Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İLTİCA 0.1 - "GÜZEŞTE"
Yanardağın kraterine konmuş yaralı bir kuş gibiydim. Kanatlarım sıcak buhardan erimiş, olduğum yere sabitlenmiştim. Yanardağ her an patlayabilirdi. Ateşin yoğunluğunu ayak uçlarımda hissettim.
Hayır! Her an değil. O volkan şimdi patlıyordu.
Üzerime gelen lavlardan kaçmak, kaçınılmazdı. Yaralı kanatlarım acılı bedenimin yükünü taşımayacak kadar yıpranmıştı. Kanatlarımdan dökülen her bir tüy, farklı yanıyordu. Külleri etrafım da dolaşarak beni koruma çemberine almışlardı sanki.
Uçmamı engelleyen kanatım, yanarak beni korumaya çalıştı. Bastığım yerin sıcak dokusundan kaynayan ayaklarımı koruyamamışlardı. Ayaklarımı bastığım zeminden kaynar lavlar akıyordu. Olduğum yer yanıyordu.
Kaderime doğru adım attım. Ayaklarım alev aldı. Durdum. Bedenimi ateş sardı.
Devam ettim yürümeye. Öyle yavaştı ki adımlarım sanki yürüyen ben değildim. Ayaklarımın altından akan lav tarafından kaderime sürükleniyordum.
Oradaydı. Bakışları bir boşlukta çalkalanırken elinde ki sigara bitmiş, parmakların sönmek üzereydi. Yine de ellerinde küçücük olan sigarayı bırakmadı. İşaret ve orta parmakları arasın da düşecek gibi tuttuğu sigarayı avucunun içine alarak sertçe sıktı. Parmaklarını hareket ettirmedi bir süre. Sadece sıktı.
Avucunun için de sönen o ateşin sıcaklığı, kirpiklerimin arasında dolaştı. Gözlerimi ellerinden çekmedim. Parmaklarını birbirine sürtmeye başladı, avucun da söndürdüğü sigara izmaritini ellerin de parçalamak için.
Güzeldi. Yüzünde masum bir ay parıltısı vardı. Güneşin ulaşamadığı derinlikler de parlayan ayın yansıması gibiydi. Karanlıkta ışıldayan ayın güzelliği vardı siyah gözlerinde. Ellerin de söndürdüğü sigarayı parçalarken de güzeldi. İsminin anlamı gibiydi.
Aybars
Ay gibi güzel, pars gibi yırtıcı.
Yırtıcıydı. Kurbanı abimdi.
Tırnakların da abimin kanı kuruyan bir ay, benim karanlığımı aydınlatamazdı. Geceme doğamaz, beni ışıltısıyla büyüleyemezdi. Kendi gölgemi ışığıyla ortaya çıkartıp, beni karanlığımla yüzleştiremezdi.
Ne zaman gece karanlıkta gölgemle ilerlesem, yüzleştiğim o siyahlığın ardında kalan saf kan oldu. Abim ellerini uzattı bana oradan. Yere eğildim. Ellerimi taşların üzerinde gezdirdim. Tırnaklarımın içi toprak doldu. Abimin ellerini aradım ay ışığında.
