I CAN|JJK

Chapter 2

ухёг: яасан бэ??

би: чи чинь халуураад байна шдэээ мангараа

ухёг:тэр хамаагүй ээ чи ирсэн болохоор надад сайхан байна

би: тэнэг

ухёг:мангар

би: за чи ахиж өвдөж болохгүй шүү *тэврэх

ухёг: заа ойлголоо даргаа *тэврэлтээ чангаруулах

би: яаа чүэ ухёг хүн бүтээж алах гээ юу?

ухёг:надад сайхан болохоор чиний яах хамаагүй ээ хха

би: балиар амьтан би чамд гомдлоо *тэврэлтээ салгаад хошуугаа унжуулах

ухёг: ниээ миний жисүү гомдчихоо юу *хацар чимхэх

би: хэн чинийх гэсэн юм?

ухёг:би

би: зза би явлаа өө нээрээ май * дэлгүүрээс авсан юмнуудаа өгөх

ухёг: хөөх ямар гоё юм бэ чи хамгийн шилдэг нь

би: хүүхэд шиг гэдэг нь *тэврэх

би: би өдөр болгон ирэх болохоор биеэ сайн бодоорой

гэтэл гарах гэж байтал араас нэг гар ороод ирэв

ухёг:санасан шүүү *тэврэх

-7 хоногийн дараа-

ухёг жисүүтэй хамт сургуульруугаа явах гэж гэрт нь том өрөөнд сууна

ухёг:яа жисүү хурдлаачээ

би: за хүлээжийлдаа

ухёг:иоое бүр хөшиж үхэхнээ

би: за гарий

ухёг эдгэрсэн болохоор одоо л хамт явж байна.

сургууль дээр

ухёг үнэхээр гайхсан янзтай харагдаж байв. Учир нь манай сургууль засвар хийж үнэхээр өөр болсон байсан. Түүний гайхаж байгаа царай нь үнэхээр өхөөрдөм. Гэхдээ та нар намайг ухёгт сайн гэж бодож байж магадгүй л дээ ккк. Харамсалтай нь үгүй. Бид 2 зүгээр л багаасаа найзалсан болохоор найзын хувиар дэндүү хайртай. Ингэж бодон явсаар ангидаа ирлээ....

Хичээл тарж ухёг намайг хүргэж өгнө гэсээр одоо бид алхаж явна. Өдрийн болсон явдалаас болж огт юм ярилгүй явж байгаа нь энэ.

flashback

бид ангиараа лонх эргүүлж тоглож байлаа. Гэтэл О.О ухёг бид 2 таарчлаа. иохх очиж очиж найзтайгаа охх гэж бодсоор шийтгэлээ биелүүлхээр болов. Шийтгэл нь үнсэлт Т.Т бүр болоогүй 2 минут. Ангийхний шахалтаар бид 2 ойртүж зогсов. Хана луу хараад зогсож байтал гэнэт намайг үнсчихэв. Помидор шиг болоод зогсож байтал ангийхан маань тооцохгүй ахиад 2 минут гсээр байгаад 2 минут уруулаа нийлүүлд зогсов

flashback end

ухёгийн талаас:

би жисүүд нууцхан хайртай. Өдрийн болсон явдалд үнэхээр гэнэтийн байсан ч надад тааламжтай санагдсан. Одоо хамт алхаж байгаа болохоор хацар халуу шатаж байна. Түүний арми байх нь надад таалагддгүй. Хэдий солонгост амьдардаг ч гэсэн. Тэр залуусын царайлаг байгаад нь уур хүрч байна. Манай жисүү тэдэнд үхэж хатах гээд байдаг шүү дээ. Хамгийн аймшигтай нь жонгүг жимин тэхён нар манай сургууль шүү дэ. Түүндээ хайрьай болохоос өмнө арми байсан. Тэдний бүжгийг жисүү тэй хамт бүжиглэдэг байсан. Бүр тэмцээнд хүртэл орж байсан. Гэхдээ энэ бүхэн түүний төлөө байсан гэдгийг би өөрөө ч мэдээгүй байсан. Харин бүрэн хайртай гэдгээ мэдэх үед түүний үхж хатаж байгааа залуусыг хараад уур хүрдэг болсон.

Одоо түүнд сэтгэлээ илчилмээр санагдах боловч цаг нь биш бололтой...