I CAN|JJK

Chapter 6

Сургуулийн коридороор бид 4 ийг алхаж явахад хүүхэд болгон л ам амандаа шивнэлдэж сонин харцаар харцгааж байсан юм. Гэхдээ мэдээж би үүнийг тоохгүй, үүнийг тоохоор хэмжээний завтай хүн биш гэж бодож байна. Би та нарт хэллүү? Энэ жилээс минийй сурлага огцом өсөх болсон бөгөөд би ч өөрөөрөө бахархаж хичээлдээ улам мэрийлттэйгээр хичээх болсон. Хёг харин үүнд гайхаж байсан. Өмнө нь Хёг намайг дагуулж давтлаганд сууя гэхэд нь зугатааж хичээлээ тасалдаг байсан. Үнэхээр инээд хүрмээр.

Өнөөдөр сагсны секц хичээллэх болхоор Хёг Кай 2 ыг дагаж Жонгүгийн хармаар санагдаж байсан учир тэр 2той хамт явлаа. Ороход Жонгүг байсангүйд нь жаахан ч гэсэн баярлах шиг. Өмнө нь тэр сагсны өмсгөл өмсчихсөн  байсан нь үнэхээр халуухан харгдаж байсандаа гэж бодон сууж байх хооронд тэр хэдийнээ бэлэн болчихсон зааланд орж ирэх аж.Тэд ч тоголсоор ид дундаа орж байв. Би харин Жонгүгийг л дагуулан харсаар байхад бид 2 харц тулгарчихсан. Би ч бантсандаа өөр тийш ээ хараад тэсэлгүй инээмсэглэчихэв. Би ч дотроо "яана аа тэр намайг анзаарсан байхдаа" хэмээн бодсоор тоглолт дуусав. Миний ангийн багшаас авах ёстой давлаганы цаг дөхөж байсан учир тэдэнд хэлэнгээ ус аваачиж өгөхөөр хувцасны өрөөлүү нь явж байлаа. Тэр 2 ч гарч ирэн би тэднийг магтсаар усаа өгөн ярилцаж байтал Жонгүг хажуугаар өнгөрөхдөө надруу нүдээрээ ирмэсэн нь намайг хоосон ханалуу гөлрөхөд хүргэж байсан юм.

Давтлагаа дуусчихаад нөгөө 3 луугаа залгаж хаана байгаа тухай асуухад бүгд хэдийнээ гэрт оччихсон байлаа. Ганцаараа сургуулийн хаалгаар дөнгөж гараад борооны дараах үнэрийг үнэртэж байхад хажууханд хэн нэгэн утсаар ярьж буй бололтой

:менежир-ним би өнөөдөр гэртээ оччихоод дормлуугаа явж болхуу? Аан за тэгвэл би эрт очноо менежир ахаа.

Тэр зүгрүү хартал Жонгүг утсаар ярин зогсож байсан юм. Би ч хараагүй юм шиг урагш харан гэр лүүгээ алхаж эхлэхэд чихэвч ний дууг даван хэн нэгэн дуудах шиг болоход нь хойш эргэн харахад Жонгүг "Сайн уу?" "Чи манай дугуйлангийн Хёг Кай 2 той дотно байхаа тийм үү?" гэхэд нь би нууцхан сандарч тоолгүй буцаад гэр лүүгээ алхаж эхлэхэд тэр араас ирээд мөрнөөс бариад өөр лүүгээ харуулчхав. Хүн миний биед хүрэхэд ер нь дургүй болохоороо цаанаасаа л миний хөмсөг атиралдаад ирэх нь тэр. Жонгүг сандарсан бололтой "У-уучлаарай зүгээр м-миний асуултанд хариулаагүй болохоор чинь л..." гээд сандарс байгаа нь эгдүүтэй харагдаж тэсэлгүй инээчихэв. Би өөрөө бантсандаа хоолойгоо засаад "Тиймээ мөн тэгээд юу гэж?" гэж асуувал "ю-юу харин чи тэр зүгрүү явдаг юм уу? Х-Хамт явах уу гээл" гээд толгойгоо маажихад нь би алхангаа "аядол хүн байж энгийн хүнтэй харьцахдаа сандарч болж байгаа юм уу? Гэж ёжилж асуув.