O ÖLMÜŞ

21 1 0
                                    

Tam tamına aradan bir hafta geçmişti.   Bu bir haftada ruhen ve bedenen çok yorulmuştum . Hayır bazen düşünüyorum neden kendimi bu kadar yoruyorum. Sonuçta hersey olacağına varır.  Ama bazen de eski hayatımı hatırlayınca kötü oluyordu . Ne güzeldi tek derdim poyrazla ettiğim kavgalardı . Ama şimdi hayatıma bodoslama giren bir Eymen ve hayatımı kaplayan şimdi de hiç olan bir poyraz ve ortada kalmış yorgun kalbi kırık hayattan bıkmış bir ben . Şuan aklımdan geçen tek soru 'şimdi ne olacak ' ne yapabilirim yanımda kimse yok herkes karşımda bir haftadır evden kimseyle konuşmuyorum.  Bazen tam bana açıklama yapacaklarken hiç yüzlerine bakmadan odama geçiriyorum.  En çok da anneme sinirliyim çünkü  en çok ihtiyacım olduğu zamanda başımı omzuna koyup ' olsun kızım gelip geçer kendine güven ve sakın üzülme ' bile demedi . Hayır onu da geçtim her neyse boşverin. . Şimdi ise aksama olan sözüm için hazırlık yapıyorlar.  Çünkü tüm akrabalar falan hepsi gelecek yani bugünden itibaren Eymen Sancaktar ın kuklası olacağım o ne derse onu yapmam gerekecek.  Ama ben şuana kadar kimseyi dinlemedim . Onu da dinlemeyeceğim . Hayır hepsini geçtim ben aksama ne giyicem.  Ama öyle bir şey giyicem ki hepsi kapak olacak sonuçta  sırf özgürlüğüm için ben istanbul a kaçmış bir insanım.  Buldum ne giyeceğimi buldum . Kan kırmızısıyla siyahın en asil tonunun karışmış bir mini elbise , altına siyah topuklu ve tamamım şimdi görsün Eymen ve ailesi gelirlerinin nasıl olacağını  (ah allahım çok zekiyim ) odamın kapısı aniden açıldı. 
"Kızım hadisene oooo sevde kızım bu sen misin ? "
"Tabi sen beni unutmuşsundur dimi anne "SEVDE : 1 ama şimdi doğru değil mi  ? Eğer beni bilseydi bu evliliğe karşı olacağımı bilirdi . Ah ah ne anneler var bi de benimkine neyse şimdi  dertleşmenin sırası değil. ...
"Tmm tmm yine başladın sen, şimdi aşağı inme vakti ama yine söylüyorum baban ve abilerin çok kızacak sonra demedi deme " deyip çıktı.  Tabi peşinden ben de he he deyip takip ettim . Hah şimdi pis gülüşümü takıp elimdeki  kahvelerle içeri girdim . Eymene bakarak gülümsedim.  Kahveleri dağıttıktan
Sonra  eymene de uzattım o ise kulağıma
" o giyinmediğinin hesabını vereceksin ama sana kötü haberim ne olmuşsa poyraz ölmüş başın sağolsun ." İşte o an ben  de bitmiştim
Gözlerim kapanmadan gördüğüm tek şey poyraz ın Sırıtan yüzü ve gerisi beni çeken boşluk.

ARKADAŞLAR HEMEN YAZAMIYORUM ÇÜNKÜ OKULUM BAYA YOĞUN AMA YİNE DE  ARAYI AÇMAK İSTEMİYORUM . NEYSE HER ZAMAN GİBİ VOTE VE YORUM BEKLİYORUM. İYİLİKLER HEP SİZİNLE OLSUN ..☺😊

Yayımlanan bölümlerin sonuna geldiniz.

⏰ Son güncelleme: Oct 09, 2018 ⏰

Yeni bölümlerden haberdar olmak için bu hikayeyi Kütüphanenize ekleyin!

Güneşim olur musunHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin