YANIM KALAN ŞEYLER #Eylül2014-20

Merhaba, Benim Adım..

Merhaba, benim adım hüzün.

Kalemimin keskin ucunda, şiir mısralarımda kanıyorum.

Parmak uçlarımdan kırılıyorum.

Gözyaşlarımı kalemime doldurup yazıyorum,

Beni tüketen bütün gidişlere sesleniyorum.

Merhaba, benim adım mutluluk

Küçük bir çocuğun sebepsizce attığı koca bir kahkaha olurum.

Birden çok şey yaşatırım

Yaşadıkların hislerine dönüştüğünde, hissettiklerini anlayamazsın

Bir türlü adını koyamazsın.

Adını koyamadığın her şey olurum..

Merhaba, benim adım yalnızlık..

Küçük kalbimin parçaları tüm evrene savrulmuş

Milyonların arasındayım, hala sessizliğin çirkin sesini duyuyorum kulaklarımda

Bir kere daha hatırlatıyor bana, çaresizliğin kaçınılmaz derin bir kuyu olduğunu

Ve şimdi, yine kulağımda o ses

İşkence gibi

Merhaba, benim adım Hiç Kimse

Yarım bırakıp gidenlerin yarısı olduğunda, yanın olacağım senin

Tahammül noktan sıfıra indiğinde, beni göreceksin aynada

Bir süre sonra, tamamen sana dönüşeceğim

Sen ben olacaksın; ben ise sen olacağım..

Öyleyse ikimizde Hiç Kimse olacağız.

Kazanmak yok yine bu şiirde de

Zaten kaybedenlere yazmışlar adını altın harflerle..