Kumatok ako pinto ng bahay ng mga Matias. Sa pagkakaalam ko, ngayon na ang paguwi nila Maureen galing Batangas.
Pumunta ako dito dahil despirado na 'kong makausap si Kacey. She's not answering my call. If si Maureen ang tumawag sa kanya baka sagutin niya 'to.
Nag bukas ang pinto at si Ninang Majah ang nakita.
“Laurence, what are you doing?” She asked.
“Ahm... Nandyan po ba si Maureen?”
“Oo, nasa sala sila ni Luis ngayon. Pumasok ka.”
“Salamat po.” Pumasok ako tulad ng sinabi ni Ninang, dumiretso ako sa sala at do'n ko nakita ang dalawa. Tumingin sila sa direksyon ko at halatang nagtataka na makita ako.
“Anong ginagawa mo dito?” Tanong ni Maureen.
“Can you call Kacey for me?”
Napakunot noo siya. “Why? May nangyari ba?”
“She's not answering my call.”
“Why?”
“She's mad at me.”
“Why?” She asked again.
“Uminum ako kagabi kasama si Paige at nakatulog sa Unit niya.”
She gasped. “Baliw ka na ba? Alam mo namang ayaw ni Kacey sa babaeng 'yon 'di ba? Nakipag inuman ka pa?”
“Alam ko na 'yon! Galit na sa'kin si Kacey, h'wag mo na 'kong sermunan. Call her for me please, gusto ko siyang makausap.”
“If she's not answering your call may dahilan 'yon. Ayaw ka muna niyang kausap kaya hayaan mo muna siya.”
“No! I need to fix it now, kung papatagalin ko pa baka hindi na siya makipag balikan pa sa'kin.”
“Woe! Nakipag hiwalay siya sa'yo?” Gulat na tanong ni Luis.
“Gano'n na nga.”
Maureen sighed. “Fine, pasalamat ka kababata kita!” Kinuha na niya ang cellphone niya 'saka niya dinaial ang number ni Kacey.
Umupo na muna ako sa separate chair.
Niloudspeaker niya kaya narinig kong mga apat na ring din bago niya sagutin ito. “Hello?”
I was about to speak pero pinahinto ako ni Maureen. “Hi! Kumusta?” Si Maureen ang sumagot.
“Hindi maganda.” Hindi maganda ang boses ni Kacey, mukha siyang nanghihina.
Maureen glared at me. For sure ako ang sinisisi niya kung bakit ganyan ngayon si Kacey. “Nabanggit sa'kin ni Laurence na nakipag hiwalay ka sa kanya. Totoo ba 'yon?”
“Oo.” She sounded crying. It makes my heart aches. I can't bare to hear her crying.
“Laurence told me to call you kasi gusto ka niyang makausap, do you want to---”
“No!” Kacey snapped. “Ayaw ko siyang makausap.”
Fuck!
“Talaga bang makikipag hiwalay ka na sa kanya?” Maureen asked.
“Oo, buo na ang desisyon ko. 'Saka plano ko na ring mag stay dito sa Paris para samahan si Mama.”
Wait what???
“Mas magiging madaling mag move on kung nandito ako.” She added.
“P-pero paano tayo?” Hindi ko na napigilang mag salita. Maureen gives me a what-are-doing look. Hindi ko 'yon pinansin. “Don't you want to fix... us?”
“Wala nang ayusin kasi wala nang tayo!” She ended call after niyang sabihin ang mga salitang 'yon. I covered my face with my hands. Hindi ko mapigilang maluha dahil sa sakit ng ideang hindi na nga kami magkakaayos, hindi ko pa siya makikita.
Ano ba kasi 'tong ginawa ko? Bakit ba kasi sumama pa 'ko sa babaeng 'yon? Bwiset! Nakakainis talaga!
Pinunasan ko ang luha ko 'saka ako tumayo. “Salamat sa pagtawag sa kanya. Aalis na 'ko.”
Hindi na 'ko nag hintay ng sagot sa kanila basta lumabas nalang ako ng bahay 'saka ako dumiretso sa pagsakay ng kotse ko.
Hinampas, sinuntok ko ng maraming beses ang manebela dahil sa galit ko sa sarili ko.
Ano nang gagawin ko? Ano nang gagawin ko? Ayaw ko siyang mawala sa'kin! Hindi ko alam ang gagawin ko!
Nakarinig ako ng katok mula sa labas ng bintana ng kotse ko. Tumingin ako sa direksyon nun at si Luis ang nakita ko. Binuksan niya ang pinto 'saka siya sumakay.
“Alam kong hindi ka okay kaya yayayain sana kitang uminum. 'Yon ay kung gusto mo lang.”
“Gusto ko 'yon.” Pinagana ko na yung makina ng kotse ko 'saka ko sinimulan ang pagmamaneho ko.
“Bigyan mo lang ng oras si Kacey, sa ngayon sa tingin ko hindi pa maganda ang mood niya kaya parang desidido na siyang makipag hiwalay sa'yo. Palamigin mo lang ang sitwasyon.” He advices.
“Mag i-stay na siya sa Paris. Tingin ko kung hindi lang maganda ang mood niya dahil sa kapalpakan ko, hindi siya mag de-desisyon na mag stay do'n. Talagang sinarado na niya ang chance na magkaayos pa kami.”
“Malay mo naman hindi niya magustuhan do'n at mapag-desisyunan niyang bumalik dito. Kung babalik siya, siguradong sa Apartment ulit siya titira dahil sa Phobia niya. Pero habang hindi pa 'yon nangyayari, h'wag mo lang tigilan ang paghingi ng sorry. Hanggang sa maramdaman niyang sincere ka. Kung mahal ka niya babalikan ka niya.”
“Paano kung hindi na talaga siya bumalik?”
“E di sundan mo siya Paris!”
Napaisip ako sa sinabi niya. Kung mawawalan na nga ako ng ibang paraan, siguro nga susundan ko nalang siya sa Paris.
To be continued...
