~ YİNE ~

- 7. gün -

    Evet, son yazmamın üzerinden üç hafta geçti. Nedeni ise yazıcak bir şey bulamamam , kafamı toparlayamamamdı. Başıma gelenleri anlayamıyorum , nasıl böyle bir salaklık yaptım ben? Neyse anlatmaya başlıyım , yazmak iyi geliyor.
    Çarşamba günü öğretmenler toplantısı olduğu için okul yoktu. Bende bunu fırsat bilip beş gün önce kalbimin kırıldığı yere gitmeye karar vermiştim. Okul çıkışında Karhan ile karşılaştım. Bana nereye gittiğimi , sorun olmazsa beraber gidip gidemeyeceğimizi , kafa dağıtması gerektiğini söyledi , bende kabul ettim.
     Deniz günışığını yansıtıyordu , çok güzeldi. O bankı görünce boğazım düğümlendi. Geçip oturduk. Ben denize dalmışım , oturmamızın üzerinden yaklaşık yarım saat geçmiş. Karhan'a bunu söylemek için döndüğüm esnada onun zaten bana bakıyor olduğunu gördüm , üzgün gibiydi.
-Onun içindi , değil mi? dedi.
-Ne , anlamadım?
-Cuma günü... Onun için  ağlıyordun değil mi?
-Sen
-Sizi gördüm , ona nasıl baktığını... Ona bakarken gözlerinin içi gülüyordu , hergün gözlerin onu arıyor , Ceren onunla konuşmaya çalışırkende gözlerin onun üzerinden ayrılmıyordu. Henüz tanıdığın biri için , o güzel gözlerinden yaşlar süzülüyordu değil mi?
-Ben
-Bir şey söyleme , biliyorum ondan hoşlanıyorsun. Geldiğinden beri dikkatini çekti. Ama şunu anlamıyorum. Neden o? Neden bunca zamandır seni seven insanı değil de onu gördün?
Öylece kaldım yine. Gözleri dolmuştu. Nasıl tepki vereceğimi bilememiştim.
-Ben seni seviyorum Sanem. Çok uzun zamandır seni seviyorum. Seni izliyorum , seninle konuşmaya çalışıyorum ama sen beni farketmiyorsun bile. Eminim yemekhanedeki o günün öncesinde adımı bile bilmiyordun.
-Karhan ben özür dilerim , seni tanımadığım, farketmediğim ve sevdiğim insanı seçemediğim için... Evet ondan hoşlanıyorum ve şimdiye kadar hiç böyle yoğun bir sevgi hissetmedim. Evet o gün onun için ağlıyordum , haklısın. Ama neden bana o gün sormadın , öylece baktın?
- Çünkü korktum , alacağım cevaptan korktum! Onu sevdiğini söylemenden korktum! Ben uzun süredir seni sadece seyrederek sevdim , gelip seninle konuşamadım çünkü reddetmenden korktum. Keşke o zamanlarda açılsaydım sana. En azından biraz şansım olurdu.  dedi ve kalkıp gitti. Ben orada yine öylece kaldım. Ne düşüneceğimi bilmiyordum.
      Ertesi gün , öğle arasında Karhan yanıma geldi ve bana "Ben seni hep seveceğim ama sırf seni seviyorum diye aramıza mesafe koyma , lütfen.  Beni görmezden gelme . Seni görmek , seninle konuşmak bana iyi geliyor. Lütfen... " dedi.Bende onu seviyordum, gerçekten iyi bur arkadaştı. Aramızın bozulmasını istemediğim için kabul ettim. Ona değer veriyorum çünkü.
     Bu yaşananların üzerinden iki hafta geçti. Bizim sınıfa yeni bir kız geldi bu arada. Adı Öykü. Kahverengi saçlı , kahverengi gözlü, yaklaşık 1.60 cm , gamzeli tatlı bir kız. İyi birine benziyordu , birlikte öğle yemeği yerken sohbet ediyorduk. Sanırım kendime iyi bir arkadaş edinmiştim. İşin güzel yanı benimle aynı pansiyon odasında kalmasıydı. Şu gerizekalılar ile tek kalmayacaktım artık , Öykü de onları sevmemişti. Artık öğle aralarında Öykü , ben ve Karhan birlikte takılıyorduk. İyi bir arkadaş grubu olmuştuk.
      Ama benim aklım hala şu çocuktaydı. Bazen beni izliyormuş gibi geliyor , etrafa bakındığım zamanda kimseyi göremiyorum.
      Bir gece yine saat dokuzda , aklıma gelmişti. Ağlıyordum. O sırada Öykü beni gördü ve ona şu çocuğu anlatmak zorunda kaldım. Öykü beni sakinleştirdi , bana yardımcı olacağını söyledi. Gercekten iyi bir arkadaştı.
      Sanırım birileri geliyor , daha sonra yazmaya devam etmem gerekecek. Şimdilik hoşçakal sevgili günlük...