GİZEMLİ FİRST SERİES

4 ~ OKULA GERİ DÖNÜYORUM

GİZEMLİ : BÖLÜM 4

Çaresizlik zor birşey...

Çalan alarm ile gözlerini açtım. Yataktan kalkıp perdeyi açtığımda insansın moralini bozan bir hava vardı. Bugün okula gitmek zorundaydım pek istekli olmasam da gidicektim. Yatağıma oturdum, çantamı açtım kitaplarım eksikti eve girmeye karar verdim. Kimseye haber vermek istemedim daha doğrusu rahatsız etmek. Odadan çıktım banyoya yöneldim. Aynanın karşısında kendimi izledim bir süre uykumu alamadığım göz altlarımdan belli oluyordu. Sessizce aşşağı indim. Kapıyı açınca yine aynı senaryo gerçekleşti yüzüme vuran soğuk tüm bedenimi sarstı. Acele adımlarla evimin yolunu tuttum. Yolda yürürken peşime yavru bir kedi takıldı. Sanırım oda çok üşümüştü. Kucağıma aldım.
Hoşlandığını belli eden sesler çıkarıyordu. Evime yaklaştığımda herhangi bir polis aracı görmedim, artık gerek duymuyorlardı herhalde. Kapının önüne geldiğimde kucağımdaki kediyi yere bırakıp anahtarı sakladığım yerden aldım bir kaç deneme sonra kapı açıldı. Eve girdiğimde her hangi bir yaşam belirtisi gözükmüyordu gerçi normal bir günde de böyleydi. Yavru kedinin aç olduğunu düşünerek küçük bir tabağa süt koydum fikrimde de haklıydım çok açtı. Kedi sütünü içerken odama çıktım
Fizik kitabımı arıyordum, aklıma notu bulduğum çalışma masam geldi. Evet oradaydı çok fazla oyalanmadan çantama koyup aşşağı indim. Kedi sütünü bitirmiş ufak bir ip parçasıyla oynuyordu, çok şirin gözüküyordu. İp parçasına baktığımda daha çok bir halattan sökülmüş gibiydi aklıma bağlanan kadın geldi, tabii ya öyleydi de. Etrafa biraz bakmak istedim herhangi bir halat veya ip bulamadım. Yanılıyor olabilirdim içime bir ürperti geldi. Kediyi arka bahçemize bırakıp evden çıktım.

Hızlansam iyi olurdu yoksa Charlotte hanımın azarını işiticektim. Kadın aklıma gelmişti bugün onun hakkına birşeyler öğrenmem gerekiyordu ne yapmalıydım
bilmiyordum. Karakola gidip kimliği hakkında bir bilgi öğrenilip öğrenilmediğini sorsam iyi olurdu, okuldan sonra tabii ki. Eve yaklaştım hava biraz daha ısınmıştı.
Kapıyı çaldığımda açan Alissa oldu bişey demeden
“evden geliyorum birkaç kitap aldım”
“kahvaltı hazırladım”
Cevap vermeden masaya geçtim. Karnımı güzelce doyurmuştum. Artık evden çıkabilirdik. İlk dersin başlamasına yirmi dakika vardı yavaşça yürüyorduk. Alissa
“bugün ne yapacağız” dedi.
Kendini de benimle birlikte anması hoşuma gitmişti yanımda birinin olması güzel birşeydi.
“okul çıkışı karakola gitmeyi düşünüyorum su kadın hakkında birşeyler öğrenmek için”
“babanı aradın mı”
Birden aklıma babam geldi hemen telefonumu çıkarıp aramaya karar verdim.

Telefon çalıyordu...
“alo, evlat”
“nerdesin baba”
“evlat buradaki işim bitmek üzere beni merak etme yakında yanında olacağım”
“ne işi bu, neler oldu ortada yoksun”
“evlat dediğim gibi yakında orada olacağım”
Telefon kapanmıştı
Yakında burada olacak peki şuan neredesin baba Alissa'ya birşey demeden yürümeye devam ettik. Okul bahçesinden gelen sesler, okulu  özlemediğimi bana hatırlattı.
Okula girdik ve Alissa ile kantinde bir masaya oturduk
“bugün sana birşey diyen olursa kafana takma”
“nasıl yani”
“evinde bir cinayet işlendi”
“yani”
“babanda ortada yok,dediklerimi yanlış anlama böyle düşünen olabilir yine de sen söylenenlere aldırma”
Alissa haklıydı böyle düşünen olabilirdi. Neyse ki ben böyle düşünmüyordum çünkü babam böyle bir insan değildi ve bir müddet sonra dönecekti bana yapacağı bir açıklaması olmalı.

Çalan zil artık derse girmemizi söylüyordu bize. Öyle de yapacağız merdivenlere yöneldik sınıfımız üçüncü kattaydı-okulumuz beş katlı- oraya doğru ağır adımlarla ilerledik. Sınıfa girdiğimde herkesi bana garip bakışları arasında kaldım Alissa bana yönlerek
“istersen yanında oturabilirsin”
“olur” dedim sadece
Okula gelmekle hata mı yapmıştım bilmiyordum. Öğretmenimiz sınıfa gelince beni yanına çağırdı ve “ nasılsın Lucas” dedi
Yaşlı fizik öğretmenimiz beyazlamış saçları ve önüne indirdiği gözlükleriyle bana gülümsüyordu. “iyiyim dedikten sonra”
Dersten geride kaldığımı ve istersem kaçırdığım konuları okul çıkış bana anlatabileceğini söyledi. Nazikçe reddetim çıkışta yapacağım işler olduğunu da ekledim. O ders saati boyunca düşündüm, bütün olayları, sonrasında bunları kafama daha fazla takamam gerektiğini düşündüm. Yanımda ise benim tam tersine pür dikkat dersi dinleyen sarı saçlı bir melek vardı.
Ellerini yanaklarında birleştirmiş onu izlediğimden habersizdi. Ders sona ermişti Alissa önemli notlar alıyordu yanımda
“ben dışarı çıkıcam gelmek ister misin”
“ahh tabi bir kaç not alıp hemen geliyorum”

Kapının önünde onu beklerken koridordan geçenlerin ters bakışları altındaydım. Sanki ben işledim cinayeti.
“hadi gidelim”
“hadi gidelim profesör”
Alissa yanakları kızarmış hafif bir tebessüm etmişti.
Bahçeye indiğimizde havanın yine soğuduğunu fark etmiştim yağmur bulutları tepemizde boş bir anımızı bekliyor gibiydi
Okulun bahçesinde turladıktan sonra çalan zil ile sınıfımıza çıktık. Gün böyle geçip gitti son dersin zili çaldığında okuldan kendimi güç bela dışarı attım.

Alissa bütün gün dersleri dinleyip kafasını kitaptan kaldırmadı ben ise yarım kalan uykumu okulda tamamladım.
“eee karakola gidiyor muyuz” dedi Alissa
“aaa evet gidelim”
Bı an aklımdan çıkmıştı ama Alissa sayesinde hatırlatmış oldum neler öğreneceğimi neler bilmediğimi.
Karakol yürüme mesafesinde olması bizim için avantajdı. Yol bitmek üzereydi Alissa bir an durdu ve bana sarıldı
“öğreneceğin her ne olursa güçlü ol”
Alissa'nın birden böyle birşey yapması beni şaşırtmıştı bir süre sonra cevap verebildim.

Karakoldaydık kime ne soracağımı bilmiyorum Alissa böyle şeylerde daha iyi olduğu için bir memurun yanına giderek olan biteni anlatıp ölen kadın hakkında bilgi almaya çalıştı. Hiçbir polis böyle bir bilgiyi paylaşmazdı. Yanlarına gittim polis Alissa'ya dönerek
“normal şartlar altında böyle bir bilgi paylaşmam zaten haberim de olmaz ama bir kaç saat önce yerel gazetede yayınlandı”
Masanın üstünde duran gazeteyi alarak
“Adı Daria Evans bu bilgiyi sizinle paylaşabilirim” dedi gülerek

Kafamda bişey belirmedi ama Alissa çok şaşkındı ne olduğunu sorduğumda ise
“Lucas Evans sana birşey hatırlatmıyor mu”
Tabi ya fizikçimiz Benjamin Evans
“hatırlatıyor evet”
İkimzde çok şaşırmıştık sadece şaşırmadık bir şey anladık

Gizemin düğümleri daha çok sıkılıyordu...