My Step-Brother Is Inlove With Me

Chapter 22

It's been a month since i updated, pasensya na sa lahat ng nabitin. I hope na kahit mabagal ang pag updated ay lagi nyo parin i-support ang istoryang ito.
_______

'WHERE THE HECK DID YOU GO MISS CLAIRE! Sigaw ng principal habang nakatingin sakin ng masama.

"Gosh kasalan to ni shan bwiset!" Pabulong na sabi ko habang nakayuko.

"May sinasabi ka miss? Tanong nito na nakapagangat ng ulo ko.

"A-ah wala po sir, Sabi ko at ngumuso nalang.

"You may go miss. Sabi nito habang hinihilot ang sintido.

Nang makalabas ako sa office aya agad kong nakita si shan na naka sandal, lumapit ako dito at tinapik ang balikat nya.

"Anong sabi? Tanong nito habang nakatingin sakin na nagaalala.

Ano paba, eh lagi namang may dalaw un." Sabi ko at tumingin sa ibang direksyon.

"I'm sorry babe, kasalan ko kaya napagalitan ka." Sabi nito at hinawakan ang kamay ko. 

It's okay. Sabi ko at ngumiti ng onti.

Nakarating kami sa room ng tahimik, pagpasok namin ay agad namin nakita ang mga pinagbagsakan ng lupa na mga kaklase namin.

At ng mapansin nila na nandito na kami ay agad sila naglapitan sakin at tinanong kung anong nangyari saakin.

"Claire bat wala ka kahapon, alam mo bang galit na galit si principal." Sabi ni lisa na kaklase kong tahimik.

"Oo nga claire alam mo bang napahiya ang section natin!" Sabi ni Errol habang malungkot ang mukha.

"I feel hurt, dahil gawa saakin napahiya ang section namin. I look at shan and he looks guilty kaya namn nilakasan ko ang loob ko.

"Guys! Wag na kayong malungkot, hindi lang naman ngayon year may ganyan nay next year pa. Tsaka sorry talaga may nangyari lang talaga kahapon. Sabi ko at lumakad na sa upuan ko.

Nang makaupo nako ay sumunod nadin si shan.

"I'm sorry babe." Ulit nito. Tinignan ko lang to at yumuko ulit.

"Natapos ang klase na malungkot ang lahat. Kaya naman ng lumabas kami ni shan ay agad ko syang kinausap.

"Don't feel guilty about what happen, hindi mo namn kasalanan, ginusto naman natin yung nangyari kaya wala na taying magagawa. Sabi ko at patuloy naglakad.

Hindi ko nakita ang expression nya pero ang alam ko lang ay nakasunod lang sya sakin.

Nakarating kami sa bahay na pagod pareho. Dumiretcho ako sa kuwarto habang si shan naman ay dumiretcho sa kusina. Gosh i'm so stress! Sigaw ko habang hinihilot ang aking sintido.

Ilang minuto ko rin hinihilot ang aking sintido ng biglang pumasok si shan na ikinatingin ko naman.

What do you want? I ask him habang nakatingin sa kawalan.

Can i hug you kahit ngayon lang." Sabi nya na ikinataka ko. Bakit parang ang lungkot nya? Bakit parang eto na yung huling pagkakasama namin. Bakit? Eh kasisimula palang naman namin ah.

"Come here. Sabi ko at tinap ang gilid ko, agad namn syang sumampa sa kama at niyakap ako. I feel safe.

"Shan if you have a problem you can tell me." Sabi ko na ikinayuko nya.

Mhmmmn.....ungol nya lang.

Iba ang pakiramdam ko shan, feel ko parang ang layo ko sayo kahit na magkasama tayo. Sabi ko at tumingin sa kanya.

Lumayo sya sakin at umupo sa kama. I knew it! He has a problem."

Shan.... tell me what your problem?" I ask him.

Lumingon sya at dun nalang ang gulat ko ng makita ko ang namumula niyang mga mata.

Claire it's about our parents." Simula nya~

To be continue....