cevap alamadığımda şkafamı sağa çevirdim ve o manzarayla elim ayağıma dolaştı Enes mos mor olmuştu ve gözleri kocaman açılmıştı ne yapacağımı bilemeden yardım istemeye başlamıştım.
Sesimi duyan bir kaç kişi yardım için yanıma koşarak gelmeye başlamıştı.
bense hala yerde öylece yatan Enesi kaldırmaya çalışıyordum. Bu sırada Enes ağzının içinde birşeyler mırıldanıyordu
"Arabada ilacım var arabada"
dediklerini anladıktan sonra hızlıca arabaya koştum. Bir kaç yere baktıktan sonra ilacı nihayet bulmuştum tekrar koşarak Enesin yanına ulaştığımda ilacı ellerinin arasına bıraktım bir kaç kez fıslattıktan sonra nihayet kendine gelmişti bir kişinin yardımıyla banka oturmasını sağladım.
"iyisin değilmi?"
" Evet iyiyim şey ben astım hastasıyım" diyip kafasının arkasını kaşıdı.
kafamı gülümseyerek aşağı yukarı salladım. Bu sırada etrafımızda ki kalabalık dağılmıştı. Uzun bir sessizlikten sonra Enes ayağa kalkıp "hadi kalk birşeyler yiyelim" dedi. Aslında acıkmıştım ama saate baktığımda geç olduğunu farkettim.
"Benim artık eve gitmem gerek."
"Tamam bırakayım seni."
"Gerek yok teşekkür ederim."
"lütfen ısrar ediyorum"
"peki sen öyle diyorsan"
o kadar ısrar etti ki artık dayanamadım ve kabul ettim. Arabaya bindiğimizde arkama yaslanıp camdan dışarıyı izlemeye odaklanmıştım ki Enes "Evin tam olarak nerede?" bunu söylemediğimi fark edince afalladım adresi verdikten sonra kucağımdaki ellerimle oynamaya başladım. Arabanın durmasıyla eve geldiğimizi anlamıştım. Kafamı kaldırıp eve baktım hava karardığı için korkularım artmıştı.
"Tekrar teşekkür ederim"
"Sorun değil ne zaman istersen bu arada telefon numaranı alabilir miyim?"
Telefon numaramı verdikten sonra el sallayıp arabadan indim adımlarımı hızlandırıp eve girdiğimde yüzüme çarpan soğuklukla neye uğradığımı şaşırdım.
iyide ben bu camları açık bırakmamıştım ki. Kontrol bile ettiğime eminim. Hızlıca gidip camları kapattım. Odama çıkıp üzerimi değiştirdikten sonra Telefonu elime alıp Saneme bu gün yaşadıklarımı mesaj olarak attım. İki dakika sonra cevap geldiğinde mesajı okudum.
"Ya kardeşim sende ilk yalnız kaldığın günden başına gelenlere bak .d"
"Bende hala şoktayım."
"Yarın musaitsen size geleyim."
"olur. İyi geceler."
Sanemle konuştuktan sonra yatmak için hazırlandım ve yatağa girdim. Aklımda bir kaç saat önce yaşadıklarım dönüp duruyordu. Gözlerim yavaş yavaş kapanmaya başladığında direnmeden kendimi uykuya teslim ettim.
****ENES****
Kumsal'ı evine bıraktıktan sonra mekana doğru sürdüm. Arabayı uygun bir yere park ettim. bizimkilerin yanına ilerlerken gözüme Çağrı takıldı. O kıza kafayı taktığından bu yana buraya gelmemişti. Yanına ilerleyip oturdum o kadar dalgındı ki yanına oturduğumu fark etmedi bile.
" iyi misin kardeşim?"
cevap vermemesi normaldi çünkü bu Çağrı. İlgisini çekecek birşeylerden bahsetmeliyim ki bana cevap vermeli.
"Kumsalla konuştum."
kafasını aniden bana çevirip sinirli bir şekilde bakmaya başladı.
"Nasıl lan nasıl ben bile yaklaşamazken onunla konuştun.
İçimden keşke söylemeseydim diyerek kendime küfürler ederken bir yandan da herşeyi onun iyiliği için yaptığımın farkında olmasını istiyordum. Cebinden çıkardığı bıçağı boğazıma yaklaştırınca düşünmeyi bırakıp konuşmaya karar verdim.
"Ara sokakta adamın biri onu sıkıştırdı ve bende yardımcı oldum."
Sözlerimden dahada sinirlendiği belli oluyordu fakat doğru olan buydu. Arkadan gelen Melodik ses Çağrının durmasına yetmişti.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
ÇAĞRI DUMAN
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
ENES GÜVEN
MERHABA ARKADAŞLAR SİZCE KİTABA DEVAM ETMELİMİYİM EKSİKLERİM NELER YORUMLARSANIZ SEVİNİRİM BU BENİM İLK KİTABIM
