BÖLÜM 2.1

26 6 8
                                    

İşi bitirince son hızda koşmaya başladım ,ardımda bıraktığım kanlı bahçeye kısa bir göz attım. Kan... Ve bir sürü insan. Curcuna , acı feryatlar ve çığlıklar... Sustum. Vicdanım mı ? O da sustu. 

Arabayı çalıştırıp son hızda sürmeye başladım. Araba yolda su gibi akarken arkamdaki araba dikkatimi üzerine çekti. Siyah filmli camları vardı.Arabayı rastgele bir sokağa saptırdım. Hayır! Çıkmaz sokak...

Arabadan indim ve arkama baktım. Siyah araba oradaydı... Kapı açıldı.içinden inenleri görmemle elim belime gitti.Yoktu!Silahım yoktu! Kara ve adamlarının baş düşmanı olan çeteye bakarken içlerinden biri öne çıktı.Onun öne çıkmasıyla arkayı daha iyi gördüm. Dört kişiye tek ve silahsız!İşte şimdi koşmalıydım.Tüm adamlara kısaca bakıp koşmaya başlamamla karnımın biraz üstünde bir acı hissetmem bir oldu.Elim istemsizce karnıma doğru yol alırken vücudumun kaskatı kesildiğini hissedebiliyordum.Elime bulaşan sıcak sıvıya saniyelerce baktım. İlk hatamda ölemezdim di mi ?

''Nereye gidiyorsun ufaklık?''kafamı kaldırıp adama baktım.Kirli sakalları ve iri bir vücudu vardı.Cevap veremedim. Bu acı...çok fazlaydı.

''Alın bunu .''adam öfkeyle parlayan suratını gözlerime dikti.Israrla suratına baktım.Ta ki iki adam kolumdan tutup beni sürükleyene kadar ... Karnımın acısıyla suratımı buruşturdum. Çok fazlaydı.

''Bırak beni !''bağırışlarımın ardı sıra kesilmiyordu ama çok direnemiyordum.

''Duydun onu.Bırak kızı!''sese kafamı çevirdim.Pera!

''Yok ya ?''adam alayla konuştu.Pera dişlerini sıktı. Adamın yüzüne yumruğu geçirince adam önce afalladı.Ama bu kısa süreli bir afallamaydı. Pera son hızda yumruklarla adamlara dalarken adamlarda boş durmadı. Ama Pera'yla başa çıkmaz zordu. Çünkü...Pera'ydı o. Pera Özay.

Boğazıma değen sıcak silahın namlusuyla donduğumu hissettim.Az önce karnıma ateş eden silah şimdi boğazımdaydı.

''Ya buradan gidersin ya da bu pisliğin beynini dağıtırım.''arkamdan konuşan adamın buz gibi sesiyle üşüdüğümü hissettim.

''Yapamazsın Akın.''Pera yine iddialı konuşuyordu ama bilmediği bir şey vardı ,yapardı.

Adamlardan biri arkamda bir noktaya ateş ettiğinde kurşun bana gelmiş gibi karnımın üstüne eğildim.Acıyla yüzümü buruşturdum. Şu an Pera'yı gönderebilmem içinn bunu yapmalıydım. Yoksa bu işin sonu ölümdü. İkimiz için de .

''Bırak lan kızı !''Pera öyle bir bağırdı ki sesini tüm vücudumda hissettim.

''Pera git yoksa öleceğim,lütfen.''fısıldadım.

''Bu iş burada bitmedi sizi bulduğum yerde...''sustu.

''Görüşeceğiz Pera .''silah boğazımdan çekildi.Arabanın kapısı açıldı.

''Bin.''bindim.

''İstanbul'dan çıkın.Ankara'da Keçiören 'de bir köşk var. Oraya gideceğiz.''dikkatle sesleri dinledim.

''Tamam. Köşk için bir arama yapacağım.''telefonu ellerine alan adama kulak kabarttım.

''Alo?,benim Halim Bey.Köşkün etrafındaki mekanlar boşaltılsın.Evet üç saat.Anlaştık.Yüz bin ?Kapat.''boşuna uğraştım. Elimde sadece Ankara'ya gideceğimiz bilgisi vardı.

Göz kapaklarım birer çarşaf misali gözlerime örtülmek için direniyordu. Ayaklarımdan yukarı soğuk bir hava esiyordu.Acı artık kaçınılmazdı. Acı...tüm zerrelerimde hissedilir olmuştu.

Biri karnıma bir şey bastırdı.

''Çok kan kaybetti böyle giderse bu kız ölecek ve ölüsü bir boka yaramaz .''hemen kafamın üstünden konuşan sese dikkat kesildim.

''Evde bir doktor bizi bekliyor olacak yaklaşık on beş dakikalık yolumuz kaldı.''ölüyordum. Yavaş yavaş her bir zerremde ölüm dolaşıyordu.

''Geldik.Kızı hızlıca çıkarın.''dakikalar su gibiydi ,soğuk ama çok hızlı.Biri beni kucağına aldı.Ankara soğuğu her bir zerreme işlemek istercesine tüm vücudumu sardı.Çok geçmeden bir kapı açıldı.Sırtım sert zemine deyince acı tekrar hissedilir oldu.

''Kurşun yarası yaklaşık beş saattir açık ama derine girmediği için fazla akn kaybetmedi. Çok hızlıca müdahale et ayrıca yarın ayağa kalksın. Hap falan ne vereceksen ver.''güçlükle gözlerimi araladım.Kirli sakallı adam tam karşımdaydı.Nefretle bakan gözleri yine benim suratıma kilitlenmişti.Biri karnıma dokundu.Kanıma verilen iğneyle vücudumun uyuştuğunu hissettim.Acı hissizleştirilebiliyordu.Göz kapaklarım kapanmak için direnirken onlara direnmeden kapanmalarına izin verdim.Sessizlik.Derin bir sessizliğin içinde her yer karardı.

GÖLGENİN PEŞİNDEHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin