Magic chronicles : Evil of evils

Chapter 1

Elfara Marceline Grayson

"Ahhh! T-tama na!"

"Scream bastard, scream!"

"Ahh-hhh!! Pakiusa-ahh!"

"Ahahahaha! More! I want more!"

"Ahhhhhh!!"

Nasisiyahan akong hampasin ng latigo ang kung sino mang taong nakatali habang nakatalikod sa aking pinakapaboritong kwarto. Bawat paghampas ko ng latigo sa kanyang likod ay agad syang napapasigaw sa sakit. Puro dugo lang ang kanyang likod ngunit wala akong pakialam at malakas kong hinahampas ng may ngisi sa aking labi. Mapalad sya dahil ako ang nagpaparusa sa kanya, isa itong napakalaking oportunidad. You know, you are bless to have me as your punisher right?

Malapad ang aking ngisi habang pinagmamasdan syang naghihirap habang nilalatay ang kanyang payat na katawan. Bawat katumbas ng kanyang malalakas na sigaw ay nagdudulot sakin ng kakaibang sensinasyon ng kasayahan. Para akong lumulutang sa langit sa bawat pagsigaw nya mula sa aking paghampas. Manginignginig akong naglalaway sa bawat paglapat ng latigo habang tumutulo ang napakasariwang dugo mula sa kanyang likod. Para akong nasaparaiso sa bawat patak ng kanyang luha mula sa kanyang mata na labis ang pakikiusap at takot na nararamdaman. Nasisiyahan ako sobra sa latay nyang itsura na para bang isang happy ending mula sa isang kwento na nagmula sa libro. Nanginginig ang aking mga kamay dahil sa sabik na nararamdaman na para bang isang uhaw na uhaw na makakita ng taong nahihirapan at nagdurusa. Isang napakasarap na sensinasyon na para bang nagsisilbing aking pagkain sa hapagkainan. Ang pananabik na walang sino mang nakakapagbigay sa aking hangaring pahirapan sya at pagdusahin.

Ito ang pinakagusto ko sa lahat! Oh, this sensation.. I love this!

Ngunit napatigil ako nang hindi ko na naririnig ang sigaw na para sa akin ay isang malaanghel na boses. Dahil sa paghihirap, sakit at pagod ay nawalan na sya ng malay kaya naman wala na akong reaksyon na nakukuha mula sa kanya. Malungkot akong napabitaw sa latigong halos pula na dahil sa dami ng dugo.

Tapos na? Yun na yun? Tsk. Kung kailan nasisiyahan na ko..

Malungkot kong iniwanan ang pinakapaborito kong kwarto.

Isa itong pribadong kwarto na tanging mga pinipiling tao lang ang nakakapasok dahil ako mismo ang nagpapasya ng kanilang prusa.
Agad akong nagpunta sa Dinning Hall dahil hindi sapat ang pagkain dahil nahimatay na ito agad. Nagugutom parin ako.

"Kamahalan, ano po ang nais nyong kainin?" Tanong ng taong kanina pa nakabuntot sa akin.

"Steak." Tanging saad ko.

"Masusunod." Saad nya at naunang naglakad papuntang kusina upang ipaghanda ako ng makakain.

Loki Creese

My personal servant and I don't know how old is him and I don't care anyway.
I just know his serving on me since decades.

I was hungry. Sakto namang pagdating ko sa dinning room at pagupo sa personal kong upuan ay nakahanda na ang aking pagkain sa lamesa. Nagsimula na kong kumain habang si Loki ay nakatayo lang sa gilid.

I really love the food, ang galing nya talagang magluto pero syempre hindi ko sasabihin lalaki ulo nyan eh. Don't get me wrong, we have our own chief and cooker but I prefer him to cook for me. I happen to like his dishes, And I want him to do anything just for me. Mine alone.