SIĞINAK

1.Bölüm "RENKLİ GÖZLER"

Küçük beyaz  kar taneleri diğer yere düşmüş kar taneleriyle toplanıyordu  Sütlü kahvemden bir yudum aldım. Sıcak kahve boğazımdan miğdeme inerken içimin ısınmasını sağlıyordu Karı seviyordum karanlık , bomboş siyah dünyamızı bembeyaz yapıyordu.Bir gün sonra yılbaşıydı karın yağması benim için bir mucizeydi. "Bugün neler yaptın Alisa ?"büyük çelimli camdan dışarı bakmayı kestim ve psikoloğuma  baktım. Gözlerini açmış benden bir cevap bekliyordu.

Camın önünden ayrılıp kırmızı deri koltuğa oturdum. "Her zaman ki gibiydi bir değişiklik yoktu"elindeki dışı kadife olan defterine bir şeyler yazdı."Sena Halan  ilaçlarını düzgün almadığını söylüyor neden almıyorsun ? "gözlerimi devirdim. Biran önce eve gitmek için zaman sayıyordum."  Alisa soruma cevap vermeni bekliyorum."  elimdeki kahve dolu beyaz bardağımla oynamaya başladım.

"Canım o iğrenç şeyleri istemiyor.  Ben hasta biri değilim.  Onları içince kendimi sarhoş olmuş kadınlar gibi hissediyorum oldu mu ?"   Kafasını salladıktan sonra konuşmasını sürdürdü.  "Haklısın sen hasta biri değilsin ama kendini eve kapatmanda hiç doğru gelmiyor . Neden arkadaşlarınla dışarı çıkmayı denemiyorsun ?"

Eski psikoloğumu çok özlemiştim.  Bu konuşma iyice canımı sıkmaya başlamıştı.  Neyim ben soru cevaplama makinesi mi ? psikoloğum bir kaşını havaya kaldırmış bana bakıyordu.  Konuşmaya başladım. "Saçma sorular sormassan seninle iyi konuşabiliriz aslında" başını salladı ve elindeki kadife kaplı defteri kapayıp yanına koydu ardından hafif kırışmış  ellerini birleştirdi. "Pekala bana kendini tanıtmanı istiyorum o zaman seni daha iyi anlayabilirim belki. "gözlerimi kıstım onun dediğini yaparsam belki bu iş fazla uzun sürmezdi.

"Tamam İsmim Alisa Bulut  ironik bir kişiliğim var herkesle arkadaşlık edemem,Çevremde kimseye hemen güvenemem, Müzik düşüncelerimin bir parçası asla müziksiz yaşayamam, şımarık ve salak insanlardan hoşlanmam , çekingenliğim çok var, Hemen ortamlara giremem, Matematikten nefret ederim sayılar zihnimi bulanıklaştırıyor,  ailemin  tek kızıyım pardon ailemi demiştim benim bir ailem vardı .Onlar öldürülmeden 6 ay önce artık yalnızım."

Cümleleri hızlı söylediğim  için zor nefes almıştım.Söylediğim son cümle bana çok dokunmuştu. "Aileni özlüyormusun ?" başımı yere eğdim. "Her saniye , her nefes alışverişimde "sesim boğuk ve fısıltılı çıkmıştı tükürüğümün boğazımda kaldığını hissedebiliyordum.  Psikoloğum konuşmaya başladı.   "Seni anlıyorum Alisa. Unutmak çok zor hele insanlar sürekli hatırlatıp durduğunda  "Başımı salladım ve gözlerimi kapadım.

***********************************************************

Dolaplarımı delice karıştırıyordum.   Dışarısı soğuktu ve sıkı giyinmeliydim.  Hasta olmak istemiyordum.  Babamın aldığı en sevdiğim hırkayı bir türlü bulamıyordum.  Odamda bir oraya bir buraya ilerlerken kapı çalınca olduğum yerde duraksadım.  "Girebilirsin"Kapının ardından annemin geldiğini görünce gülümsedim.

Annem yanıma geldi.  "Bir sorun olduğunu sezgiledim sanırım var "gülümseyip alnımı kaşıdım.  Üzerinde ki dar kırmızı elbise onun güzel hatlı vücudunu ortaya çıkartıyordu.  İki çocuğu olmasına rahmen 18 'lik kızlar gibi duruyordu.

"Evet var babamın aldığı hırkamı bir türlü bulamıyorum.  "Odayı gözleriyle süzdükten sonra çekmeciyi açtı ve hırkamı bulmuştu bile direk koşarak boynuna atıldım.  "Teşekkür ederim anne seni çok seviyorum "gülümsedi." Bende seni çok seviyorum meleğim"  Yanağıma narin öpücüğünü kondurdu.

******************************************************************

"Alisa.... Alisa beni duyuyormusun ? " zor nefes alıyordum yine krize girdiğimi anlamıştım elimi göğsüme bastırdım.    Zorda olsa konuşmaya çalıştım."As........Astım ilacım"Psikolog koşarak çantama gitti ve içinden ilacımı çıkartıp bana verdi.İlacı içime uzunca çektikten sonra nefes alış verişim ve de kalp atışım yavaşladı.  "İyimisin ? " Sadece başımı sallayabildim.