Flaming Roses. #ΑΚΑ

"πυρετόςςς."

Previously...
Oli. "Δεν θέλω κ-κάποιο αντάλλαγμα από ο-όλο αυτό, το κ-κάνω απλά για να σε βοηθήσω..." Είπα λίγο τραυλίζοντας αφού η κοντινή επαφή που είχαμε με αποσυντόνιζε.

Jona. "Είσαι σίγουρη γι'αυτό;" Ρώτησε με βαριά φωνή ενώ πλησίαζε όλο και περισσότερο τα χείλη του στα δικά μου .

Ώσπου εκεί που σχεδόν ακουμπούσαν μεταξύ τους.....

This moment...

Η πόρτα άνοιξε διάπλατα και σιγκρούστηκε με τον τοίχο και ο κρότος που έκανε με έκανε να τρομάξω και να απομακρυνθώ απότομα απο εκείνον.

Κοιτάξαμε και οι δύο στην πόρτα αλλά αυτό που αντίκρισα ήταν κάθε άλλο παρά τρομακτικό.

Ένα πανέμορφο ξανθό αγοράκι στεκόταν στην πόρτα φορώντας πιτζάμες και στα χέρια του κρατούσε ένα λούτρινο καφέ αρκουδάκι.
Τα μαγουλάκια του ήταν ροδοκόκκινα και τα μάτια του γυαλιζαν κάτω από το χαμηλό φως που υπήρχε στο δώματιο.

Κοίταξα τον Τζόναθαν για μια στιγμή και το πρόσωπο του είχε αλλάξει 30 χρώματα.

"Τζό...δεν είμαι καλά ... μάλλον έχω πάλι πυρετό." Είπε το αγοράκι που στεκόταν ακόμα στην πόρτα με μια λεπτή αδύναμη φωνή.

"Δεν σου είπα να μείνεις ξαπλωμένος στο δωμάτιο;" Είπε ο Τζόναθαν και τον πλησίασε , έβαλε το χέρι του πάνω στο μέτωπο του μικρού για να δεί μάλλον αν έχει πυρετό.

"Ναι όμως βαρέθηκα να είμαι εκεί και ένιωθα μοναξια."είπε με ένα παράπονο στο βλέμμα του.

"Εσύ ποια είσαι;"είπε και γύρισε το βλέμμα του σε εμένα.

"Χένρυ....."είπε προειδοποίητικα ο Τζόναθαν.

"Είναι εντάξει... είμαι η Ολίβια. Εσένα πιο είναι το όνομα σου γλυκούλη;"

"Δεν είμαι γλυκούλης! Είμαι ο Χένρυ. Μα γιατί μου φέρεστε όλοι σαν να με μωρό;"

"Οκει έχεις δίκιο πως μπόρεσα να δώ γλυκό ,ενα τόσο γενναίο αγόρι;" Είπα και εκείνος χαμόγελασε.

"Έλα πήγαινε μέσα και θα έρθω να σου βάλω θερμόμετρο." Είπε ο Τζόναθαν διακόπτοντας μας.

"Μαααα οχιι! Θέλω να κάτσω εδώ μαζί σας!"παραπονέθηκε ο μικρός.

"Δεν γίνεται Χένρυ να κάτσεις εδώ."είπε ο Τζόναθαν.

"Γιατί;Τι κάνετε που δεν μπορώ να βλέπω;"

"Κάνουμε....... ιδιαίτερα..." Είπε διστακτικά ο Τζόναθαν.