Ja i On/Edmund Pevensie

,,To tylko impuls...."

Obudziłam się wcześnie. Inni jeszcze spali, kiedy sposyrzegłam, że Edmund ma głowę na moim ramieniu. Nagle zauważyłam, że Łucja gdzieś idzie. Postanowiłam pójść za nią. Wstałam i najwyraźniej obudziłam Eda. Może to i lepiej? Szłam, gdy zobaczyłam minotaura? Tak to minotaur. Nagle zaatakował mnie jakiś brunet. Wyjęłam miecz i zaczęłam odpychać jego ruchy a później atakować. Szło mi nawet dobrze. Brunet upadł na ziemię, a ja przyłożyłam mu miecz do gardła. Okazało się, że wszyscy już do nas przyszli.
Piotr: Skąd.... ty.....-zaczął się jąkać.
Alice: Ja nie wiem, to taki impuls.....
Edmund znowu  się na mnie patrzył wzrokiem ,,wow".
Kaspian: Yyyyyy przepraszam że się wtrące, ale kim jesteście?
Piotr: Król Piotr, to Królowa Zuzanna, widziałam jak przeszywa ją zwrokiem,Król Edmund i Królowa Łucja, a to nasza wierna przyjaciółka Alice.
Łucja: A tak na marginesie to przyszła dziewczyna mojego brata, tego bruneta-powiedziała to szepcząc.
Kaspian: Książe Kaspian, mój wuj to Miraz chciał mnie zabić ale uciekłem. Znaleźli mnie Narnijczycy. Chodźcie za mną, mamy swoją twierdze i zebrałem armię.
Piotr: Dobrze, zatem prowadź.
******Skip time******
Wszystkie stworzenia się zebrały. Władcy wchodzili pierwsi do kopca a ja i Kaspian na końcu.
Kaspian: Dobra, przygotowaliśmy pokoje. Powiecie czy tak może być. Ja i Piotr, Zuzanna z Łucją a Edmund z Alice. Pasuje?
Piotr: Jest dobrze. A u was?
Zuzanna: U nas też
Piotr: Alice? A może chcesz z dziewczynami?
Edmund: Spokojnie, od razu jej nie zjem.- powiedząc śmiejąc się.
Piotr: Ciebie się nie pytam. Alice?
Alice: Jest dobrze. Chyba od razy mnie nie zje!
Wybuchnęliśmy śmiechem. Kaspian zaprowadził nas do komnat. Nasza była przeciętnej wielkości. Mieściła się w niej szafa, mały stolik, dwa krzesła, fotel i duże łóżko. Zastanawia mnie jedno. Zuza, Łucja, Piotr i Kaspian mają oddzielne łóżka, a ja i Ed musimy mieć jedno! Pięknie! Usiadłam na fotelu. A Edek położył się na łóżku.
Alice: Nawet tu ładnie.
Edmund: Znośnie
Zaśmialiśmy się. Otwarłam szafe i zobaczyłam tam koszule i spodnie na noc, pewnie Edmunda, i koszule nocną do połowy ud, grzebień i miejsce na nasze rzeczy.
Edmund: Jesteś głodna?
Alice: Nie.
Edmund: Ja też nie. Ide się przebrać, tylko gdzie?
Alice: Nie wiem, jak chcesz mogę się obrócić.
Edmund: Dobra, to się odwróć.
Odwróciłam się. Kiedy powiedział ,,już" spojrzałam się na niego. Nie powiem, w tej koszuli wygląda jak model.
Alice: Seksi wyglądasz-powiedziałam przez śmiech. Czasami mogłabym się ugryść w język.
Edmund: Dzięki-zaśmiał się.-Teraz ty się przebierz.
Alice: No dobra, ale się odwróć.
Kiedy się odwrócił założyłam moją piżame.
Powiedziałam ,,już" i zaniemówił. Po chwili powiedział:
Edmund: No nie wiem kto teraz wygląda bardziej seksi.
Wyszczerzyłam się i położyłam koło niego. Weszliśmy pod kołdrę i leżeliśmy tak nie odzywając się.
Alice: Edmund, wiesz nie chciałabym być wścibska, ale gdzie jest twój tata?
Edmund: Mój tata jest na wojnie. Walczy za naszą ojczyznę, a opiekuje się nami nasza mama. A czemu pytasz?
Alice: Ponieważ twoje siostry opowiadały mi o was, i nie mówiły nic o waszym tacie.
Przepraszam że się pytam.
Edmund: Nic nie szkodzi. A co z twoimi rodzicami?
Alice: Nie żyją. Wychowuje mnie ciotka, która mnie wręcz nienawidzi.
Edmund: Przykro mi.
Alice: Ja chyba idę spać, dobranoc.
Edmund: Dobranoc.
Odwróciłam się w jego stronę i wtuliłam się do niego. A to przez to, że nie lubię mówić o moich rodzicach, a przy nim czuje się tak bezpiecznie. Chyba się zakochałam...NIE! TO TYLKO PRZYJACIEL!
❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤
Hejcia! Postaram się jeszcze dzisiaj wstawić kolejny rozdział. Dziś 560 słów.
Pa👋