"No!Okay na'ko..And I'm going too!"sabi ni James.
"The sooner the better! I really want to go home!!!"seryosong sabi ni James.
Nagkatinginan ang magkakaibigan sa sinabi ni James. At sa itsura nito ay mukhang di nga ito nagbibiro. Pero halata mo sa mukha ang sakit at lungkot.
"Bro?Are you okay?"nag-aalala pa ring tanong ni Bret.
"Yeah..I'm okay!Don't worry about me. I'm just tired! Pahinga muna ako guys!"sabi ni James at agad na tumayo at nag-lakad na papunta sa kanyang kwarto.
Lahat naman ay tahimik at nakasunod lang ang tingin kay James hanggang sa tuluyan na itong makapasok sa kanyang kwarto.
"What do you think guys? Is he really serious about that?!"basag sa katahimikan na sabi ni Ryle.
"I think he is! Serious... but broken!"sabi ni Bret.
"I can't imagine that he will totally give up on her..I mean.. we all know that James loves Devon so much. And he proved it so many times..why all of a sudden, he wants to give up and just run away!"confused na sabi ni Ryle.
"Maybe because he had so much pain and it's the easiest way to do, is just to escape!"sabi ni Seb.
"I think its not..looking on him now,absolutely it takes a lot of courage and strenght just to do that..he's just pretending to be okay..but deep inside him, he's totally drowning to death!"malungkot na analyzation na sabi ni Cass.
"Yeah, I agree to that!"sang-ayon ni Bret.
"But if that is what he really wants let's just all support and help him to mend his broken heart..I'm sure James is a tough man and he can surpass that.. just like before! For now, let's just be with him, so that he would feel that he 's not alone! He needs us now!"mahabang paliwanag ni Bret.
Sabay sabay naman na tumango ang lahat ng magkakaibigan katibayan ng pagsang-ayon.
Habang sa kwarto, ang pinag-uusapan nila impit pa ring umiiyak at nagpipilit maging matatag. Na lahat ng kanilang mga sapantaha sa kaibigan ay tamang lahat.
"Last na 'to..bukas hindi na pwedeng ganito..dapat ibang James na ang gigising bukas yung wala ng nararamdaman at wla ng matatandaan!Para akong boteng ito ngayon ay punong puno pero pagkatapos ng gabing ito halos wala akong ititirang laman at isasagad ko na para wala na akong maramdaman sakit at itutumba ko na ang boteng 'to kasabay ng pagmamahal ko!"sabi ni James sa kaniyang sarili kasabay ng desisyong kailangan nyang panindigan. At ang pag-ubos din nya sa natitira pang alak sa boteng iniinom nya kanina pa.. ang pagpapalaya sa kanyang nararamdaman.
Kinabukasan, maagang nagising si James. Naligo muna sya, nag-shave at nagpabango! Pagkabihis ay nagpasya na syang bumaba. Nadatnan nyang nagluluto na si Manang Seling.
"Good Morning po Manang Seling!"masayang bati ni James
Nagulat naman si Manang Seling sa pagbungad ni James. Masyado pa kasing maaga at di nya inaasahan ang binatang amo na gigising na ng ganon..samantalang nung mga nakaraan araw ay lagi itong babad sa higaan kundi naman sa wine section.
"Good Morning naman Anak! Bakit ang aga mo yatang magising? Okay ka na ba?!"tanong nito.
"Opo..okay lang po ako..Okay na po ako!"
"Mabuti naman kung ganon dahil lubos akong nag-aalala sayo anak! Ibig sabihin ba ay nagkaayos na kayong muli ni Devon?"
"Wag na po kayong mag-alala skin. Okay na po ang lahat! Siguro may mga bagay po talaga na hindi na po kailangan ipilit kung hindi na pwede..dahil pag ipinagpatuloy pa pareho lang kayong masasaktan. Sige po aalis na po ako!"seryosong sabi ni James pero halata ang pigil ng lungkot.
