~ YİNE ~

-2. gün-

    En son yazmamın üzerinden haftalar geçti .Yazdığım son kelimeden de anlaşıldığı üzere bekçiye yakalandım ve günlüğüme  el koydu .Bugün yılbaşı tatiline girdik, günlüğümü de bu sayede geri aldım zaten. Geçen bunca zaman içerisinde hiç beklemediğim olaylar yaşandı. Hemen anlatayım.
   Ben yine hazırlandım , derse gittim ve uzun zamandan sonra , sınıfa yeni biri geldi. Bende şaşırdım tabi , sonuçta yurda sürekli yeniler gelmiyor.
   Neyse , gelen kişi  diğerleri gibi değildi. Farklıydı. İsmini bilmiyorum , onunla pek muhattap olmadım.
   Ama o bana diğerleri gibi kinle bakmıyordu. Daha çok merakla bakıyor gibiydi. Neden bilmiyorum. Daha önce hiç yıkık görmemiş miydi?
  Bir gün , hangi gün bilmiyorum tarihleri pek önemsemem , yine ders için sınıfa giderken , önümü kesti. Bana "Üzüldüm" dedi. Neden dediğimde "Annen - " demesiyle ona bağırmam  bir oldu.
    "Sus! Dinlemek istemiyorum. Benim annem yok! Anladın mı? Yok! "dedim. Gözlerimden yaşlar süzülürken kendimi bıraktım , yere çöktüm. Ağlıyordum. Bir yandan da "Benim annem yok , yok." diye sayıklıyordum.
     Annemin beni bıraktığı ilk gün ,bunu sindirememiştim. "O benim annem , beni bırakmaz , hep o adam yüzünden , kesin o istememiştir beni. " diye düşünüyordum. Annemin numarasını ezberlemiştim o zamanlar. Müdüre yalvar yakar bir şekilde ikna etmiştim. Aradım , açtı. "Annecim , seni çok özledim. " dedim ve o bana "Ben senin annen değilim .Anladın mı?Senin annen yok artık , öldü! Beni bir daha sakın arama!" dedi. O günden sonra , her gece bunu düşünerek sabahlara kadar ağladım. Artık bekçilerde , öğrencilerde benden bıkmış ve anlaşmışlardı. Bir gece ben yine ağlarken dört , beş kişi , beni yaka paça sürükleyip , yurdun bodrumuna kapattı. Geceyi orda geçirdim. O günden sonra bir daha "Anne" kelimesini ne söyledim , ne de duydum.
     Ben bunları aklımdan geçirdiğimi zannediyordum .Aslında: bir köşeye çökmüş ,biraz önce bağırdığım çocuğa bunları anlatmıştım. Bir süre bakıştık.
     Sonra , bir anda bana sarıldı . Sebebini bilmiyorum , ama bana iyi hissettirmişti. Göz yaşlarımı sildi ve beni orada bırakıp hiçbir şey söylemeden , arkasını dönüp , çekip gitti. Bende orada öylece kaldım. O gün derse girmedim , yurttan kaçtım.
    Sonraki günlerim daha farklı geçti. Her gün , daha ismini dahi bilmediğim , şu çocuğu gözlüyordum. O çocukta bir şey vardı , dikkatimi çeken. Ama anlamlandıramıyordum , ismini veremiyordum. Sanırım o gün ile ilgiliydi.
    Aradan uzun zaman geçince , biraz fazla yazı yazmışım. Neyse bugünlük bu kadar...