Girl Boss In Love

Κεφάλαιο 7

Παράγγειλαμε το μενού τον εγκαινίων αφού ήταν υποχρεωτικό αλλά εμείς επιλέξαμε και κάποια παραπάνω πιάτα που μας χτύπησαν και στις δύο το ενδιαφέρον ή απλά πειναγα πάρα πολύ.

Την ώρα που περιμέναμε να ρθει η παραγγελία μας ο Παύλος κατέφτασε για να μας χαιρετήσει και να μας ρωτήσει τη γνώμη μας σχετικά με το μαγαζί και τις αλλαγές

<< Τι κάνουν οι κουκλάρες; Μου πώς περνάνε εδώ πέρα που ήρθαν; >> Πετάχτηκε από το πουθενά ο Παύλος και άρχισε να μας λέει γελώντας.

<< Καλά ρε λαμόγιο τόσο καιρό έχεις γραμμένη την ξαδέρφη και τώρα έρχεσαι και ζητάς και τη γνώμη της. Σα δε ντρέπεσαι. >> είπα και έπεσα στην αγκαλία του γελώντας δυνατά.

Ένιωθα ένα ζευγάρι μάτια γύρω πίσω απο την πλάτη μου αλλά δεν έδωσα μεγαλύτερη σημασία αφού ο Παύλος δεν με άφησε.

<< Λοιπόν για πες. Πως σου φαίνεται το κλουβί; >> με ρώτησε με μια χαρά ζωγραφισμένη στο πρόσωπο του.

<< Είναι υπέροχο και ελπίζω κάθε φορά να φτιάχνεις τέτοια μωρό μου. >> Είπα και τον φίλησα στα μάγουλα.

<< Έλα να πάω να σου δείξω και τα υπόλοιπα. >> Μου είπε και με έπιασε αγκάζε για να πάμε.

Αλλά δυστυχώς μόλις κατέφθασε το φαγητό μας. Τελικά ο Παύλος κάθισε μαζί μας και φάγαμε. Ένα εξαιρετικό μενού βασισμένο στην μεξικάνικη κουζίνα όσο και τις διαφορές λιχουδιές που παράγγειλαμε. Μόλις τελειώσαμε όλοι το φαγητό μας εγώ και ο Παύλος σηκώθηκαμε από το τραπέζι και κρατώντας ο καθένας μας από μια Μαργαρίτα ξεκινήσαμε να πάμε να μου δείξει τα περιβόητα κλουβιά.

Στα μισά της διαδρομής άρχισαμε και χαιρετούσαμε γνωστούς και πέρασε ο Παύλος το χέρι μου γύρω από το μπράτσο του. Φτάσαμε μπροστά το περιβόητο κλουβί. Και ο μόνος που δεν περίμενα να δω ήταν μέσα και δείπνου σε μες τα σιρόπια με μια σίγουρα όχι φυσική ξανθιά με ένα κομμάτι κόκκινο ύφασμα πάνω της και πλαστική. Δεν ήθελα να με δει άρα έπιασα βιάστηκα το μπράτσο του Παύλου και τον τράβηξα για να φύγουμε όσο πιο γρήγορα γίνεται. 

Ξαφνικά ένιωσα ένα ζευγάρι μάτια καρφωμένο στη πλάτη μου. Δεν έδωσα πολύ σημασία και απλά συνέχισα τον δρόμο μου. Στο τραπέζι μας και από εκεί στην ασφάλεια του σπιτιού μου. Το τελευταίο πράγμα που χρειαζόμουν τώρα ήταν μια συνάντηση μαζί μου.

Ταραγμένη καθώς ήμουν σήκωσα τη Βενετία. Χαιρέτησαμε όσο πιο ευγενικά βγάλαμε τις φωτογραφίες που χρειάζονταν οι φυλλάδες ώστε να ακουστεί και το όνομα της Βενετίας και του εστιατορίου όσο και το δικό μου και κατ' επέκταση της εταιρίας.

<< Τι έγινε; >> με ρώτησε η Βενετία Ταραγμένη.

<< Ήταν εδώ. Με μια ξανθό ψείρα. >> είπα κοφτά και έβαλε μπρος το αμάξι.

<< Και εσένα τι σε νοιάζει; >> με ρώτησε περίεργα.

<< Τίποτα. Απλά δεν είχα καμία απολύτως διάθεση να τον συναντήσω και να ξεκινήσει η γνωστή κουβέντα του γιατί έφυγα έτσι δεν άφησα κάτι και όλες αυτές οι μαλακιες. >> είπα και κοίταξα έξω από το παράθυρο.

<< Η απλά φοβήθηκες επειδή έχετε την ίδια λογική ότι μπορεί η συζήτηση να μη γίνει και να πληγωθεί ο εγωισμός σου. >> Μου είπε κοιτάζοντας με λόξα.

<< Μπορεί και αυτό. >> Είπα και έκλεισα τα μάτια μου για να κατέβει η ένταση που ένιωθα.

Μέσα σε ένα μισάωρο ήμασταν σπίτι μου με άφησε στη είσοδο και εγώ ανέβηκα γρήγορα πάνω. Δεν είχα λόγο να ασχοληθώ με αυτό το θέμα έπρεπε να ετοιμαστώ για αύριο. Το μίτινγκ ήταν στις έντεκα εγώ θα ήμουν στο γραφείο γύρω στις εννιά. Έβγαλα από τη ντουλάπα μου το κουστούμι που θα έβαζα αύριο και το κρέμασα στον καλόγερο.

Έκανα να απαραίτητα που χρειαζόμουν για να πέσω για ύπνο φόρεσα τις πυτζάμες μου. Έπεσα στο κρεβάτι έβαλα το πολύ αγαπημένο μου ξυπνητήρι και έπεσα σε έναν όσο το δυνατόν πιο ήρεμο ύπνο που μπορούσα. Έπρεπε θα είμαι φρέσκια και δυναμική αύριο.