Bloody Hell...

2. Creepy...

Sorryy, dit word miss een beetje een raar hoofdstuk, met al die verschillende P.O.V.'s...

Veel leespleziier ;P

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Aireen's P.O.V.

'WAT?!' Ik keek mijn ouders beduusd aan, en voelde dat mijn ogen groot werden. Dit kon niet! Niet Peter!!

Maar blijkbaar kon het dus wel, want deze brief bestond, en Peter was al dagen niet meer thuis geweest...

'GODVERDOOMMME!!'

 Ik stormde de kamer uit en veranderde in een wolf. Mijn hele lichaam deed heel even onverdragelijk veel pijn, maar toen ik volledig was getransformeerd, voelde ik er niks meer van.

Ik rende het bos in en gromde, brulde, rende, huilde. En  nog een keer. En nog een keer. En nog een keer...

Ik was uitgeput en ik veranderde weer terug.

Ik wilde terug naar huis lopen, maar zakte door mijn benen.

Laat maar zo, dacht ik, Laat maar zo...

*

Iana's P.O.V.

Ik zat in mijn kamer, een oud dagboek van mijn moeder te lezen, toen Olivier mijn kamer binnen kwam stormen.

'Hè?! Kon je niet even klopp....' 'Jemoetsnelkomen!!' toen ik niet binnen een halve tel was opgestaan, trok hij me aan mijn arm en ik viel van mijn stoel af.

Ik keek hem kwaad aan en hij keek schuldbewust terug. 'Maar je moet wel komen...van mam en pap...'

Ik glimlachte en liet me door mijn broertje meevoeren. (ik zou er bijna spijt van krijgen, omdat mijn arm daarna onder de blauwe plekken zat...)

Mijn broertje was pas net gebeten door een weerwolf en had zijn kracht niet echt onder controle... Iedereen uit ons gezin wist van het bestaan af van weerwolven, heksen, geesten, vampiers enzovoort...

Toen Olivier thuis kwam met weerwolf-gif in zijn lichaam, was dat natuurlijk schrikken (op zijn zachtst gezegd...) maar ik had er vrede mee, "pap" had er vrede mee, "mam" had er vrede mee en Ella (mijn jongere "zusje") had er vrede mee. Conclussie: Iedereen had er vrede mee. Het was niet zo dat hij nu opeens het huis uit werd geschopt ofzo...

Nee. Mam en pap hadden een vriendin gehad die weerwolf was. En een die vampier was, alleen was die al overleden...

Olivier duwde me op de bank en die begon luid te kraken. Hij ging ongemakkelijk naast me zitten en mam zette de tv op play.

Ik zag een man op het beeldscherm, duidelijk in paniek, en vroeg me af wat er aan de hand was...

*

Jaz' P.O.V

'DAT MEEN JE NIET?!' ik keek van mijn moeder naar mijn vader, naar mijn broertje, naar mijn andere broertje, mijn kleinere 4 zusjes, naar mijn (grotere) tweeling-broer en -zus, en toen weer terug naar mijn moeder. 'What the he....' 'Denk om je taalgebruik Jaz!!' onderbrak mijn moeder me streng.

Ik rolde met mijn ogen (WE ZIJN VAMPIERS!! Hoezo: Let op je taalgebruik...?) en liep naar de deur.

'Wat ga je doen?! Het word bijna dag!!' riep mijn broer me half in paniek, half verschrikkelijk blij na. Ik draaide me om en wierp mijn broer een gepeinigde blik toe. 'Leer het eens!! Ik kan in zonlicht lopen!'

Toen draaide ik me (alweer) om en liep dit keer echt naar buiten.

Ik moest nadenken.

Het nieuws... Al die gillende mensen, al die...human-eaters... Maar het zijn meer dan alleen mensen-eters, het zijn ook vampier verslinders, weerwolf killers...