Ice Cream | bxg

~0.5

Koşarak çıkıyorum yine evden. Hep geç kalırım.

Ama durakta sen yoksun ve geçte kalmış sayılmam.

Etrafı tarıyor gözlerim. Sende duruyor.

Yeşil boyunluğun yerini siyah olan almış.

Siyah lensin çıkmış gözlerinden. Yeşil gözlerin bayram ediyor sanki.

Sebepsiz gülümsüyorum. 

Gözlerin beni buluyor ve kaşlarını çatıyorsun. Tabii çatılırlar, kızın biri sana aptalca gülümsüyor.

Yaklaşıyorsun. Bense anca kendime gelebiliyorum.

Yanıma geldiğinde duruyorsun. "Komik miyim hâlâ?" 

"Y-yok. Hayır komik değilsin." kaşların hâlâ çatık. Benimkilerse havalarda geziyor.

Ellerin benim boyunluğuma uzanıyor. Ben donmuş gibi kalıyorum.

"Üşütmek için çok gençsin." sanki sen çok yaşlısın Bay Bilmece.

Yalnız beni şoka uğratıyorsun. Farkında mısın?

"Teşekkür ederim." hemen uzaklaşıyorum. Neden? Çünkü tam bir aptalım.

Etraf çok ıssız. Aynı zamanda hava karanlık. Kışın neden geç doğar ki güneş?

Göz ucuyla sana bakıyorum. Gözlerin başka bakıyor bugün. Anlamını ben bilmiyorum tabii...

Hüzün, korku, nefret hepsini aynı anda yaşıyorsun sanki.

Peki Bay Bilmece bir dondurma alsam sana konuşur musun benimle?

Nasıldı ha?