YANIM KALAN ŞEYLER #Eylül2014-20

Bazen

Bazen gözlerimi yumup, dünyanın durduğunu düşlüyorum..

Ancak o zaman, kendimi annemin kollarında anımsabiliyorum..

Bazen ulaşamadıklarımın, ulaşılmazı oluyorum..

Nerde yanlışlık var, bulamıyorum.

Bazen öyle susuyorum ki, sessizliğime gömülüyorum usulca..

Çaresiz çabalarım, ayaklalarımı kırıp dizlerimi parçalayınca

Zamanın en küstah noktasında, dünyayı değil; kendimi durduruyorum..

Asılı kalıyorum istemsizce.

Bazen öyle çok daralıyorum ki kalbim ağır geliyor göğüs kafesime..

Nefesim boğazımda düğüm olup kalıyor öylece..

Bazen sebepsizce haykırmak, deliler gibi gülüp, sonra hıçkırı hıçkıra ağlamak istiyorum.

Çaresizlik bu ya, nasıl anlatılır bilmiyorum.

Bazen her şeyden, herkesten gitmek istiyorum..

İnsan kendini terketebilir mi?

Ben bilmiyorum, bulamıyorum, ben kayboluyorum..

Aslında bazen, sadece usulca ölmek istiyorum..