nie miał już n i k o g o.
ale pamiętał p ł a c z matki.
wtedy widział ją po raz ostatni.
pamiętał też p r z e r a ż o n e spojrzenie brata.
wtedy widział go po raz ostatni.
wszyscy powoli wykruszali się.
roztapiali jak l ó d pod wpływem p ł o m i e n i.
aby popaść w n i e p a m i ę ć.
ale on zawsze pamiętał.
nie miał zamiaru zapomnieć.
nie chciał ich porzucić.
nie chciał, żeby oni go porzucili.
nie chciał popaść w niepamięć.
choć, tak czy inaczej, by się to nie stało.
w końcu o n pamiętał.
jednak wolał pozostać z a p o m n i a n y.
CZYTASZ
łĸᴀɴιᴇ ᴊᴀѕĸółĸι → тᴏᴅᴏʀᴏĸι ѕнōтᴏ
Short Story❝ вʏł ᴢᴀʟᴇᴅᴡιᴇ ᴊᴀѕĸółĸą ᴢᴀɢυвιᴏɴą ᴘᴏśʀóᴅ ᴡʏɢłᴏᴅɴιᴀłʏᴄн ѕęᴘóᴡ ❞ ◆ ғᴀɴғιᴄтιᴏɴ ◆ ◆ ᴏʀιɢιɴᴀʟʟʏ ᴡʀιттᴇɴ вʏ ᴇɴᴀιιᴅᴇ ◆ ◆ мʏ нᴇʀᴏ ᴀᴄᴀᴅᴇмιᴀ | 僕のヒーローアカデミア вᴇʟᴏɴɢѕ тᴏ ĸōнᴇι нᴏʀιĸᴏѕнι ◆ ◆ ʀᴇʟᴇᴀsᴇ ᴅᴀᴛᴇ; 2018/12/?? ◆
