Lita's Missions with Naruto and Others!

6: Where is Naruto!?

"Ugh.."

Hoofdpijn.

Lita opende haar ogen. Ze lag in een bed op de grond. Naast haar zag ze Anko Sensei zitten.

"Je bent eindelijk wakker," zei ze opgelucht. "Je was een hele poos bewusteloos.. Hoe is het met je hoofd?"

Lita keek haar even vaag aan. 

"Wat.. Waar.."

Naruto.

Ze vloog overeind.

"Naruto! Waar is Naruto?!" vroeg ze wanhopig.

"Lita, als je eerst even gaat rusten.." 

"Hij is weg, nietwaar?!"

"Ja, maar Lita, alles is vast goed met hem!"

"Hoe kan jij dat nou weten?! We moeten hem vinden!"

Anko duwde haar weer terug haar bed in.

"Heb je dan geen vertrouwen in Naruto? Hij is een Leaf Shinobi. Denk je echt dat hij zo gemakkelijk uit het veld te slaan is?"

Lita keek haar even aan en zuchtte toen.

"Sorry," mompelde ze. "Hoe is het trouwens met Ino?"

"Met haar is alles goed. Zij en Shino zijn op zoek naar Naruto. Ik wachtte nog even tot je wakker werd."

"Ik ga ook wel," zei Lita en ze ging opnieuw rechtop zitten en voelde aan haar hoofd. Er zat verband omheen.

"Nee, het is beter dat je nog even blijft liggen," antwoordde Anko. "Die gast had je nogal hard geraakt op je achterhoofd."

Lita wilde net haar mond open doen om er tegenin te gaan toen ze zich bedacht.

"Goed. Zeg het maar als jullie hem gevonden hebben."

Anko knikte en rende het huis uit.

Lita keek boos voor zich uit en sprong haar bed uit. Even voelde ze een pijnlijk gebons in haar hoofd. Ze beet haar kiezen op elkaar.

"Geen tijd voor onzin," mompelde ze. "Je hebt een missie, Lita."

Snel pakte ze haar hoofdband van het nachtkastje naast haar bed en deed het voorzichtig om haar hoofd. 

"Autsch!"

Dat deed toch wel iets te veel pijn. Waar zou ze haar hoofdband.. Oh wacht.

Lita knoopte de hoofdband om haar middel. Ze was er klaar voor.

Snel verliet ze het huis. Ze moest Naruto vinden.

"Hij kan toch niet zomaar verdwenen zijn.." mompelde Lita terwijl ze over de kade liep.

Ze keek goed rond over de zee, maar zag niets. Ze kon maar beter oppassen dat Anko Sensei haar niet zag, anders zou ze waarschijnlijk terug naar bed moeten. Maar dat was dan echt het laatste waar ze tijd voor had. Ze was op een missie! Geen tijd om te slapen!

Lita voelde aan haar achterhoofd. Het verband zat er nog steeds om.. Waarschijnlijk zag ze er heel vaag uit als ze zo over de kade liep met dat verband om haar hoofd. Maar dat maakte haar niet uit. Het enige probleem was dat ze zo best wel opviel..

Ze legde haar hand opnieuw op haar achterhoofd, pakte het verband vast en trok het eraf. Even voelde ze een stekende pijn, maar een paar seconde later was het over.

"Dit moet wel lukken zo," mompelde ze, en deed het verband in haar broekzak.

Nu moest ze alleen nog zorgen dat ze zich een beetje schuil hield, voordat--

"Hé, Lita! Hier zijn we!"

Lita draaide zich verschrikt om. Ino en Shino kwamen aanlopen.

"Oh, eh, hallo mensen," zei Lita terwijl ze om zich heen keek. "Hebben jullie Naruto al gevonden?"

"Nee, sorry," antwoordde Ino. "Maar we hebben wel een idee wie het zou kunnen weten!"

Lita's gezicht klaarde al een beetje op.

"Mooi zo! Eh.. Wie dan?"

"Isaribi, dat ene meisje dat we gisteren tegenkwamen, die ene onder het verband," zei Ino. "Hopelijk weet zij iets over mensen die worden meegenomen door geesten!"

"Over verband gesproken," zei Shino. "Lita, hoe is het met je hoofd?"

Lita slikte een keer en glimlachte toen vaag.

"Hartstikke goed. Het doet niet zo veel pijn meer. Ik.. Mocht het verband eraf halen."

Even staarde Shino haar emotieloos aan toen Ino tot Lita's opluchting de stilte verbrak.

"In ieder geval, laten Sensei halen!" riep ze.

"Oh, eh," zei Lita. "N-natuurlijk! Maar als jullie het niet erg vinden ga ik alvast.."

"Nee," reageerde Shino kortaf.

"S-sorry?" 

"We zijn niet voor niets teamgenoten. Naruto is al verdwenen. We willen niet nog meer leden kwijtraken."

"Shino heeft gelijk," zei Ino. "De Hokage heeft ons in één team gezet omdat zij gelooft dat wij het samen aankunnen. Als we gaan opsplitsen, dan heeft het toch geen nut?"

Lita zuchtte. Ze had nu toch geen keus meer.

"Oké, daar hebben jullie een punt," mompelde ze. "Nou, laten we dan maar snel gaan."