I Wanna Die

Chapter 4

Kailangan ko pa ba magwarning sa inyo? Kasi naman I already warned all of you from the beginning pero well, warning pakihanda ang sarili bago magbasa ng chapter na ito.

------

"Psychiatrist huh?" Kaya pala masyadong interesado sa buhay ko, naghahanap pala ng pasyente. Fucking people who need money.

"Hey I'm here to help you---"

"Does helping involves money?" tanong ko with sarcasm. This guy, is he desperate to have patients or what?

"I don't need money dear, I'm here as your friend who will help you." I immediately rolled my eyes as soon as I heard that like what the hell? Friend? What's that?

"Just listen to me, I can help you run away from them. Don't you like that? Living far away from them?" napaisip ako sa sinabi niya. Yeah right, nakuha niya ang atensyon ko damn it.

"How can I trust you stranger?" matalim ko siyang tinignan mula paa hanggang ulo. I can't trust him but I want his idea.

"How can someone help you run away if you can't even trust that someone. You like my idea but you don't trust me."

"Make me trust you then." sabay ngisi ko sa kanya. Goodluck man, makakaya mo kaya ang tulad ko?

-----

"Ano yung pinag-usapan niyo ni Tony?" bungad na tanong ni Melvin kay Jason pagkatapos nitong lumabas sa kwarto ni Tony.

Hindi siya sinagot ni Jason imbes tiningnan lang siya na walang halong emosyon. He kept on thinking their plan, kung paano niya maitatakas si Tony dito sa bahay na ito.

"I told her to trust me and let me do my work to her." sagot niya atsaka umupo sa sofa.

Alam niyang sa oras na sabihin niya ang plano nila ni Tony paniguradong papatayin siya ng lalaking nakatingin pa din sa kanya.

Hindi niya maiwasang mapamura sa iniisip, ano ba tong napasok niya?

Hindi niya kasi maintindihan kung bakit niya sinabi yun kay Tony, itotohanin niya ba?

But then, he thinks that he need to help her. I think running away from her family makes her recover from illness that she's been fighting for years.

Yeah right, I'm so fucked up.

-----

Napatingin ako sa pinto nang nagbukas ito, but then mabilis akong tumingin sa bintana nang makita kung sino ang pumasok.

"Ano ang pinag-usapan niyo?" Tanong niya na ikinakunot ng noo ko. Problema ng lalaking to? I thought nanghingi sila ng tulong sa doctor na yun.

"Why don't you ask him? Wala naman kayong tiwala sa akin." inis kong sagot. Tumayo ako sa aking kama atsaka pinuntahan ang aking ref. Binuksan ko ito ngunit nabigo ako nang makitang walang laman ang ref.

They are seriously getting on my nerve, ito na nga lang hinihingi ko, ayaw pang gawin. Fucking hell.

"Sa tanghali lang pwede ibigay ang beer bawal sa umaga." agad ko siyang sinamaan ng tingin.

"Who are you para gawin ito sa akin asshole? Ilang araw na kong nagtitimpi sa pagiging pakelamero mo." inis kong saad. This guy like seriously malapit na kong mapuno dito.

"You're showing your emotions again, improving huh." asar niya sa akin ngunit blanko ko lang siyang tiningnan.

"I really don't know kung bakit tinanggap ka ni mama, well in fact ikaw ang isa sa dahilan kung bakit ganito ako ngayon." natahimik siya sa sinabi ko, bullseye asshole.