Acı (Sasunaru)

1.0

***Sasuke***

Gözlerimi açtım. Kollarımla sımsıkı sardığım sarışınıma baktım uzun uzun. O kadar tatlıydı ki.. Beni İtachi gibi sevecek biri varsa o da kesinlikle Naruto idi. Benim biricik Naruto'm.

Gözlerini yavaşça açtığında siyah gözlerim onun okyanusu andıran gözleriyle karşılaştı. Çok güzeldi bu gözler. İnanılmaz. Ona hayran hayran baktım uzun süre.

"Sasuke?"

"Efendim? "

"Saat kaç? "

"Bilmiyorum. "

"Okula gitmeyecek miyiz? "

"Hayır. "

Alnına öpücük kondurdum. Onu daha sıkı sardım.

"İyi ki varsın. Naruto. "

Narin kollarını vücuduma sardı. Başını göğsüme gömdü. Soluk alıp verişlerini çok rahat duyuyordum.

"Sen de iyi ki varsın. Sasuke. "

Onu gerçekten seviyordum. Kokusu bana iyi geliyordu. Gözlerimi kapatsam, sesini duymasam İtachi'den farkı yoktu. Kokusu çok benziyor. Onunlayken İtachi yanımdaymış gibi hissediyorum.

İtachi'nin gitmesi bana çok ağrı gelmişti. Ve acımı hafifletebilecek tek kişi Naruto.

"Hadi kahvaltı edelim. Ben hazırlarım. "

Yataktan kalkıp mutfağa yöneldi. Ben de duşa yöneldim arkasından.

***Naruto***

Banyodan gelen su sesini duyunca Sasuke'nin duşta olduğunu anladım. O çıkana kadar kahvaltıyı hazırlamalıyım. Dolaptan kahvaltılıkları çıkardım. Ek olarak birkaç şey daha hazırladım hızlıca. Umarım Sasuke sever. Uzun uzun şaheserime baktım. Gerçekten güzel olmuştu. İtachi nii kadar güzel yapamasam da iyi bir şeyler çıkarabildiğime inanıyordum. Su sesi bir anda kesildi. Tabakları yerleştirmeyi Unuttuğumu fark ettim hızlıca onları yerleştirdim. Çubukları da koydum yanına.

"Vayy. Sen bu işi biliyorsun. "

"Olmuş mu? "

Heyecanla cevabını bekledim. Beni kendine çekti ve dudaklarını benimkilere bastırdı.

"Çok güzel olmuş. "

Belki sıradan bir kahvaltıydı. Ama onun böyle demesi beni mutluluktan uzaya göndermeye yetiyor. İtachi kadar iyi hazırlayamazdım. İtachi nii birkaç kez Nagato nii'nin yanına geldiğinde yemek yapmıştı. Çok güzel yapıyordu. Sasuke de bu muhteşem yemeklere alışmıştı tabi. Ve ben de elimden geleni yapacaktım.

Masaya oturduk ve yemeye başladık. Onu mutlu görmek harika hissettiriyordu. Gözlerine baktım uzun uzun. Sanki kötü bir şey olacak gibiydi. Nedenini bilmediğim bir etki bunu düşünmeme sebebiyet veriyordu. Daha fazla acı çeksin istemiyorum. Ona da zarar gelsin istemiyorum. İtachi nii'yi öldüren kişinin derdi Uchiha'lar olmuştu. Peki neden? Uchiha'lar ona ne yapmış olabilir?

Tahminimce İtachi nii'yi diğer Uchiha'lara yaklaşmak için kullandı. Tüm pelerinli kişileri İtachi'nin arkadaşıydı. Onlardan biri sanırım hepsini kullanıyordu. Ya da pelerini bir başkasından çaldı. Belki de ödünç aldı?

Düşünceler beynimi esir ederken Sasuke'nin sesi beni kendime getirdi.

"Naruto. Sorun ne? "

"Hiiç. Sadece kötü bir şey olacak gibi hissediyorum. "

"Merak etme. Artık her şey düzeliyor. İyi olacağız. "

Sasuke'nin güven veren sesi içimi rahatlatmaya yetmişti. Ama içimde bir şeyler harektleniyordu. İyi bir şey değildi bu ve bu his beni etkisi altına alıyordu yavaşça. Sasuke'ye belli etmemeye çalıştım. Duygularımı saklamada çok iyiydim. Ve bu tekrar işe yarayacaktı.

"Bugün ne yapmak istersin? "

Hiçbir şey yapasım yoktu. Sadece kendimi yatağa atıp rahatlamak istiyordum.

"Naruto. Hasta mısın? "

Elini alnıma koydu ve ateşime baktı. Hafifçe kızardığımı hissettim. Beklemediğim bir hareketti çünkü.

"Çok sıcaksın. "

Ayağa kalktı ve televizyonun sağındaki beyaz dolabın üst kapağını açtı. İçinden bir kutu çıkardı. Bir bardağa su doldurdu ve bana uzattı.

"İç bunu. Daha iyi hissedeceksin. "

İlacı içtim. Acımsı bir tadı vardı. Umursamamaya çalıştım. Yerimden kalktım. Ama bunu bir hala olduğunu başımın dönmesi ve gözlerimin kararması ile anladım.

"Naruto. "

Sasuke beni tutttu ve yatağa kadar gitmemde yardımcı oldu.

Alnım ıslak bez koyarken gözlerindeki endişeli ifadeler gözlerimden kaçmamıştı.

"Merak etme. İyiyim ben tebayo. "

Yüzünde tebessüm oluşurken gözleri hafif bir acıyla bakıyordu.

"Bana o gözlerle bakma. Gerçekten iyiyim. Sadece biraz başım döndü. O kadar."

Dudaklarıma narin ve bir o kadar hoş bir öpücük bıraktı. Sanki her an kurulabilecek cam bir eşya gibi hissettim kendimi. Çok hoş hissettiriyordu. Benden yavaşça ayrıldı.

"Sasuke. Ramen istiyorum. "

Bana ciddi misin sen der gibi baktıktan sonra. Eşi benzeri olmayan, içimi ısıtan gülümsemesi ile ben de gülümsedim.

"Hemen hazırlıyorum. "

Evet az önce kahvaltı ettim ama umrumda değil. Canım deli gibi ramen istiyordu. Kokusunu hayal ettim ve suratımda kocaman bir sırıtış belirdi. Çok geçmeden hayal ettiğim, mutfaktan yayılan eşsiz koku burnuma geldiğinde seviçle gülümsedim kocaman.

Sasuke elinde kâse ile geldiğinde gözlerim sevinçle açıldı.

"Saol. Sasuke. "

Yavaşça doğruldum. Kaseyi önüme aldım ve yemeye koyuldum. Bu.. Bu leziz.

"Çok güzel yapmışsın tebayo."

Gülümsedi tatlı tatlı.

"Beğenmene sevindim. "

Kendine yapmamıştı. Belki de aç değildi ama ben yerken onun beni izlemesi rahatsız etti nedense.

"Sen neden yemiyorsun? "

"Aç değilim. "

"En azından tadına bak. "

"Yok. Ye sen. "

Onun beni yerken izlemesi gerçekten sinirimi bozuyordu. En nefret ettiğim şeydi bu.

"Sasuke. Yaklaşsana. "

O yaklaşırken ağzıma rameni doldurdum. Ellerimle onu iyi yaklaştırdım ve dudaklarımı onunkilere bastırdım. Bu sayede ramenin tadına bakmasını sağladım.

"Beğendin mi? "

"Çok güzeldi. "

Ramenimi hızlıca bitirdim. Sonra Sasuke dinlenmem gerektiğini söyledi. Ben de boş boş tavanı izlerken uyuyakaldım.

***Aynı günün akşamı***

***Sasuke***

Naruto daha iyi olmuştu. Rahatlamıştım. Saat 6'ya geliyordu. O uyurken ben de onu seyrediyordum. Aniden telefonuma gelen mesaj ile tüm düşüncelerim kesildi. Mesaja odaklandım.

Bilinmeyen Numara: Yüzleşme vakti Sasuke. 18.30'da Kasımpatı ormanının sonundaki uçurumda.

Bu oydu. Shisui nii, İzumi san ve İtachi'nin katili. Ve şimdi ya ben ölecektim. Ya da o.

Hmm acaba kim bu katil:D

Bu bölüm sasunaru odaklı yazmaya çalıştım. Finale son 2 bölüm kaldı:)

Umarım beğenmişsinizdir. Sonraki bölümlerde görüşmek üzere

Hadi ben kaçtım:3

810 kelime