GİZLENMİŞ DUYGULAR

4) GELİNİM OLURMUSUN?

Medyada Yiğit ve ablası Betül var

  Aras konuşmamızdan sonra eve gelmiştim. Yorucu bir gündü ama eve geldiğimde duyduğum sesle günümün mutlu biteceğini anlamıştım.

"Bu duyduğum ses benim yakışıklı yiğenime mi ait acaba?"
"Evett  dayı burdayım."
"Allahım gün geçtikçe aynı benim gibi yakışıklı oluyorsun."
"Sus be benim oğlum babasına benziyo senin gibi olursa kesin evde kalır sen babana benze oğlum."

"Abla ne saçmalıyorsun ya "
"Diyorumki yaşladın otuzuna merdiven dayadın hala bir sevgilin  yok. Zaten olanlada iki güne ayrılıyorsun."
"Birincisi  ben daha 28 yaşındayım.Ikincisi benim sevgilim var."
"Dayı yine mi sevgilin var.Arya abla yine çok üzülücek ayrıl ondan dayı."
"Neden üzülsün ki Arya?"
"Geçen sene senin sevgilin vardı sarışın abla bende dayımın sevgilisi çok güzel evlenicekler demiştim oda ağlamıştı." Ah bu kız beni  delirtecek buna ağlanır mı?
"Peki sana evleniceğimizi kim söyledi  Efe'cim"
"Annem söyledi."
"Ablaa ne evlenmesi ya "
"Ne en uzun sevgili olduğun kız evlenirsin sandım."
"Neyse abla bişey demiyorum."
"Buarada Efe'cim sevgilimden ayrılamam."
"Ama Arya abla üzülecek."
"Efe sevgilim zaten Arya ondan ayrılamam."
"Ohaa yiğit sen ciddimisin bizim Arya komşumuz olan."
"Ayy bu kız kesin olur. Ne kadarda tatlı inşallah en yakın zamanda hala olurum."
"İnşallah abla" tabiki ablam biraz mutlu olsun diyeydi bunlar. Yoksa öyle hayallerim . Ablamı anlıyorum aslında annemle babam biz çok küçükken trafik kazasında ölmüşlerdi. Benim bu evde yalnız yaşamam içine sinmiyordu. Hatta ilk evlendiği zaman benim onlarla yaşamam için az yalvarmamıştı. Ama ben böyle mutluyum ,yalnız ve mutlu .

"Efe sen Arya ablanı özledin demi oğlum."
"Evet anne gidelim Arya ablalara."
"Abla aklından ne şeytanlık geçiyor hayır oturun oturdunuz yerde."
"Ya Yiğit hadi kalk ben Arya'yı özledim görmek istiyorum."
"Peki gidelim ama orda kızı utandırmak yok."
"Ay  ne utandırıcam görümcesiyim ben onun iyi anlaşıyoruz biz hem."
"Peki abla gidelim."onların kapısına geldimizde bahçede abisinin omzuna başını koymuş ağlayan Arya'yı görmemle söylediğim için pişmanlık hissetmiştim hem yıldırma politikam işe yaramamıştı hemde onu üzmüştüm, hatalıydım.
"Arya ablaaa"diye koşan Efe'yi durduramamıştım.
"Arya abla neden ağlıyorsun."
"Gözüme toz kaçtı bişey yok efe'cim" bu kız yalan konusunda baya kötüydü.
"Dayı bence Arya abla senin sevgilin olunca üzülüyor kim olduğu önemli değil."

Arya'dan;

  Efe çok tatlı bir çocuktu aynı dayısına benziyordu. Bikeresinde beni ağlarken görmüştü. O gün Yiğitle çakma sarışın Damla'yı çok yakın görmüştüm. Sonrasında Efe'nin evlenicekler demesiyle yıkılmıştım.

  "Efe niye üzülsün benim gibi yakışıklı çocuğu kapmış."deyip gülümsemişti ne güzelde gülüyodu bir bilseniz vazgeçtim bilmeyin ben bileyim birtek.
"Hoşgeldin Betül abla."
"Hoşbulduk tatlım."
"Efe ve Yiğit seni özlemişte bizde bir gelelim dedik." Yiğit'le sevgili olduğumuzu öğrenmişti demek
"Hadi içeri geçelim Betül abla" diyen abimdi sinirlenmişti. Bugün eve geldiğinde yanıma gelmişti. Bir  saattir burda oturmuş konuşuyordum. Beni affetmişti ama Yiğit'le beni muhattap etme o sadece senin sevgilin benim kardeşim değil demişti. Onların arasını bozmuştum. Gözyaşlarımı tutamamıştım abimin tişortünü ıslatıyordu.
"Ağlama o aptal için"
"Abi aranızı bozdum ben seviyorum onu, ona ben sevgili olalım dedim abi ."
" Ne yani bu onu haklı mı çıkartır sevgili olmayı kabul ettiğine göre seviyor yan gözle baktı sana."
"Ama abi"
"Bu konuyu kapatalım, ağlamayı kes. Ne zaman seni gerçekten sevdiğini görürüm o zaman affederim onu." Bu olmayacak keşke olsa sadece kanser olduğum için kabul etti.

Şimdi ise masada oturmuş  annemle Betül ablanın konuşmalarını dinliyorduk. Betül ablanın "Evlensinler "demesiyle  öksürmeye başladım. Gerçekten annem bir betül abla iki yuh Yiğit beni sevmiyordu.
"Olmazz" dememle
"Ablaaaa"diye kızmıştı Yiğit.
" Özür dilerim  ben beklemenize ne gerek var birbirinizi tanıyorsunuz zaten diye dedim."
"Sorun diil Betül abla "
"Ben gerçekten boşboğazlık ettim çok özür dilerim."
"Gerçekten sorun diil "
"Neyse biz kalkalım."demişti Yiğit.
"Otursanıza oğlum hem ablan haklı bencede evlenin neyi bekliyorsunizki  sanki yeni tanıştınız."
"Yada en azından  nişanlanın böyle sevgili diye gezmekten iyidir." Demişti babam, abimse elindeki çatalı sıkmakla meşguldü.
"Olur nişanlanalım Arya'da isterse"
Demesiyla bu seferde abimin yüzüne çorbayı fışkıtmıştım. Karşıma oturmakla büyük hata etmişti. Sinirle masadan kalkmıştı.
"Ne yaparsanız yapın."
Yiğit'se gülmekle meşgüldü abime olanlar hoşuna gidiyordu.
"Ee Arya ne diyorsun bence evlenin ama nişanlansınızda olur." Demişti Betül abla .
"Anne bende damatlık giyicem düğünde."
"Düğünde damatlığı ben giyicem Efe bey senin önce bir gelin bulman lazım."
"Anne bizim okuldaki Ece acaba gelinim olurmu?"
Bu tatlı sorusuyla hepimiz gülerken Yiğit'te bakmamla onun gülüşünde takılı kalmıştım. Gözleri benim onu izleyen gözlerimle buluştuğunda utançla başımı eğdim. Bu hastalık beni fazla cesur yapmıştı.
"Onu Ece'ye sormalısın."
"Tıpkı senin Arya ablaya sorman gibi mi dayı"
"Ben daha sormadım."
"Neden sorsana o zaman dayı"

  Yiğit bana bakıp masadaki peçeteye uzanıp onu yüzüğe çevirip bana uzattı.
"Gelinim olurmusun Arya?"
Herkes bize bakıp gülümserken sanki Yiğit beni gerçekten seviyormuş gibi hissettim. Ama sevmiyordu sadece kanserli bir kızı mutlu etmekti amacı ve bunuda gerçekten başarıyordu yalan malan ama ben anı yaşıyordum.
"Olurum."