Evet ölmüştü babam. Henüz dokuz yaşındaydım ve bir aileye ihtiyacım vardı hemde herseyden fazla ıhtıyacım vardı. Güzel giden hiç bişey bulamıyordum hayatım da ve bu beni oldukça üzüyordu babamın nasıl öldüğünü neler yaşadığımı da anlatmak istiyorum size..
Bir gün gece geldi yanımıza. Normal de asla gelmez bizimle ilgilendi biraz hatta masal falan anlattı cok sevdiğini söyledi o gün çok mutlu olmuştum. Çok fazla. Sabah oldu evde bi kalabalık vardı annem babamın telefonunu açmış
-''Bayram çok hasta gelemez'' diyordu.
Sesi çok ağlamaklıydı belliydi boğazı düğüm düğüm olmuştu. Hemen anladım kötü şeyler olduğunu ananem geldi kısa bir süre sonra ve bizi alıp götürdü. 11 gün boyunca babamı hiç görmedim çünkü komadaydı annemler camdan falan görüyordu ama bizim o halde görmemizi istemedekleri için bize hiç göstermediler onu özlemeye başlmaıştım bile korktuğum oldu 11 gün sonra öldü haberi geldi babam ne kadar ilgisiz de olsa ölümü beni sarsmıştı herşeyden çok ağlamıyordum herkes duygusuz falan olduğumu düşündü. Babam öldükten sonra okul da bana acıyarak bakmaya başladılar henüz 3.sınıftım
Öğretmenim evimize geldi cenazeye saçma sapan bir ruh hali içinde boğuluyordum. Okula gittiğimde iyice sessizleşmeye başlamıştım. Ama yaz tatilinden sonra yani 4. sınıfa basladığım da herşey değişti o başarısız çocuk gitti ve yerine iki dönem de takdir getirmiş bi çocuk geldı :) Kendimi bulmuştum sanki tabii ki babama üzülüyordum ama öğretmenlerim bile şaşırıyordu bu ani değişimime..
