dito. Iniwan niyang nagkalat ang mga gamit niya sa kwarto ko. Nasaktuhan pang nasa kabilang bayan ako para sa Festival at ilang araw akong wala sa bahay. Brief, can of beers, notebook and pen pati damit and pants niya nakakalat pagdating ko.

Alam mo yung feeling na nakakainis na nakakabanas na nakakairita.  Kaya this time, he's not allowed to stay in my room.

Nagtatakbo ako paakyat ng hagdanan para maunahan siya, kaso kamalas-malasang naunahan niya ako.

"THEODORO!!!"  nag-uumapaw na ang galit ko.

Papasok na sana ako ng kwarto ko ng bigla niya itong isara kaya nauntog ako.

"Get the hell out of my room, THEODORO! Or else, I am going to text your wife!" di ako nagdalawang isip na magsumbong.

"Go, text her if you want. But for now, I am the owner of this room and not you." bungisngis nito.

Di ko na napigilan ang sarili ko.

Ako:

Ate Sandra, can you come here, please? I really need your help.

Ilang minuto akong nakatayong nagdadabog sa harap ng pintuan ko. 10 minutes bago siya nakapagreply.

Ate Sandra:

Sorry, Stein. I have a meeting now. Your kuya Theodore, andiyan siya diba? Try to ask for a help on him, okay?

Agaran akong nagreply.

Ako:

He is my problem, ate. Get the hell Theodoro out of here! I hate him. The last time na nagstay siya sa room ko, puro kalat iniwan niya. So, please!

Ilang minuto na akong nakatayo mula nang naisend ko ang reply ko sa kanya at hanggang ngayon ay wala pa rin siyang reply. Inabot na ko ng gabi kakahintay ng reply niya habang nag-aabang sa paglabas ng walang hiya kong pinsan.

Alas otso na, di pa rin ako nakakapagbihis. Im wearing white spaghetti strap and a black short skirt.

Pabalik-balik ako sa bakanteng kwarto at sa kwarto ko at hanggang ngayo'y di pa rin ito lumalabas, siguro ay nakatulog na. Kaya wala na akong nagawa kundi ang matulog sa bakanteng kwarto.

Lumiko ako at bumaling sa daan patungo sa kwartong iyon. Nagsimula akong humakbang nang tinawag ako ni Nanang.

"Anak, darating daw si Paul."

"Huh? Nang, tama ba ang narinig ko? Si Paul, pupunta rito? Alas otso na oh!" nagtataka ako kung ano ang sadya nito.

"Hindi ko alam, anak. Hintayin mo na lamang ang pagdating niya. Mauna na ako matulog, ha? Ikaw na ang bahala diyan." tumungo na siya sa kaniyang kwarto habang nakatunganga ako at nakapangalumbaba sa baba ng hagdan habang hinihintay siya.

Ano ba ang kailangan noon sa akin?