A Hero In A Modern Time 1 (Completed)

Chapter 1

Dedicated to Iresh_Diego25

"Bessy, tignan mo ito oh. Bongga." Sabi
ni Aliyah habang pinapakita niya sa akin
ang isang picture ng café sa Intramuros.

"Kain tayo dito pagkatapos ng shift natin
bukas. Don't worry girl treat kita." Sabi
niya hay salamat nalang akala ko ako
nanaman ang gagastos eh.

"Sige payag ako.." sabi ko naman sa
kanya.

"Bes tulog na tayo. Gabi na oh. Tama
na yang pagbabasa mo History Book
baka mabuhay ang mga tao sa mga
binabasa mo diyan." Sabi niya sabay
akyat sa double deck na higaan.

Kasalukuyan kasi akong nagbabasa ng
History Book. Sa totoo lang ang sobrang
interesado akong malaman tungkol sa
mga buhay ng tao noon.

Habang naglipat ng page may nakita
akong isang litrato ng bayani.

Andres Bonifacio. Isa siya sa mga idol
kong bayani. Isa rin siya sa kinikilalang
bayani sa Pilipinas.

Si Andres Bonifacio ang Supremo at
ang AMA NG KATIPUNAN. Siya ay
isa sa mga matatapang na bayani
sa Pilipinas.

Yun lang yung nakasulat sa book na
katabi ng picture niya. Hay makatulog
na nga lang.

__

"Samantha! Gising na! Papasok ka pa
sa Tea house." Nagising ako ng dahil
sa ingay ni Aliyah hay nako.

Ang totoo kasi niyan. Si Aliyah ang may
ari ng Tea house kaya ganyan siya.

"Opo mam tatayo na po." Sabi ko habang
nagkukusot ng mata. "Sige bes una ako
ah. May meeting kasi ako sa investor."
Sabi niya sabay lapit at beso. "Bye bes."
Sabi niya.

Naligo ako at nagsuot ng uniform para
sa tea house. After kong mag ayos agad
kong ni-lock ang pintuan at lumabas ng
condo. Sa condo kasi kami nakatira ni
Aliyah Janelle C. Mariano.

Kaso nagulat ako nung may lumitaw
na isang lalaki na nakabihis sinauna
noong sinaunang panahon.

"Pasensya na binibini kung bigla akong
humarang sa iyong harapan. Nais ko
lang sanang magtanong sa iyo."

"Ah ganon po ba kuya. Sige ano ba yung
tanong niyo." Sabi ko sa kanya.

"Ano na ba ang petsa ngayon?" Tanong
niya. Ano ba yan akala ko kung ano na.
"Setyembre 27 na po kuya." Sagot ko
naman.

"Ano naman ang taon ngayon?" Tanong
niya at mukha siyang balisa. "2018."

Ano ba naman yan. Pati date at taon di
pa alam ni kuya. "Ahh. Pwede bang sa
Tagalog. Hindi kasi ako marunong mag
Ingles eh." Napairap naman ako.

"Dalawang libo at labing walo." Sagot ko.
Nanlaki naman ang mga mata niya.

"Ano?! Totoo ang sinasabi nila?!" Nako
mukhang may problema ata to sa taon
na 2018 ah.

Napagmasdan ko ang mukha ng lalaking
kausap ko ngayon. Teka pamilyar ang
mukha niya sakin.

"Kuya ano ang pangalan mo?" Tanong ko sa kanya. "Andres Bonifacio."

Napanganga ako. "Ano. Pwede paki ulit?" Tanong ko ulit "Andres Bonifacio binibini." Nanlata ako sa narinig ko.

Unti unting nandilim ang paningin ko.

__

Nagising ako ng makaramdam ako ng
lamig. Napatingin ako sa paligid at
napagtanto ko na nasa Hospital ako.

"Ayos lang ba binibini?" Nagulat ako nung
nakita ko si Supremo Wannabe sa harap ko.

"MULTO!" Sigaw ko. Agad naman siyang
lumapit at sinubukan akong pakalmahin.
"Binibini hindi ako multo. Buhay ako." Tsk
"Hindi patay kana! Ikaw si Andres diba? Eh patay na yun eh matagal na."