Love, Mr.Philip #RBC2019

Γιατί σταματάς;

-Άννα... κάνω τίποτα σωστά;

Τον πλησιάζει εκείνη και ανοίγει τα χέρια της να τον αγκαλιάσει. Κλείνει τα μάτια εκεί πάνω της και επιτέλους νιώθει για μια στιγμή ασφαλής.

-Νομίζω χρειάζεσαι ξεκούραση. Ήταν δύσκολη μέρα. Ξέρω πόσο σε επηρέασε. Μερικές φορές δεν πάνε όλα όπως τα σχεδιάζουμε. Θα φτιάξουν τα πράγματα. Θα φτιάξουν!,του υπόσχεται.

Την κοιτάζει αυτός εξαντλημένος... Το βλέμμα του πέφτει πάνω στα χείλη της και το κορμί του μοιάζει διψασμένο.

-Ώρα να κοιμηθείς..., του λέει κι εκείνος κουνάει το κεφάλι του αρνητικά.

Philip's POV

   Σκύβω αργά στα χείλη της και τη φιλάω. Σε αυτά τα χείλη που λατρεύω. Η γεύση τους μοιάζει ευλογία. Νιώθω την ανάσα της παραδομένη. Πόσο μου αρέσει αυτή η αίσθηση. Πόσο μου αρέσει εκείνη η ένωση της γλώσσας μου με τη δική της... Πεθαίνω να το νιώθω αυτό... Χαϊδεύω τη μέση της και την κολλάω πάνω μου. Όχι. Κανείς δεν θα μας χαλάσει τη βραδιά...

Το φιλί μας γίνεται πιο έντονο και το κορμί μου αντιδρά αμέσως. Ακούω τους αναστεναγμούς της που χτυπούν μέσα στο στόμα μου και ξέρω πως είναι δική μου. Είναι δική μου και εγώ δικός της. Άννα μείνε.... Μείνε εδώ. Μείνε εδώ για πάντα!

-Άννα... , προφέρω πάνω στα χείλη της.

-Σσς! Γιατί σταματάς; ,αναστενάζει με κλειστά μάτια.

Την κοιτάζω. Τόσο παραδομένη. Τόσο υπέροχη. Άννα μείνε...

Βρίσκω με τα δάχτυλά μου το φερμουάρ του φορέματός της πίσω στην πλάτη της και αρχίζω να το κατεβάζω αργά. Το αφήνει να πεςει κάτω και εγώ ρημάζω το λαιμό της σπρώχνοντάς την προς το μεγάλο κρεβάτι που υπάρχει στη σουίτα μας. Αφήνω φιλιά παντού στο κορμί της και εκείνη μπλέκει τα δάχτυλά της στα μαλλιά μου. Τη θέλω τόσο πολύ.

Το δωμάτιο γεμίζει φιλιά. Χάνομαι στον κόσμο της και μου αρέσει να χάνομαι εκεί... Άννα μείνε...

   Ακούω τον τελευταίο της αναστεναγμό και μένω για λίγο μέσα της. Μου αρέσει αυτή η ένωση. Ολόκληρος ο κόσμος μου... το καταφύγιο μου.

-Άννα...

Χαϊδεύει τα μαλλιά μου εκεί όπως ξαπλώνω πάνω στο κορμί της και ηρεμούν οι παλμοί μας.

-Πες μου..., μου ψιθυρίζει.

Άννα μείνε... Δεν φοβάμαι. Δεν με νοιάζει ό,τι και να γίνει. Δεν με νοιάζει τι θα γίνει μετά. Τώρα θέλω να είμαι εδώ... μαζί της. Για πάντα μαζί της...

-Θα μείνεις για πάντα εδώ; , τη ρωτάω και εκείνη συνεχίζει το χάδι της κάπου στη γυμνή μου πλάτη.

-Θα μείνω αγάπη μου...

Ανασηκώνω το σώμα μου και την κοιτάζω. Μου χαμογελάει και χαϊδεύει το πρόσωπό μου...

-Θέλω να γίνεις γυναίκα μου...

Τα μάτια της μοιάζουν πιο μπλε από ποτέ.

-Θα με παντρευτείς;

Μου χαμογελάει και πιάνει με τα δυο της χέρια πιο απαλά το πρόσωπό μου. Μου γελάει. Μου γελάει υπέροχα. Μοιάζει με μικρό παιδί. Λατρεύω να τη βλέπω έτσι.

-Ναι! Ναι! Ναι!, λέει σιωπηλά και νιώθω τη ψυχή μου να γελάει.

Τη φιλάω. Τη φιλάω και γελάμε και οι δυο. Γελάμε με δυο δάκρυα στα μάτια...

!! Ευχαριστώ...😊😊😊!!