Okuldan geldim. Yüzümü yüz temizleme jelimle yıkadım. Yatağıma uzanıp telefona bakmaktı amacım. Ama yatağıma geçerken gözüm boy aynama ilişti. Ne kadar da zayıflamıştım. Annem olsaydı kızardı doğru düzgün bir şeyler yemediğim için. Ama bir anneye sahip değildim. O nedenle kendimi umursamıyordum. Gerçi bir annem olsaydı da umursamazdım sanırım. Bedenimi biraz daha inceleyip -burnumun üzerindeki çilleri saymak gibi birtakım gereksiz şeyler yaptıktan sonra- yatağıma geçtim. Uzandım ve bana hiçbir şey kazandırmayan birkaç işle daha meşgul oldum. Birilerini stalkladım, müzik falan dinledim. Basit bir insandım. Hayatım da benim gibi basit şeylerden ibaretti. Acımasız dünyaya gözlerimi ilk açtığım günlerde terkedilecek kadar nefret etmişti bazıları benden. O kadar basittim ki. Geçmişimden yola çıkarak geleceğimi tahmin edebilirdiniz, zorlamazdı sizi...
×
Yatağıma yattım. Her gece yaptığım gibi geçmiş kavgalarımda söyleyemediğim cümleleri anımsayıp kendi kendime sövdüm. Sonra hiç gerçekleşemeyecek bazı hayaller kurdum. Sonra da berbat gündüzümden farkı olmayan karanlık gecemin rüya bölümüne doğru yol aldım...
×Sabah uyandım. Herhangi bir okul gününe başladığımı düşünüyordum ben de sizin gibi. Makyajımı yapıp servis beklemeye, aşağıya indim. Merdivenlerden inerken başım döndü, dengemi kaybeder gibi oldum. Hemen duvara sabitli paslı demire tutundum. Garip bir his sarmıştı vücudumu. Sanki zihnim servisi kaçırmak üzere olduğumu tekrar ederken bedenim ise "kaç kurtul" diye bağırıyordu. Köşeye oturdum. Çantamdan mataramı çıkarıp suyumdan yudumladım. Doğruldum ve basamakları inmeye devam ettim. Dışarıya çıktım. Servise bindiğim köşeye geldiğim anda gözlerim karardı. Ben daha ne olduğunu çözemeden, tutunacak bir yer ararken gördüğüm en son şey genç bir çocuğun yüzü oldu...
°
°
°
°
Bu bölüm de kısa oldu ama bugün ya da yarın gelecek 4. Bölüm. Sizce Arsu'ya ne oldu? Tahminlerinizi yoruma bırakabilirsiniz. Öpüldünüz🧡(Bu arada 50 okunma olmuşuz. Çok mutluyum. Nice 50'lere,hep birlikte! 🎉 )
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Ölüm, Yaşam ve Ben
General FictionBu kitabı,defalarca düşündüğüm ölümden beni gülüşleriye,mesajlarıyla,sözleriyle ve mimikleriyle vazgeçiren insanlara ithaf ediyorum. Onlar,iyi ki varlar...