Ben zannederdim ki yuregimden seni atmayi basardigimda bu dertten kurtulabilecektim. Sonunda basardim atmayi. Sonra bos kaldi, askinla buyuyen o kocaman yurek bombos kaldi.
Sonra denedim baskasini seveyim dedim belki mutlu olayim diye sigdiramadim yuregime, her girmeye calisan daha da canimi acitti.
Yuregime artik ne sen yetiyorsun ne baskasi sigiyordu.
İcim bombostu, bu aci cekmekten bile kotuydu. Oysa ben senin icin uzulmeyi bile severdim. Ama seni unutmayi hic sevemedim, baskasini yerine hic getiremedim. Bundan sonra ne sana gelebilirim ne de senden gidebilirim.
Bana bundan boyle kimseyi sevmeye degmezmis gibi geliyo. Meğersem çektiğimiz onca acı boşaymış. Bunu öğrendikten sonra biraz olsun umursamamayı öğrensim ki bu yine de canımın acısını tamamiyle geçirebilecek kadar güçlü değildi.
Başka bir şeye ihtiyacım vardı: tekrar aşık olmaya...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Genç Kız Günlüğü
RomansaEmily herkesten uzaktaydı ama bu farklı bir uzaklıktı. Bu mesafeyi metrelerle ölçmek kesinlikle mümkün değilken bir el onu kalabalığa çagırdı. Emily neler yaşayacağını bilmeden bir umut tutundu o ele. "Beni bırakma!"
