Magic chronicles : Evil of evils

Chapter 5

Sahara Walt

Kasalukuyan akong nakaupo sa gilid ng kama ko habang nakatingin sa labas ng bintana.

I sigh. Halos isang linggo na ang lumipas simula ng tumakas kami at nagpunta sa bayan. At hanggang ngayon hindi parin maalis sa isip ko ang sinabi ng matandang 'yon. Haist.

Flashback

"Ano pong ibig nyong sabihin?" takang tanong ko sa kanya.

At tsaka..pano nya nalamang ako ang prinsesa? Magician siguro sya.

"Iiwan mo ang kaharian upang maglakbay at pumasok sa isang paaralan ng mahika.."

"Paaralan..?"

"Ang Magus Academy.. Hayyy.. Natatandaan ko pa ang mga karanasan ko sa lugar na iyon.." Parang meron syang naalala ng sinabi nya.

Flashback End

Pagkatapos nyang sabihin ang mga 'yon hindi na sya nagsalita pa. Tinanong ko pa sya pero hindi nya naman ako pinansin. Hindi ko na sya pinilit dahil bilang isang prinsesa, Hindi kagalang-galang kapag ginawa ko 'yon.

Hay naku! Prinsesa, prinsesa, prinsesa. Che.

Prinsesa dito, prinsesa 'don. Nakakairita talaga! Sino ba kaseng nagpauso ng pagiging prinsesa na 'yan at bakit ako pa ang naging prinsesa? Nakakainis. Ang akala ng lahat masaya maging prinsesa pero sa totoo lang, HINDI. MALAKING HINDI. Bilang isang prinsesa, maraming dapat gawin at resposibilidad na nakapasan saken. Bata palang ako, nagtraining na ko kung pano makipag socialize sa ibang tao. Table manners, communication skills, academics, and rules. Napakaraming dapat sundin at gawin. Nakakapagod talaga. Being a princess, You should be the model of everyone. You should be modest. Think of others before yourself. Be wise. And etc. Puro sila. Walang ako. Kahit kailan, hindi pa ko nakakagawa ng bagay na gusto ko. Na para sa sarili ko lang. Gusto kong gumawa ng para sa sarili ko, kahit isang beses lang.

Bumalik ako sa realidad ng may kumatok sa pinto at pumasok si William.

"Princess, The King and Queen want to see you." Magalang nyang sabi.

I sigh before standing. Pumunta ako kung saan nasan ang magulang ko. I saw them both sitting on their respective chair. Parehas silang ngumiti ng makita ako. Agad akong yumuko bilang paggalang. Even though I'm their daughter, kailangan ko paring magbigay galang dahil silang dalawa ang namamahala sa lugar na ito.

"Sahara." Pagtawag saken ng Reyna.

"What is it, Your highness?"

"Ipinatawag ka namin dahi-" My mother cut off my dad from talking.

"Totoo bang lumabas ka ng palasyo?"