BEN YAZDIM BEN ÇİZDİM

Kısa bir merhabanın ardından hemen konuya giriyorum ki uzatmadan siz okuyucularıma düşüncelerimi aktarayım. Nasıl olsa film şeridi gibi geçmiyor değil mi :) Neyse bu hikayeye başladım ama sizin de zamanla anlayacağınız gibi o kadar üşengeç ve nazlıyım ki yeni bölümler için bolca pohpohlanmaya ihtiyacım olacak. Merak etmeyin. Eğer kurgumda ya da özel hayatımda bi sıkıntı çıkmazsa yeni bölümler gecikmeyecek.

Hikaye anlatımıma bakacak olursak olaylar orta hızlı gelişecek. Ama bu hıza rağmen akıcılığı bozmamak için bol bol betimleme ve dolaylı anlatımlara yer vereceğim.

Hayal gücüm arkadaşlarım ve ailem tarafından onaylanmıştır. Sıkılmayacağınızı tahmin ediyorum. Vee size ufak bir spoi bırakıyorum.

''Gidin baba. Gitmelisiniz. Bunu ben yapamam. En azından şu an olmaz. Lütfen.." Tanrım... Babama hayatım boyunca ilk defa bu kadar yalvardığımı ve ilk defa böyle acınası bi hale düştüğümü gayet iyi biliyorum. Aslına bakılırsa gözlerimdeki bu en derimlerden can yakarak yansımış olan bakışlar Dede öldüğünden beri varlar. 1 hafta... 1 haftadır hiçbir kan bağımız bulunmamasına rağmen vakit geçirmeyi en çok sevdiğim insanın vefasız torunu yerine bana bıraktığı bu dünya kadar mirasın idaresini 18 ime gelene ve kendi içimdeki bu boşluğun dolmasını sağlayana kadar babama devretmek için ona yalvarıyorum...