GİZEMLİ FİRST SERİES

2 ~ İPUÇLARI PEŞİNDE

GİZEMLİ : BÖLÜM 2

Düşünmek gerekiyor, çok fazla düşünmek

Yoğun bir baş ağrısı ile uyandım sabah cılız ışıkları perdeden gözüme çarpıyordu.Saate baktığımda daha çok erken olduğunu fark edip başımı yastığa koymak üzereydim ki bugünün önemini hatırladım."Gizemi bul evlat". Babamın sözleri kulaklarımda çınladı."evet şimdi toparlanmalıyım"
Kendi kendime sıkça konuşurum.Çantamı ve birkaç eşyamı topladıktan sonra sessizce evden çıktım. Kapıdan adımımı attığım anda yüzüme vuran soğuk ile irkildim.Düşünmeye başladım evim buraya yarım saatlik yürüme mesafesindeydi ama asıl mesele eve nasıl girecek olmamdı.Aslında neden eve bile girdiğimi bilmiyordum,evde ne vardı ki,babam neden bana böyle bişey dedi,neden kendi burada yanımda değil.“ahhh yeter ama artık”kendi kendime bağırdım.Aklımı yitiriyorum galiba.

Yürümeye koyuldum çok az bir mesafem kalmıştı. Evin önünde polis araçlarını görünce bütün herşeyin boşa çıktığını fark ettim. Okula gitmeye hiç niyetim yoktu,ki öyle de yapacaktım. Su an ki amacım ne bilmiyorum ama babamın sözlerini düşündükçe birşeyler beni buraya itiyor.
Arka bahçemizde bir kapı vardı polislere görünmeden bir şekilde oraya gidebilirsin,ancak kapının kitli olma ihtimali de vardı. Kendimi riske atmamalıyım.

“Ne yapıyorsun burda”.
Arkamdan gelen sesle oturduğum kaldırım da sarsıldım. Kafamı çevirdiğimde karşımda Alissa vardı.“seni evden çıkarken gördüm, endişelendim peşinden geldim. ”
“Haber vermediğim için üzgünüm erken çıkmam gerekti”
“Sence de biraz fazla erken değil mi?”
“Alissa... Sen gitsen daha iyi olur”
“Ahh sende, annem birazdan uyanır bizi evde görmezse canımızı okur hem sende kahvaltı etmedin,burda ne yaptığına gelince onu sonra konuşucaz
Bişey diyememiştim öylece kabul ettim.

Eve vardığımızda Charlotte hanım yeni uyanmıştı ve sanırım bizi görmemişti bile “günaydın çocuklar”dedi.

Charlotte hanımın hazırlamış olduğu kahvaltıyı isteksiz de olsam yemeye çalıştım
Okula gitmeyeceğimi  Charlotte hanıma söyledim. Yalnız kalmamam için Alissa' da gitmeyecekti.

Öğle saatlerinde Alissa'ya dışarı çıkmam gerektiğini söyledim.Amirine rapor veren
Bir görevli gibi hissettim kendimi.
“Nereye gideceksin bakalım”
Alissa ile arkadaşlığımız çok kuvvetli değildi ama bu olay sayesinde biraz daha yakın olduğumuzu hissetmiştim.“eve gitmem gerekiyor”dedim. Ne var bu evde bu kadar diye düşündüğünü hissetmiştim.Ama beni yanılttı“beraber gitsek senin için sorun olur mu?”dedi. Bunu beklemiyordum beni başından salıp ne halin varsa gör demesini beklerdim.“Olur tabiki neden olmasın”
Başıyla onayladı. Kendimi açıklama yapmak zorunda hissettim ve başladım “evimde ölü bir kadın bulundu kulağa çok saçma geliyor ama böyle kim olduğu hakkında en ufak bir fikrin yok ve asıl can alıcı yere gelirsek,babam beni aradı eve gitmemi ve gizemi çözememi söyledi ne gizemiydi diye soracak olursan, bilmiyorum söyleyeceklerim bu kadar.Haa birde annene bu konudan bahsetmezsen daha iyi olur”
Alissa biraz düşündükten sonra bişey der gibi oldu ama vazgeçti.“peki o zaman,sen nasıl istersen”

Evet artık önümde bir engel kalmamıştı ve artı Alissa' da benimle geliyordu, ortada bir gizem olduğunu düşünürsek iki kişi daha avantajlı olurduk.Alissa annesine benimle biraz gezip dostluğumuzu pekiştireceğini söyledi ve güldü. Evden çıkmıştık bilinmeze doğru sessiz sokaklarda yavaş adımlar ile gidiyorduk.Evimizin önündeki polis araçları yerinden bile kıpırdamamıştı.“simdi ne yapıcaz”dedi Alissa.“bir fikrim var”

“Memur bey bakar mısınız?”
Kahvesini yudumlayan polis ağır ağır Alissa'  ya doğru döndü
“buyrun küçük hanım”
“Bu evde ne oldu?”
Memur çok bilmiş bir tavırla
“sadece bir cinayet”
Demek ki cinayetti bunu ilk defa düşünmüştüm onları uzaktan izlemeye devam ettim.
“yazık olmuş, ismi neydi peki annemin burada memur arkadaşı oturuyordu da
Polis biraz düşündükten sonra
“üzerinden kimlik çıkmadı annenizin arkadaşı olduğunu sanmıyorum”
Alissa memur beye teşekkür ettikten sonra yanıma doğru geldi. Anlattıklarının çoğunu duymuştum. Biraz düşündüm kim olduğu belli olmayan bir kadın benim evimde öldürüldü. Bunu babamın yapmış olduğunu düşünmüyorum çünkü babamın herhangi bir kız arkası olduğunda bana söylerdi.
Babam zaten cinayet işleyecek bir insan değil, evet bundan eminim babam olamaz.
Peki ya kim, biraz düşününce babamın işin içinde olduğunu anladım. Beni buraya gönderen oydu. Çıkmazlara doğru sürüklendiğim sırada Alissa “bu kadar düşünme” dediği şey kendisine de saçma geldiğini yüzünden anlamıştım.“ baban senden ne gizemini bulmanı istiyor”
“bilmiyorum” diyebildim sadece. O anda konuşmamızı yanımızdan hızlıca geçen polis arabası bozdu.birbirimize baktım
“Girelim”

Arka bahçenin kapısı düşündüğüm gibi kilitliydi. Balkondan girmek ise imkansızdı.
Kafama saksının düştüğünü hissettim, düşmemişti ama yedek anahtarın yeri aklıma geldi“Tabi yaaa burda işte”
Oyuncağıyla oynayan bir bebek kadar sevinmiştim anahtarı bulduğuma.
Kapıyı açtığımda her zamanki evim beni karşılıyordu. Bir gizem dışında. O gün evden nasıl çıktıysam öyledi ev. Anlayamıyordum Alissa mutfağa yöneldi.
Konuşmadan iş bölümü yapmıştık bile.
Odalara baktım tek bir oda dışında...

Kendi odama girdiğimde hiç olmadığı kadar dağınıktı. Ben dağınık biri olabilirim ama bu benim eserim değildi. Etrafta dikkatimi çeken bir nesne fark edemedim ama birinin burda olduğu belliydi.Alissa elindeki kağıdı gösterdi ve “bunu sen yazmış olamazsın” dedi. Kağıda baktığımda çok düzgün bir yazı ile "Annen ölmedi, yaşıyor"yazıyordu.

Herşey yeninden başlıyor ve hiç olmadığı kadar garip...