ChanBaek One Short Collection

Until The End

မနက်​ ၇ နာရီ....

ဒီအချိန်​ဟာ သူများ​တွေအတွက်​ ​
စော​ကောင်းစော​နေနိုင်​​ပေမယ့်
ကျွန်​​တော့်အတွက်​က​တော့ သူ့ကိုအချိန်​မှန်​မြင်​နိုင်​ဖို့
ဒီအချိန်​တိုင်း ကားဂိတ်​မှာသွား​စောင့်နေကြ...။

အခုလည်း တဖွဲဖွဲကျဆင်းနေတဲ့ နှင်းစက်​မှုန်​​တွေကိုအန်​တုလို့ အာ​ငွေ့လှုံရင်း ကားဂိတ်​မှာ သူအလာကို​မျှော်​​နေမိသည်​...။

နှင်းစက်​မှုန်​​တွေ...။ ဟုတ်​​တာ​ပေါ့....။
နှင်းပွင့်လေး​တွေ က သူနဲ့ကျွန်​​တော့်​အတွက်​
ပထမဆုံး​တွေ့ဆုံခွင့်ဆိုတာကို ဆိုက်​ဆိုက်​မြိုက်​မြိုက်​ ကြုံခွင့်ပေးတဲ့ မြားနတ်​မယ်​။

အဲ့နေ့ကလည်း နှင်းတွေခုန်​မြူး​နေတာ လှလှပပ...။
ဦးထုပ်​တစ်​လုံးကို ခပ်​ငိုက်​ငိုက်​​စောင်းပြီး
လက်​ထဲကဖုန်းနဲ့ နှုတ်​ခမ်းဖျား​ပေါ်​
ပျော်​ဝင်​ဆိမ့်သက်​​နေတဲ့
Iced Americano ကိုပဲ အာရုံသွင်းနေမိတဲ့​အချိန်​.....။

Driver ကိုစာကြည့်တိုက်​​ရှေ့မှာ
လာကြိုဖို့ဖုန်းခေါ်​နေတုန်း...
မျက်​လုံးထဲ​ရောက်​လာတဲ့ မြင်​ကွင်းတစ်​ခု...။

စာကြည့်တိုက်​ထဲက​နေ စာအုပ်​​တွေမနိုင်​မနင်း
သယ်​လာရင်း
ကျွန်​​တော်​နဲ့မလှမ်းမကမ်းနေရာမှာ...​
​ချော်​လဲ​တော့မယ့် ကောင်​​လေးတစ်​​ယောက်​....။

သူ့အနားကို ​ခြေတံရှည်​​တွေအားကိုးနဲ့
လှမ်းလျှောက်​သွားပြီး
ခန္ဓာကိုယ်​​လေးကို လှမ်းထိန်းဆွဲ​ပေးလိုက်​​တော့
ဟန်​ချက်​ပြန်​ထိန်းနိုင်​သွား​ပေမယ့်လို့...
လက်​ထဲကစာအုပ်​အချို့က နှင်းစက်​​တွေစိုစွတ်​​နေတဲ့
​မြေတလင်းပေါ်ကို ခုန်​ဆင်းသွားကြတယ်​...။

ကျွန်​​တော့်ကို​တောင်​ ​ကျေးဇူးတင်​စကား​မ​ပြောနိုင်ဘဲ
"အိုး...ငါ့စာအုပ်​​လေး​တွေ" ဆိုတဲ့အာ​မေဋိတ်​သံ ယတစ်​ခုသာပြုပြီး စာအုပ်​​တွေကို ကုန်းကောက်​​နေရှာတယ်​....။

သူ့အလုပ်​ပြီး​တော့မှ သူ့ထက်​အရပ်​ရှည်​တဲ့
ကျွန်​​တော်​ရှိရာ​မော့ကြည့်လာပြီး....
​ကျေးဇူးတင်​စကားဆိုတယ်​....။