˜YALNIZ˜

3.bölüm

 HERKESE MERABA :) ÜÇÜNCÜ BÖLÜMLE KARŞINIZDAYIM UMARIM BEĞENİRSİNİZ ARKADAŞLAR :) AYRICA VOTE+YORUMU LÜTFEN ES GEÇMEYELİM ARKADAŞLAR LÜTFEN.. YORUMLARINIZA VE OYLARINIZA İHTİYACIM VAR :* KEYİFLİ OKUMALARR ;)))))))

MULTİ'DE SARP *-* 

 ....

   Cafeden  tam çıkıyordum evet ama karşımda da Sarp'ı görmeyi beklemiyordum. Onu gördüğümde birden duraksadım, sırtını duvara yaslamış gözleri yoldan geçen insanları izliyordu. Benim gibi sanki o da acı çekiyor gibiydi. Evet beni henüz fark edememişti. Acaba başka birini mi bekliyordu. Yada beni mi bekliyor ki? Ne diyorum ben ya! Neden beklesin ki? Bazen aptal olduğumu bu durumlarda kabul ediyorum.

Gözleri beni bulduğunda birden bişey diycekmiş gibi sırtını duvara yaslamakdan çekdi ve bir elini ensesine kötürdü. Gözlerimi hemen ondan kaçırdım ve yanından geçip gittim. Ne yapmaya çalışıyor hiç bir fikrim yok. Hemen sonra arkamdan bir ses geldi;

"Heyy! Durr bekle!" Kime demişti bunu şimdi. Hiç aldırmayıp yoluma devam ederken bir el kolumu tutmasıyla durmamı sağladı. Arkamı döndüğümde biraz şaşırdım. Evet çünkü böyle birşeyin olmasını beklemiyordum. 

"Hey sana dur diye bağırdım neden durmadın?"  Gerçekten bana dur diye seslenmiş. Ama neden?

"Durmam mı gerekiyordu?" diye sordum dişlerimin arasından. Ne kadar güzel gülüyorum baksana gülüşünü attı ve

"Sadece seninle tanışmak istemiştim güzelim." Güzelim mi? Emin ol beni tanısan bu isteğinden vazgeçerdin. Soğukkanlı olmam insanları benden bir adım geri attırıyor. Okuldakiler bana ne kadar arkadaşca yaklaşsa bir süre sonra beni tanıyıp benden uzak dururlardı. Hiç bir ortamda sevilmezdim. Yalnızdım. 

"Seninle tanışmak istediğimi de nerden çıkarttın?"  bu çıkışım üzerine suratında gülümseme daha da büyüdü. Bir şey demesine fırsat vermeden yanında geçtim ve yürümeye başladım. 

Hadi ama cidden sinirlenmeye başlıyorum artık! Hiçbirşey olmamış gibi o da yanımda benimle birlikde yürüyordu. Onu görmemezlikten gelip kulaklığımı takdım. Tam müzik açıyordum ki kulaklığımın birini çıkarttı ve;

"Adım Sarp ya senin?"  dedi.  Gerçekten benimle tanışmak istiyordu. Bu zamana kadar hiç bir erkekle iletişim kurmamıştım ve erkeklerle nasıl konuşulur, onlara nasıl yaklaşılık bilmiyordum. Belki de denemeliydim. Arkadaş edinirsem belki bu kadar acı çekmezdim. Ama lanet olsun ki korkuyordum. Biri bana annem ve babamı soracak ve acımı tazeleyecek diye korkuyordum. Zavallı ve korkağın tekiyim...

Onu görmezden gelip yürümeye devam ettim. Eve kadar onunla yürümeye niyetli değildim tabi.

"Hey neden kaçıyorsun güzelim? Sadece adını sordum." Omuz silktim ve dişlerimin arasında;

"Lâzım değil. Lütfen artık gider misin?"  dedim. Kafasını eğip gülümsediğini göz ucumla görebiliyordum. Aslında yakışıklı çocuk ve gülmek ona gerçekten yakışıyor ama markette gördüğüm esmer çocuk kadar dikkatimi çekmemişti. Ah! Konu döndü dolaştı yine o çocuğa geldi..