The Professionals

P R O L O G U E

PLAGIARISM IS A CRIME!!!

THIS STORY CONTAINS OF MATURED SCENES AND EXPLICIT WORDS THAT'S NOT SUITABLE FOR YOUNG READERS.

*****

The Professional
by: Rejmon

*****

-Abduction-

Six years ago -June 6, 2***
Twelve midnight @ High end Bar

. . . Closed VVIP lounge

Pormal na nakaupo ang mga makikisig ngunit may katandaang kalalakihan sa nakapalibot na pabilog na lamesa. Masinsinang magkaharap ang mga ito at parehong sumisipsip sa hawak nilang kopeta na may lamang likido.

Sobrang nagbibigay kilabot ang kanilang presensya kanina ng madaanan nila ang mga liberated na pakalat-kalat.

Parang biglang huminto ang oras ng dumaan sila dahil ang kaninang wild na sumasayaw at maramihang partner ay parang biglang napilayan, walang kahit ni isang tao ang sumubok na gumalaw.

Maging ang mga taong parang lata kung sumasabay sa kantahan ay biglang nagsitahimik.

Dahil presensya palang nila ay manginilabot kana. They are like a killing machine. Mamamatay ka kung hihinga kapag nariyan sila.

Mahina at masinsinang naguusap ang mga ito. Mahihimigan mo sa kanilang boses ang otoridad bawat lumalabas sa kanilang bibig ang mga salita.

Mababagsik ang kanilang mga mata na parang may hindi napagkasunduan ngunit kalmado parin ang kanilang pagmumukha. Dahil hindi na kinakailangan ipamukha na hindi sila nagkakaunawaan dahil sa paraan palang ng pagtitig nila ay hindi na kinakailangan.

Mga ilang oras na ang lumipas simula nung magumpisa silang magusap sa loob ng kwadradong silid. Walang maaring dumistorbo sa kanila dahil ang kabayaran kamatayan.

Ngunit parang kahit kung saan siguro sila pupunta palaging nariyan si kamatayan, bumubulong. Ang masinsinang nilang paguusap ay bigla nalang nasira. Parang free fall na nahulog ang kaninang hawak nilang kopeta.

Sa pagkawala ng ilaw, kadiliman ay agad lumukob sa kwadradong silid.

And in instant ang kaninang silid na sobrang elegante tingnan at napakatahimik ay biglang naging palaruan.

Palaruan na kung saan buhay ang kabayaran.

dalawang segundo. . .

Parang naglalaro lang ng matatalas na bagay ang apat na kalalakihan. The daggers were like have a own brain, flying directly to where it's been aimed. Kumikintab at napakatulis ng mga ito dahil isang tama lang sa isang bagay ay agad nitong nahihiwa.

Napakaliksi ng kanilang kamay. Hindi masasabayan ng iyong mga mata ang kilos ng mga 'to. Speed and accuracy are within them. Walang tapon sa kanilang kilos, solido ang lahat.

tatlong segundo. . . .

Aside from flying daggers. Meron ding lumilipad na bagay sa iba't ibang dereksyon ang syrum na puno ng dilaw na likido.

Maliliit at umiikot na steel triangles na kapag tumama ay agad sasabog dahil sa naka dikit na explosive bomb. At ang bala na sensor type dahil kahit nakatago pa ang target walang dahilan na hindi ito makakatulog ng walang hangganan.

limang segundo. . . .

Biglang bumalik ang ilaw sa silid at bago paman magkapira-piraso ng tuluyan ang mga kopeta sa sahig ay walang mintis na hinuli nila ang mga 'to at kasabay sa kanilang pag-upo ay sabay ding nagsibagsakan ang kawawang apat na naghihinalong nakaitim na mga tao.

Ang kaninang makintab na marmol ay ngayon ay napintahan na ng kulay pulang likido.

"T'was always happened when the killers tried to kill the professional killers."

. . . . . . . . .ekkk

ekkkk

l

o

a

d

i

n

g

PLAGARISM IS A CRIME!!!