Clearwater

Κεφάλαιο 8

Όσο κι αν άρεσε στην Άντρια να χλευάζει την Αντζέλικα είχαν απομείνει αρκετές δυνάμεις στην ματριάρχισσα των Σαλάζστερ για να αναγνωρίσει την ενέργεια της εγγονής της. Νυγκάρντς και Σαλάζστερς βρέθηκαν για άλλη μια φορά καθισμένοι στην μακρόστενη τραπεζαρία. Μόνο που αντί για την βαρεμάρα, την απάθεια και τον ήπιο εκνευρισμό που επικρατούσε στα προηγούμενα συμβούλια, όταν το μοναδικό τους πρόβλημα ήταν να βρουν κάποιον για να κάνει την Τελετή μαζί με τον Κρις, το συγκεκριμένο χαρακτηριζόταν από ένταση, ανησυχία, και έναν υπόκωφο φόβο.

''Μπορεί να κάνουμε λάθος'' είπε σιγανά και δυστυχισμένα η Λυδία.

Η Αντζέλικα έριξε ένα αυστηρό βλέμμα στη νύφη της που την έκανε να χαμηλώσει το βλέμμα.

''Δεν κάναμε κανένα λάθος. Η Αντριάννα έχει τον έλεγχο των νεκροζώντανων. Ο Τζόναθαν το επαλήθευσε'' Κοίταξε τον πατέρα του Κρις που ένευσε βαρύθυμα συμφωνώντας. ''Και αν τους έστειλε να επιτεθούν στο σπίτι μας σημαίνει πως είναι αποφασισμένη να μας καταστρέψει''

Ο Κρίς είδε τον πατέρα του να πιάνει το χέρι της μητέρας του κάτω από το τραπέζι. Η μητέρα του κοίταζε την Λυδία με θλίψη και συμπόνια στο βλέμμα της.

''Οπότε πως θα δράσουμε;'' ρώτησε βαρύθυμα ο πατέρας του.

Το ρολόι πάνω από το τζάκι χτύπησε δυσοίωνα.

Το πρόσωπο της Αντζέλικας ήταν παγερό, οι ρυτιδιασμένες γωνίες των χειλιών της ήταν κυρτωμένες προς τα κάτω δίνοντας της μια μόνιμα δυσανασχετημένη έκφραση. ''Οι νεκροί είναι ένας κίνδυνος για όλους μας, τόσο για τη μαγική κοινότητα όσο και για τους ανθρώπους. Στη καλύτερη περίπτωση ρισκάρουμε να αποκαλυφθούμε και στη χειρότερη θα θρηνήσουμε θύματα. Πρέπει να τους απομακρύνουμε και να για γίνει αυτό πρέπει να εξαλείψουμε την πηγή που τους ελέγχει''

Ο Κρις απέμεινε να την κοιτάζει αποσβολωμένος για μια στιγμή, σίγουρος πως είχε καταλάβει λάθος. Νεκρική σιωπή απλώθηκε στο τραπέζι. Το πρόσωπο της Λυδίας ήταν κάτασπρο και τραβηγμένο, και αν έκρινε από τον τρόπο που οι ώμοι της έτρεμαν ήταν έτοιμη να ξεσπάσει σε κλάματα. Ο άντρας της δίπλα της είχε πετρώσει.

''Μια στιγμή'' είπε ο Κρις, κοιτάζοντας άναυδος τους μάγους γύρω του, περιμένοντας να ακούσει κάποιον να λέει ότι δεν σοβαρολογούσαν. Το βλέμμα του καρφώθηκε πάνω στην Αντζέλικα στην κορυφή του τραπεζιού. ''Δεν μπορείς να σκοτώσεις την Άντρια. Είναι άνθρωπος, όχι αράχνη που βρήκες στη γωνία''