Flaming Roses. #ΑΚΑ

Ηταν δική σου απόφαση!

Το να έχεις την ευκαιρία να επιλέξεις στην ζωή είναι πολυ ωραίο. Τι γίνεται ομως όταν καμία απο τις δύο επιλογές που έχεις δεν σε ικανοποιεί;.

Επιλέγεις μια που πιστεύεις ότι ειναι η καλύτερη......; Και αν ομως τελικά δεν ήταν η καλύτερη;
Και να με εγώ τώρα πακέταροντας τα πράγματα μου.
Έτοιμη να παω σε μια πόλη που μου ειναι εντελώς άγνωστη. Αφήνοντας πίσω μου τα ποιο αγαπημένα μου πρόσωπα , την Δανάη και τον Τζέιμς ακα τους δυο καλύτερους κολλητούς που μου εχουν σταθεί σε καθε δύσκολη στιγμή της ζωής μου.....

Ας τα πάρουμε όμως απο την αρχή....
Το όνομα μου είναι Ολίβια και πηγαίνω 2α λυκείου. Ζω σε ενα διαμέρισμα με τον πατέρα μου οι δυο μας. Μιας και στα 8 μου χρόνια έχασα την μητέρα μου . Ο πατέρας μου δουλευ-

Π.Ολι. "Ολίβια είναι έτοιμες οι κούτες σου;"

Ολι." Ναι μπαμπά τωρα φέρνω και τα τελευταία...!!"

Ααααα που ειχα μεινει;;....ααα ναι . Ο πατέρας μου λοιπόν εργάζεται σε μία εταιρεία , στην περίφημη O.C.(omicron company)  πάντα ήταν περήφανος για την δουλειά του.Για την ακρίβεια αυτή είναι ολη του η ζωή. Και όχι δεν υπερβάλλω, ποτέ πραγματικά δεν νοιάστηκε για μένα. Εχω μάθει απο τα 8 μου χρόνια πως να επιβιώνω μόνη μου . Ποτέ δεν ήταν δίπλα μου όταν τον χρειαζόμουν . Ακόμα και τις ποιό δύσκολες στιγμές τις ζωής μου. Η καθημερινότητα στο σχολείο ήταν δύσκολη μετα τον θάνατο της μητέρας μου . Πολλές φορές λάμβανα προσβλητικά σχόλια απο συμμαθητές μου επειδή ήμουν οπως έλεγαν "ορφανό" ή με κοιτούσαν με λύπηση . Τότε ηταν που γνώρισα την Δανάη και τον Τζέιμς , αυτοί οι δύο είναι ξαδέρφια ...και απο την πρώτη στιγμή με βοήθησαν να σταθώ στα πόδια μου.

Ήταν πάντα διπλα μου τα βράδια που έκλαιγα ρωτώντας τον εαυτό μου γιατί όλοι να μου συμπεριφέρονται έτσι;; Σε τι εφτεξα εγώ;; Εμένα γιατί κανείς δεν με ρώτησε για το αν θέλω η ζωή μου να καταλήξει ετσι;;. Και επίσης πάντα ήταν δίπλα μου, υπερασπίζοντας με κάθε φορά που κάποιο πικρόχολο σχόλιο ακουγόταν εις βάρος μου.

Τώρα ετοιμάζομαι για να πάω στην μεγαλύτερη αδερφή της μητέρας μου στην "θεια" Άννα , που ζει  σε μια άλλη πόλη μακριά απο εδώ. Να μείνω σε καινούργιο σπίτι ,να παω σε νέο σχολείο , με νεους συμμαθητές και γενικά μια νεα ζωή.....

Ο πατέρας μου θα έφευγε αύριο θα λείψει για 10 μηνες στην Βαρκελώνη μαζί με την εταιρεία . Και γω ήμουν αναγκασμένη ή να πάω μαζί του ή να μείνω στην μοναδική συγγενή μου την "θεία" Άννα αν και πραγματικά ποτε δεν την αισθάνθηκα θεία μου . Είναι μια ξένη για μένα . Θυμάμαι οταν ήμουν μικρή την είχαμε επισκεφτεί κάποιες φορές στο σπίτι της στο Λόσινγκτον όμως έχω πολύ θολές αναμνήσεις από κει.