"ေဆးလိမ္းရမယ္"
"ဟမ္"
"ဟမ္မေနနဲ႔ အက်ႌခြၽတ္"
"က်ေနာ့္ပါသာလုပ္မယ္"
"မင္းကျမင္ရလို႔လား"
"မျမင္ရလဲေဆးထည့္လို႔ရတာပဲ"
"မဟုတ္မွ မင္းကိုယ့္ကို႐ွက္ေနတာလား
hak႐ွက္မေနနဲ႔ မင္းကေယာက်ာ္းေလးပဲ
ကိုယ္လဲေယာက်ာ္းေလးပဲ ဘာမွ႐ွက္စရာမလိုဘူး"
"ခမ်ားထြက္သြား ကိုယ့္ပါကိုယ္လုပ္မယ္"
"ကိုယ္စကားအမ်ားႀကီးမေျပာခ်င္ဘူး အၿငိမ္ခံမလား
ႀကိဳးတုတ္ၿပီးလုပ္တာခံမလား"
(ေဆးလိမ္းတာကိုေျပာတာေနာ္ ၂မ်ိဳးမထင္နဲ႔)
"ခမ်ားေနာ္"
"ၾကာတယ္ ကိုယ္ပဲခြၽတ္ေတာ့မယ္"
Chanyeol႐ွက္ေနတဲ့ေကာင္ေလးရဲ႕ အက်ႌကိုခြၽတ္ၿပီး
ဒဏ္ရာေတြျပည့္ေနတဲ့ ေက်ာျပင္ျဖဴေဖြးေဖြးေလးကိုေဆးလိမ္း
ေပးေနတယ္ ဒဏ္ရာကေတာ္ေတာ္နက္ေလာက္တယ္ထင္တယ္
ေဆးလိမ္းေပးရင္း ေကာင္ေလးရဲ႕တစ္ခ်က္ခ်က္တုန္တက္သြားတဲ့
ေက်ာျပင္ေလးကိုၾကည့္ရင္း ရင္ခုန္သံေတြျမန္လာတယ္
ေယာက်္ားေလးျဖစ္ၿပီး ဘာလို႔ဒီေလာက္ေတာင္အသားရည္လွရတာလဲ....ArrrဘာေတြေတြးေနလဲParkChanyeol.....
ေက်ာျပင္ေသးေသးေလးကိုထိေတြ႔ရင္ ရင္ခုန္လာတဲ့
ကိုယ့္ကိုကိုယ္ေတာင္နားမလည္ေတာ့. ......
ဆက္ေနရန္မျဖစစ္ေတာ့တာမို့Chanyeolျမန္ျမန္ၿပီးေအာင္သာ
ေဆးလိမ္းရေတာ့သည္
"ေဆးထည့္ၿပီးၿပီ မင္းအိပ္ခ်င္ရင္အိပ္ေတာ့"
Chanyeolေဆးဗူးေတြသိမ္းရင္Baekhyunကို
မၾကည့္ပဲေျပာလိုက္သည္
"ခမ်ားကဘယ္မွာအိပ္မွာလဲ"
"ဒီမွာပဲအိပ္မွာ ကိုယ့္အခန္းကိုယ္မအိပ္ေတာ့
ဘယ္မွာသြားအိပ္ရမလဲ"
"မဟုတ္ပါဘူး"
Chanyeolဘာမွမေျပာပဲ အျပင္ထြက္ရန္ျပင္ေနတာေၾကာင့္
"ခမ်ားဘယ္သြားမလို႔လဲ က်ေနာ္တစ္ေယာက္တည္းေၾကာက္တယ္"
