SİHİR

TAŞINMAK

Sabah annesinin sevinç dolu sesiyle uyandı Yaprak. Annesinin sevinç dolu sesinin onun için tüm streslere moti-vasyon olduğunu düşünüyordu.

- Yaprak... Yaprak...hadi kalk kızım kahvaltı hazır.

Yaprak mırıldanarak:
- Tamam,annee! Dedi.

Sonra annesi başucundan kalkıp gitti. Yaprakta zar zor yataktan kalkmayı başardı.

Elini yüzünü yıkayıp lavaboya girdi. Lavaboda bile uyukluyordu. Çok uykusu vardı. Dün gece çok geç yatmıştı. Gece yarılarına kadar Eylül ile mesajlaşmıştı.

Biraz sonra annesinin sesi duyuldu:
- Yaprak hadi nerede kaldın. Babanın size bir sürprizi var.

Bir anda Yaprak'ın gözleri fal taşı gibi
açıldı. Çünkü Sürprizlere bayılırdı.

Hemen hızlı bir şekilde kahvaltıya gitti. sandalyeye oturup babasının sürprizi söylemesini bekliyordu.

Yaprak kafasında tahminler
yürütürken babası konuşmaya başladı:

- Ee... çocuklar, bu evde bir sürü anı-larınız var biliyorum. Ama ben başka bir şehre taşınmak istedim. Yani orası benim için daha iyi olacak. Bence sizin için de daha iyi olacak. Hem anneniz de güzel olacağına inanıyor. Hep birlikte güzel bir şehre ve güzel bir eve taşınacağız," dedi babası.

Yaprak şaşkınca babasının yüzüne ba-kakaldı. Bu eve çok bağlıydı ve en ö-nemlisi Eylül'e çok bağlıydı.

Annesi hemen lafa karıştı:
- Yeni arkadaşlar edinirsin. Sevin birazcık. Ne kadar güzel, bir düşünsene."dedi Selin Hanım.

Selin hanım Yaprak'ın annesiydi. Yaprak hızla sofradan kalktı ve odasına gitti. Düşünüyordu. Acaba yeni bir eve taşınmak nasıl bir duyguydu.

Hemen ardından bu düşünceleri aklından sildi. Ve ağlamaya başladı. İki dakika sonra Selin Hanım odaya girdi. Yaprak üzülmüştü ve sinirlenmişti. Kızgınca annesine baktı.

Selin Hanım ise ona sadece gülümsü yordu. Yavaşça Yaprak'ın yanına oturdu. Ve sakince konuşmaya başladı

- Yaprak! Neden böyle yapıyorsun. Arkadaşlarından ayrılacağın için üzülmeni anlıyorum. Ama gideceğimiz yerde daha çok arkadaşın olabilir." Diyerek Yaprak'ı avutmaya çalıştı.

- Hayır anne! beni anlamıyorsun. Ben Eylül'den asla ayrılamam. Eylül benim sınıf arkadaşım. Kardeşim gibi. Onunla büyüdüm ben!"Dedi Yaprak.

Yaprak'ın sesi çok yükselmişti. Bağırıyordu artık. Selin Hanım onun ne kadar üzüldüğünü gözlerinden anlayabiliyordu. Gözleri dolmuştu.

- Yaprak. Sen bizi hiç dinlemiyor mu-sun ? Belki gideceğimiz yerde Eylül'den daha çok sevebileceğin arkadaşların olabilir. Bak abin hiç sorun yaratmadı. Sen de yaratmazsan memnun olurum. Ve bu şekilde sesini yükseltirsen bu kadar sakin olmam, haberin olsun."

Yaprak biraz sakinleşmişti. Ve annesi-ne sesini yükseltmemesi gerektiğini anlamıştı.

- " Özr dlrm." Bunu mırıldanarak söylediği için sesi, sesli harfleri yutmuş gibi çıkmıştı.

Annesi tek kaşını kaldırarak:

-" Duyamadım. " Dedi. Yaprak bu sefer daha anlaşılır bir şekilde özür diledi.

-" Tamam, o zaman. Hemen eşyalarını topla- ki baban kızmasın."dedi.

Yaprak tamam anlamında başını salladı. Aslında taşınmak istemiyordu. ama annesinin yoğun ısrarları üzerine kabul etmek zorunda kalmıştı.