Sana Ako Na Lang

When it Starts

(When tragic starts)

Months had passed.........

Maraming pagbabago ang nangyari.
Umalis sila Psalm-psalm siya ang kuya-kuyahan ko sa lahat kahit siya ang pinaka-bata and even though hindi na namin naayos yung misunderstanding namin but atleast he say goodbye at si Troy siya yung kasa-kasama ko simula nasa tiyan pa lang ata pero pagkalipas ng 4 or 5 years lumipat na sila and si Troy umalis din, sa bansa silang dalawa mag-aaral at ang kataka-taka ay sa lahat ng pwedeng pagbilinan bakit kay Nerdy pa di ba?

Atsaka di na siya Nerdy. Dahil after a month hindi na niya napagtiisan yung mga classmates namin. Ang hirap ng dinanas namin nung mga araw na yun lagi kami-este siya lang pala ang nabubully. Hindi ko naman masabi na uhmm- nevermind. Pero sa mga buwan na lumipas mas nagiging close kami. Baligtad nga ehh ako yung pumuprotekta sa kanya. Dahil marami pa ring insecure sa kanya. Mga boys na lang yung mga nambubully yung mga babae ay taglande.

Then sa bawat araw na lumilipas na palagi ko siyang kasama ayun. Nahulog na ko. Pero alam ko naman na wala na kong pag-asa kaya nga lang. Hindi talaga maiiwasang umasa.

Siguro puppy love lang toh like ang bata ko pa noh. Sana nga hindi ako masyadong dumepende sa kanya dahil mahirap mag-adjust pagmagkakalayp na kami.

Pero hindi ko aakalain na bawat saya na nararanasan namin may kapalit.

Nasa park kaming dalawa namamasyal, nagpapahangin. Nang pauwi na kami hindi namin inaasahan na may haharang sa aming itim na van. At dinakip kami parehas hindi kami naka-paglaban dahil may pina-amoy sila sa amin gamot na pampatulog.

Nagising na lang kami at nasa parang lumang bodega kaming dalawa nakatali kaming parehas. At magkalayo kami. Napansin ko na bugbog sarado siya.

"I-ian" paiyak ko na sabi sa kanya.

Pero hindi siya nagising. Napakahopeless ng nararamdaman ko nung mga oras na yun. Hindi ako sumigaw dahil alam kong walang tutulong sa amin at baka malaman pa nila na may gising na sa isa sa amin baka lalo pa kami mapahamak.

Iyak lang ako ng iyak. Pero mamaya maya may naisip ako plano. May nakita ako lighter sa hindi kalayuan ng kina-uupuan ko. At dahil wala na akong ibang choice kundi gumulong. So ayun gumulong ako. Buti na lang at hindi masasayang ang pag-gulong ko dahil may laman yung lighter. So ayun pinainitan ko yung tali sa kamay ko hanggang maputol. Nagkanda paso paso pa ko. Ng matapos yun tinanggal ko yung tali ng paa ko at dali daling lumapit kay Ian. Natumba pa ko bago makalapit kay iyan.

"I-ian I-ian gising na" pabulong na pagkakasabi ko at pilit ma tinatanggal yung mga taling nakakabit sa kanya.

"Arghh" rinig kong sabi niya.

"I-ian lika na pleasee." Paki-usap ko at thank god nagising na siya.

"S-sinag?" Namamalat niyang sabi.

"I-ian lika na bago pa nila malamang nakawala na tayo sa pagkakatali." Sabi ko sa kanya.

So ayun Tinulungan ko ng makatayo si Ian buti na lang at may daan palabas. Ang hindi ko lang maintindihan nung panahon na yun bakit?

Bakit parang walang nagbabantay?

Bakit parang kami na lang ang tao?

Hindi ko na muna naisip yun dahil mas kailangan ako ngayon ni Ian.

Hanggang sa makalabas kami biglang may nakasalubong kaming kotse at hindi ko namalayan na may nakasunod pala sa amin. Hahampasin na niya sana ng baseball bat si Ian pero sinalo ko.