Clearwater

Kεφάλαιο 10

''Πάρε τον δήμαρχο Κλάρκσον και πες του να εκκενώσει την πόλη'' σχεδόν φώναζε στο τηλέφωνο.

''Κρις, ηρέμισε και πες μου τι έγινε'' άκουσε τον πατέρα του από την άλλη άκρη της γραμμής.

''Δεν έχουμε χρόνο. Πες του να απομακρύνει τους ανθρώπους από το Κλίαργουότερ. Ας πει πως υπάρχει διαρροή στον κεντρικό αγωγό αερίου και θα τιναχτούμε όλοι στον αέρα, ή ότι έρχεται τυφώνας. Μπορούμε να χειραγωγήσουμε τον καιρό και να το κάνουμε να φανεί πειστικό αν χρειαστεί. Ας πει ό,τι θέλει αλλά να το κάνει τώρα! Και πες στις μάγισσες να μη κυκλοφορούν μόνες, να μαζευτούν σε κεντρικά σημεία όπως το δημαρχείο και το σχολείο'' Η ισχύ αντί ενός. Καλύτερα να ήταν συγκεντρωμένοι σε ομάδες όταν θα επιτίθονταν οι νεκροί παρά να τους αντιμετωπίσουν ένας ένας. ''Και εσείς πηγαίνετε στο σπίτι των Σαλάζστερ'' συμπλήρωσε. Αν πράγματι οι νεκροζώντανοι είχαν ενστερνιστεί τις επιθυμίες της Άντριας εκεί θα χτυπούσαν πρώτα. ''Να προσέχετε''

Έκλεισε το τηλέφωνο και κοίταξε προς το μέρος του κρεβατιού. Η Λίλι καθόταν στο προσκεφάλι της Άντριας και κρατούσε ένα βρεγμένο πανί στο πυρακτωμένο μέτωπο της. Τα ανοιχτόξανθα φρύδια της αδελφής του είχαν σμίξει σε μια βαθιά προβληματισμένη έκφραση.

Η κατάσταση της Άντριας είχε επιδεινωθεί ραγδαία μέσα στην ώρα. Σκούρες τούφες κολλούσαν πάνω στους ιδρωμένους κροτάφους της, το δέρμα της είχε πάρει μια σταχτί απόχρωση. Τα κλειστά βλέφαρα της έμοιαζαν σχεδόν διάφανα, γεμάτα μικροσκοπικές μοβ φλέβες. Τρεμόπαιζαν ελαφρά σαν να ονειρευόταν.

''Δεν καταλαβαίνω'' είπε η Λίλι. ''Τα βότανα θα έπρεπε να την είχαν βοηθήσει αλλά χειροτερεύει'' Ό,τι κι αν της είχαν δώσει είχε αποδειχθεί άχρηστο. Σήκωσε το κεφάλι της από την άρρωστη μάγισσα και κοίταξε τον αδελφό της που πλησίαζε προς το μέρος τους. ''Ίσως πρέπει να δοκιμάσουμε να την πάμε στο νοσοκομείο'' πρότεινε, με το μυαλό της να έχει στερέψει από άλλες ιδέες.

Ο Κρις κάθισε δίπλα στην Άντρια και έπιασε τον καρπό της για να ελέγξει τον σφυγμό της. Το δέρμα της έκαιγε. ''Δεν μπορούν να κάνουν τίποτα εκεί'' Η αρρώστια της δεν είχε προκληθεί από φυσικά αίτια. Οι γιατροί στο νοσοκομείο δεν ήξεραν ούτε μπορούσαν να την φροντίσουν.

''Τότε τι θα κάνουμε;''

Τα άχρωμα, σκασμένα χείλη της Άντριας κουνήθηκαν. ''Ζεσταίνομαι'' Η φωνή της βγήκε μικρή και τραχιά.