Μια DL ιστορία😂😂😂 #JAWBC18 #FN2018

Κανονας 2: Ποτε δεν ψαχνουμε το ιστορικό των άλλων!

Δικό μου pov

Μπορεί όμως η Μαρία να τα χασε από το χασίσι ή ο,τι άλλο πήρε, οι υπόλοιπες βρήκαμε ένα σωρό πληροφορίες για ο,τι ζητούσαμε στο δωμάτιο του Reiji.

Έτσι αποφασίσαμε να πάμε μια βολτουλα από εκεί που τώρα ήταν τα αποκαιδια του χωριού του Yuma...

Που... πάτε
... κορίτσια...? Μας ρωτησε ο Azusa, καθώς κατεβαιναμε το απόγευμα.

Μια βόλτα σε ένα ΚΑΜΜΕΝΟ χωριό, απλά να δούμε τα ΚΑΜΜΕΝΑ, καμία σχέση με ΓΝΩΣΤΟΥΣ ΜΑΣ, ΦΙΛΙΕΣ, ΕΣΑΣ και ΚΤΗΡΙΑ, έκανα με ύφος, αγριοκοιταζοντας τον Reiji.

Ναι, καμία σχέση με ΦΩΤΙΕΣ, αν αυτό καταλάβατε! Συνέχισε η Τζορτζινα. Στη λέξη φωτιές ο Shu
άνοιξε το ένα μάτι.

Και άμα πεινάσουμε, μπορεί να βρούμε και τιποτες ΜΗΛΑ, πιος ξέρει? Ανασηκώσε τους ώμους η ΜαρίαΚΞ. Αγριοκοιταξαμε όλες τον Reiji.

Γιατί τον αγριοκοιτατε? Μας ρωτησε ο Ayato.

Έννοια σου, ξέρει αυτός! Γρυλισε η Ελισάβετ.

Βασικά όχι, δεν ξέρω! Ανασηκώσε τα φρύδια αυτός.

Χαμογελάσαμε στον Yuma, μετά στον Shu,Yuma,Shu,Yuma,Shu, από εδώ από εκεί και ΤΟΤΕ ίσως κατάλαβε...

Περπατήσαμε αρκετά μέχρι να φανούν τα πρώτα καμμένα. Το θέαμα που αντικρισαμε ήταν αποκρουστικο: καμμένα δεντρα,σπίτια, δρόμοι... Μια καταστροφή λόγω του Reiji, που μετράγε πάνω από έναν αιώνα. Φαίνεται πως οι άνθρωποι προσπαθούσαν να ξαναχτίσουν το χωριό, γιατί ήδη κάποια σπίτια είχαν κορδέλα που έκρινε το κτήριο κατεδαφιστεο.

Λοιπόν, σύμφωνα με τα στοιχεία, το σπίτι του Edgar ήταν ακριβώς εδώ! Αποφάνθηκε η Αρχοντουλα, κοιτώντας τον χάρτη.

Τι είχε απομείνει? Οι μισοκαμμενοι και γκρεμισμενοι τοίχοι, το τζάκι... Η Τζορτζινα κόντευε να λυποθιμησει.

Μπήκαμε μέσα κι αρχίσαμε να ψάχνουμε για ότι μπορούμε να βρούμε. Βρήκα εικονίσματα Αγιων και θυμήθηκα ότι η οικογένεια του Edgar ήταν πολύ της εκκλησίας και ότι οι γονείς του ήταν πολύ αυστηροί με αυτά τα θέματα.

Ναι, αλλά τέλικα ο Θεός... Τέλος πάντων, μουρμουρισα.

Άκουσα την Ελισάβετ να φωνάζει: ιιιιι τι βρήκα!

Ε όχι! Τέτοια θαματα δε γίνονται! Η Ελισάβετ είχε βρει μια φωτογραφία του Shu και του Edgar μικρά. Μπορεί να ήταν σχισμένη, καμμένη και κρυμμένη κάτω από στάχτες τόσο καιρό, τα πρόσωπα τους φαίνονταν πεντακάθαρα και χαμογελαστα.

Ωωωωω πόσο θέλω να σκοτώσω τον Reiji! Μουρμουρισε η Δόμνα κοιτοντας την φωτογραφία.

Η μόνη είσαι? Έκανε η Τζορτζινα, που από τη στιγμή πού φτάσαμε, δε φαινόταν στα καλά της(λογικό αν σκεφτείς ότι ειμασταν στο μέρος που βασανίστηκε ο έρωτας της ζωής της)

Βγήκαμε εκεί που υποτίθεται ήταν η αυλή. Τίποτα δεν είχε μείνει, εκτός από την μισοκαμμενη μηλιά.

Πάει η ΜαριαΚ, αρχίζει σκαρφαλώνει και μετά την ακούμε να μασουλαει μήλα.

Ρε γαϊδούρι! Πέτα και σε εμάς! Γκρινιάζει η άλλη Μαρία.

Μαζεύουμε ένα καλάθι μήλα και πάμε σπίτι, αφού βραδιάζει.

Χλαπακιαζουμε καθώς μπαίνουμε μέσα. Τα αγόρια μας κοιτάνε, μάλλον αηδιασμένοι (αφού ημασταν σε καμμένα, σκονιστηκαμε) κι απορημένοι.

Γυρισαμεεε! Δηλώνω χαμογελαστα.

Το βλέπουμε... Μες τα αποκαιδια μπήκατε, μας ρώτησε ο Ruki.
Ακριβώς! χαμογελάμε όλες.

Μήλα είναι αυτά?ρωτάει ο Kanato.
Όχι, πορτοκάλια! Χλευάζει η Δόμνα.

Εχετε γίνει χάλια, με κοιτάει ο Laito, δαγκώνει τα χείλη του και το μυαλό μου πάει αμέσως στο κακό.

Μην ανυσηχεις, ξέρουμε να πλυθουμε μόνες μας!(αμα λέω ότι διαβάζω το μυαλό του)(βασικά no problem, he is my bf so...)

Always here for you, kawai-chan... Μου κάνει κι αποφασίζω να φάω άλλη μια από το μήλο. Το ίδιο και η ΜαρίαΚΞ κι ο ήχος που κάνουμε είναι ίδιος μ αυτός που κάνουν τα ψυχανωμαλα από εδώ όταν δαγκώνουν την Yui. Ίδιος όμως...

Κοιτάω το μήλο, δαγκώνω τα χείλη μου, μισοκλεινω τα μάτια μου, αφήνω και ένα αναστεναγμό (τόσο ωραίο μήλο) και του λέω(του μήλου): You taste sweet... Let me have and one another bite... And mmm your face apple... You are cute when you take this face...(το μήλο ξαναλέω) σταματω,ξερογλυφομαι και ξαναδαγκωνω (το μήλο πάντα). Οι κολλητές μου κοντεύουν να πάνε από τα γέλια.

Αχαχαχαχ ρε Έλενα! Κλαιει σχεδόν η Τζορτζινα.

Εμααα! Τόσο ωραίο μήλο! Να βλέπετε, τώρα το αφησα λιποθιμο! Γελάω.

Γελάσαμε! Μουγκρίζει ο Ayato.
Θα έπρεπε, εσάς παρίστανα! Συνεχίζω.

Τρομακτική ομοιότητα! Έλενα, έχεις κάτι να μας πεις? Λέει ο Kou.

Χμμμ... Έχουμε να πούμε για το τι βρήκαμε! Χαμογελάει σαρδονια η Ελισάβετ.

Λένε ότι για να θυμηθεί κάποιος κάτι, τον κοπαναμε στο κεφάλι σωστά? Ρωτάει η ΜαριαΚ κι όλοι γνεφουν.

Ε τότε! Λέει η Αρχοντουλα και κοπαναει τον Yuma, και παρτον κάτω!

Έτσι θα θυμηθεί όσα ξέχασε... Κάνει ευχάριστα.

Ή θα ξεχάσει κι αυτά που ξέρει, δυσανασχετεί ο Ruki.

Όχι απαισιόδοξες σκέψεις! Τιτιβιζω.

Αλλά μέχρι να συνέλθει... Reiji έχεις κάτι να μας πεις???

Γυρισααα! Δεν είναι το κεφάλαιο που υποσχέθηκα... Το ρομαντικό θα αργήσω να το ανεβάσω γτ είναι τεραστιοοοο! Αυταααα τι λέτε ότι θα γίνει?