Tesadüf AŞK

9.BÖLÜM-İkizler

--------Ada--------

Aleynayla konuştuktan hemen sonra herşeyi kısaca Savaş'a anlatıp evin yolunu tuttuk.Zavallı Gökhan da sinirden küplere bindi.

"Yani gerçekten gidecek bu günü mü buldu?!Tam Aleyna'ya açılacağım zaman!! Şaka gibi!"

"Abicim tamam sakin ya bakıcaz bi çaresine artık."

"Off!"

Arabadaki tek konuşma bundan ibaret -Savaş'ın nasıl ehliyeti var bilemiyorum sonuçta daha 15 yaşında dimi.Bir ara evde bunu ona sormalıyım.-

Sonunda eve geldiğimizde Aleyna elinde kağıtla oturmuş bizi beklerken bulduk.Bize yazdığı veda mektubunda hepimizin mutluluğunu dilemiş.Telefonu alıp aradığımda uzun bi çalış sonrasında telefonunu açtı.

"Melike?"

"Ada?Bana kızdınız mı?"

"Ahh hayır ama bir anda gitmen bizi şaşırttı."

"Üzgünüm ama başka türlü gidemezdim."

Aleyna bir anda telefonu elimden alıp konuşmaya başladı.

"Melike senin orada ne işin var ya.Senin ailen onlar değil.."

"Aleyna?N-ne diyorsun saçmalama."

"E-evet sa-saçmaladım.Bu se-senin en doğal hakkın."

Telefonu bana verip odadan koşarak uzaklaştı.Tabi Gökhan da peşinde.

"Aleyna? Aleyna orada mısın?"

"Melike ben Ada.Aleyna içeriye gitti ne olduğundan haberim yok."

"Hay Allah ya!Neyse Ada ya benim şimdi kapatmam lazım sonra görüşürüz."

"Tamam hoşçakal."

"Hoşçakal."

Aleyna'nın peşine odaya doğru çıkmaya başladım.Bir anda Gökhan'ın yanında olduğunu hatırlayınca geri dönecektim fakat Aleyna'nın konuşmasını duyunca kulak misafiri oldum.

"Dayanamıyorum artık..."

------Aleyna------

Kahretsin!! Ne saçmaladım ben! Nasıl konuşurum.Ahhh!!Aptalın önde gideniyim.Hemen odama çıktım.Gökhan da peşimden geldi.

"Aleyna?Ne oluyor?Onlar senin ailen değil ne demek?Birşey biliyor da bizden mi saklıyorsun?"

Başımı sallayıp "hı-hı" dedim sadece.Sonunda dayanamayıp ağlamaya başladığımda Gökhan beni omzuna yasladı.Hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladım.Sonunda biraz sakinleştiğimde konuşmaya başladım.

"Dayanamıyorum artık...Bunun vicdan azabını daha fazla çekemeyeceğim...Melike ve Ada...Kardeşler..."

Daha fazla konuşamadım.Gökhan bana meraklı bir ifadeyle baktı ama ben sadece ağladım.Sonra tekrar konuştum:

"Bir süre önce Melike'nin telefonuna gelen bir mesajı okudum ama bu mesajdan kimsenin haberi yok.Melikenin bile...Mesajı Melike ve Ada'nın öz annesi atmış.Mesajda kızların ailesinin durumu pek iyi olmadığından Melike'yi başka bir aileye vermek zorunda kaldığı ve bunun için çok özür dilediği yazıyordu...Keşke..keşke okumasaydım o mektubu.Ben eğer Melike bunu öğrenirse Adadan nefret eder diye düşündüm.Çünkü ailesi onu değil Ada'yı seçmişti."

Çok uzun konuştuğum için nefesim kesilmişti ama içimi döktüğüm için biraz da olsa rahatlamıştım.

"Aleyna hadi gel biraz dışarı çıkıp hava alalım."

"Tamam"

Kapıyı açtığımda önümde gördüğüm manzarayla vücudum buz kesti.

"Ada!Sen..duydun mu?"

"Doğru mu dediklerin?Nasıl saklarsın bunu bizden.Benim bir ikizim var ve bwn bunu 15 yıl sonra öğreniyorum!!"

"Ada...Ben çok özür-"

"Melike!!O şimdi üvey ailsinin yanında mı?!Ona hemen ulaşmalıyım."

Ada hışımla aşağıya indi.İşte şimdi işler çok karışacak...Hemde benim yüzümden.