Stiefvader

Hoofdstuk 3

Aangekomen op school zie ik mijn vrienden bij de fietsenstalling staan. Dat is onze vaste plaats om bijtekletsen. Ik moet toegeven dat ik best wel populair ben op school. Ik word ook wel 'de modekoningin' genoemd. Ik probeer er altijd leuk en netjes gekleed bij te lopen. Soms te netjes. Vandaar die bijnaam.

Ik zie twee vriedinnen naar me toe lopen. Het zijn Esmee en Kayla. Mijn twee beste vriendinnen. 'Lau, heb je het al gehoord?' vragen ze opgewonden. 'Hey! Nee? Wat moet ik gehoord hebben dan?' vraag ik nieuwschierig. 'We krijgen straks een nieuwe mentor' zegt Esmee. 'Ja, en hij is ook nog eens super knap!' vult Kayla haar aan. 'Een nieuwe mentor? Waarom?' verbijsterd kijk ik ze aan. 'Leef jij in een doos ofzo?' zegt Kayla. 'Mevrouw Schuurman is nu eindelijk met zwangerschaps verlof. Dus het duurt wel even dat we haar weer voor de klas hebben.' licht Esmee toe. Oja, natuurlijk dat is ook zo, hoe kan ik dat vergeten? Ik vind het best wel jammer. Ik kon het heel goed vinden met Mevrouw Schuurman. Ze was grappig en erg betrokken met haar leerlingen. Ze gaf Nederlands en het was een van mijn favoriete docenten en daarnaast ook nog eens mijn mentor. 'Oh.' zeg ik afwezig. Ik blijf vooruit staren. Ik moet nog steeds denken aan de nieuwe vriend van me moeder. Hoe hij in een keer mijn hand zo stevig vast kneep.

'Hallo ben je er nog?' Kayla zwaait ongeduldig met haar handen voor mijn gezicht. 'Huh? Ja ga verder.' Heb je hem nog niet gezien ofzo?' vraagt Esmee. Ik schud mijn hoofd. Op dat moment gaat de bel. Al pratend lopen we naar de klas. Ik loop de klas in en krijg een stoot van Esmee. 'Auw! waarom dat?'

'Hallo?! Ben je nu ook al blind ofzo? Lekkerding recht voor je!' Ik kijk op in twee grote blauwe ogen. Een blond plukje haar valt voor zijn ogen waarop hij door zijn perfecte blonde haren strijkt. 'Hallo dames, kom binnen en zoek een plekje'. zegt hij vriendelijk. Het is inderdaad een knappe man om te zien. Hij ziet er nog jong uit. Ik gok rond de 25. Ik zoek een plekje en kijk de klas rond. Alle meisjes hebben aandacht voor de leraar. Hij pakt een krijtje en zet zijn naam met grote letters op het bord. "Meneer Dijkstra" staat er. Hij draait zich om en stelt zich voor. 'Hallo iedereen, ik ben meneer Dijkstra maar jullie mogen me Dijkie noemen.' De klas lacht. Het word weer stil en iedereen luistert aandachtig wat hij nog meer te zeggen heeft. 'Zoals de meesten al weten ben ik een tijdelijke vervanger van mevrouw Schuurman. Zij is sinds vandaag met zwangerschap verlof. Ik ben nu jullie's docent Nederlands tot dat mevrouw Schuurmans zelf weer voor de klas kan staan. Nog meer vragen? Gelijk steekt Kayla haar vinger op. 'Ben u getrouwd?' Ik doe mijn best om mijn lach in te houden, typisch weer een vraag van haar. 'Leuke vraag zegt hij lachend maar nee, ik heb geen tijd voor een vriendin ik zit nog hard aan mijn studie bezig.' Nog meer vragen? Pieter steekt zijn hand op. 'Hoe oud ben u?' 'Hoe oud ik ben? herhaalt hij met een peinzend gezicht. 'Zie ik er zo oud uit dan? Je kunt eerder vragen hoe jong ik ben grapt hij.' weer begint de klas te lachen. 'Nou..' begint hij. Weer word de klas doodstil. 'Ik ben 26 jaren oud.' antwoord hij. Dan steken er meerdere leerlingen hun handen op. Hij beantwoord nog een paar vragen en dan zegt hij. 'Oke, genoeg over mij, we draaien de rollen om en ik wil nu wel eens wat van jullie weten. Laten we beginnen met een voorstel ronde. Jij jongen met het groene shirt we beginnen bij jou en werken zo naar achteren, begrepen? De klas knikt instemmend. Iedereen stelt zich voor en aan het einde gekomen zegt hij 'Ik doe mijn best de namen te onthouden maar ik beloof niets.' Een lachje verschijnt op zijn gezicht. Ik zie alle meisjes wegdromen. 'En nu gaan we serieus aan de slag!' 'Aaaww' zeggen wat teleurgestelde leerlingen. 'Ja het is jammer dat begrijp ik, maar we gaan nu over op Nederlands. Iedereen pakt zijn boek. De dag verloopt normaal als alle andere schooldagen. De laatste bel luid. Ik pak mijn tas in en loop met Esmee en Kayla naar mijn fietst ze zijn nog steeds aan het praten over Dijkstra. Aangekomen bij de fietsen kijk ik rond Jordan zijn fiets staat er niet meer. Die is vast al vertrokken. Dan onderbreek ik hun gesprek. 'Ik ga naar huis hoor.' zeg ik snel en pak mijn fiets. 'Maar het is woensdag, dan maken we altijd samen huiswerk toch? Esmee en Kayla kijken me verwonderd aan. 'Ja maar ik moet me broertje nog naar zwemles brengen' verzin ik op. Ze halen hun schouders op. 'Oke, dan zie we je morgen wel weer.' 'Ja, tot morgen!' Ik stap op mijn fiets en haal opgelucht adem. Ze zouden vast weer uren blijven kletsen over Dijkie. En dat is een ding waar ik nu absoluut even geen zin in heb. Ik zie mijn huis al verschijnen in de verte. De auto staat op de oprit. Mam is dus thuis. Ik loop naar binnen en zie David languit op de bank liggen.

PLEASE VOTE EN COMMENT (:

Dat zou echt geweldig zijn!