"The Weak Mate Of An Alpha" ( Book 2) Completed

Kabanata 12

  

   Habang nasa mahimbing syang pagtulog ay nakita ang sarili na nakayakap sa isang lalaking malabo ang man ang mukha ay alam nyang nakangiti ito.nakahilig ang ulo ng babae sa matikas nitong dibdib. " mahal na mahal kita Anna".
" mahal din kita zion " ang sabi ng babaeng kamukha ko nangiti ito habang nakatanaw sa bilog na buwan.ng biglang magkagulo ang buong paligid sa pagdating ng mga bampira.naging anyong lobo ang ng nakatira sa lugar na maging ang lalaking tinawag na zion ay naging isang malaking lobo na nakikipagbuno sa isang bampira. hinde nya na masundan ang mga nangyayari.napapikit sya ng dukutin ng isang bampira ang puso ng isa lobo.napaiyak ako ng kaladkarin ng isang bampira ang babae.

dumilim ang buong at doon ay na kita nya ang lalaking malabo ang mukha ng nito.puno ng sugat at dugo ang kanyang katawan. kita nya ang pag luha nitong habang nakatingin sa kanya.nilahad nito ang kanyang kamay sa kanya na may malaking sugat. " bumalik ka na sa akin mahal mis na mis na kita" lumuluhang sambit nito.hinde man lang nya namalayan ang pagdaloy ng luha ng  mata ko.pilit kong inabot ang kamay nya ngunit unti-unting lumayo sa kanya hinabol nya ito ngunit tuluyan na itong nawala.

nagising sya habang naliligo sa sariling pawis.napahawak sya sa kanyang dibdib dahil sa bilis ng tibok ng kanyang puno.binalingan nya ang katabi na mahimbing na natutulog.bumangon sya at tumungo ng banyo para maghilamos napatitig sya sa salaming nasa harap.sino ka ba talaga zion?bakit ka nagpapakita sa panaginip ko? bakit hinde ko maalalang naging parte ka ng buhay ko.bumuntong hininga sya at labas na ng silid.

binuksan nya ang bintanang gawa sa krystal at lumabas patungong.terrace masarap sa pakiramdam ang hangin na humahaplos sa katawan nya. napangiti sya habang nakatingala sa kalangitan napakapayapa.

lumipas anim na buwan ng pananatili ko kasama si dylan. at gabi-gabi ding napapanaginipan ang tungkol taong lobong zion. " anong iniisip mo mahal? tanong nito habang nakayakap mula sa likuran ko. " dylan?
" hmm".

" may pamilya ba ako ? bakit wala akong naaalala sa nakaraan ko.ni hinde ko alam kong may mga magulang pa ba ako at kapatid" mahinang usal nya.rinig nya ang malalim nitong paghinga mula sa likuran ng kanyang tenga.
" m-may pamilya ka ngunit ma's pinili mong huwag magpalita sa kanila para kaligtasan nila.tinutugis ka noon ng mga rebelding bampira ".

" e si zion? sino sya palagi ko syang nakikita sa aking panaginip". umigting ang panga ng banggitin ko ang pangalang iyon. " hinde ko sya kilala Anna".

" pero bakit ko sya nakikita sa panaginip ko? matagal sya nitong nitong tinigan.bago muling nagsalita.
" baka marami ka lang iniisip. dapat ay hinde mo na iyon binibigyan ng pansin.mamaya ay dadalawin ka ni Alfredo para tignan kaya dapat wag mong pinapagod ang sarili mo.ang sabi nito na kitanatango nya.
" mamaya ay aalis ako.ipinatawag ako ng council para sa gaganaping pagpupulong.babalik na rin ang lolo at lola galing bakasyon nasasabik na ang mga iyong makita ka". ngumiti sya at tumango.
"ako man ay ganon din. mag-iingat ka bumalik ka kaagad pagkatapos". ngumiti at niyakap sya ng mahigit. " babalik ako".

habang abala sya sa pakikipag kwentuhan sa ibang tagasilbi ng makarinig sila ng bose's ng isang babae. " e ano ngayon kong wala si dylan hinde na ba ako pwedeng pumunta rito.umalis ka nga dyan" sabay tulak sa isang babaeng tagasilbi. tinaasan sya nito ng isang kilay habang paglalakad palapit sa kanya. " magandang araw po senyorita"? tinapunan sya nito ng tingin mula ulo hanggang paa.
" maganda sana ang araw ko kong hinde kong wala itong basura sa harap ko" mataray na usal nito.

" mukhang sarap na sarap kang kasama si dylan ah at hinde ka pa umaalis".

" tumigil kana katherine,wag mong utulad sayo Anna dahil hinde kayo magkatulad".

' tssss" sabay irap nito at nag martsa paalis.

" magandang araw doktor Alfredo". bati ng mga tagasilbi.

" pagsensyan mo na si katherine Anna.ganon lang talaga iyon sa tingin nya ay nahihigitan sya" nakangiting saad nito.
" sya nga pala kamusta may kasama ka pa rin bang nararamdamang kakaiba sa katawan mo".

" wala naman po dok-"

" Alfredo,Alfredo na lang ang itawag mo sa akin".

" may mga panaginip kasi ako na hinde ko maintindihan. palaging kong nakikita sa panaginip si zion na tinawag ako.ngunit kahit anong pilit ko hinde ko sya maalala.wala akong naaalala tungkol sa nakaraan ko.dahil ba iyon sa pagkakahimbing ko ng matagal kaya wala akong maalala? natigilan ito sa tanong nya.nakikita nya sa mga mata nito ang matinding awa.

" m-maaaring oo,ngunit maaari ring hinde.nakakaramdam kaba ng panankit ng ulo? tumango sya rito nilang tugon.bumuntong hininga ito at hinilot ang tulay ng kanyang ilong.
" siguro mag uusap muna kami ni dylan tungkol dito" tumango sya na kinangiti. kapag naramdaman mong sumasakit na naman ang ulo tawagan mo ako kaagad.ito ang calling card ko sige kailangan ko ng umalis.

" salamat Alfredo " ngumiti ito sa kanya bago umalis.rinig nya ang pag-andar ng sasakyan palayo.

....

" anong kailangan mo Alfredo natignan mo na ba si Anna?ngumisi lamang ito sa kanya bago nagsalita.

" anong ginawa mo sa kanya dylan paoatayin mo ba sya? alam mo ba kong anong maaaring mangyari sa ginawa mo? may diin ang bawat salita nalilisik ang mga mata nitong nakatitig sa kanya.

" ibalik mo na sya dylan,kailangan nya ang mate nya alam nating pareho na hinde ikaw yon.pinapaniwala mo lamang ang sarili dahil sa kabaliwan mo"

" wag mo akong pangungunahan Alfredo,wala kang alam.wala kang alam sa nararamdaman ko" galit na saad nya. " hinde mo ako mapipigilan gagawin ko ang gusto ko.hinde ko kayang kamuhian nya ako kap-"

" kapag naaalala ang ginawa mong panggagahasa sa kanya" madiin sambit nito. " tumigil kana dylan ikaw ang hari.hinde ikaw to masyado kanang binubulag ng pagiging makasarili mo.nag iba kana hinde kana katulad ng dati na kalkulado ang bawat galaw.ibalik mo na sya sa mate nya sa lalo lalong madaling panahon. pag-isipan mo itong mabuti dylan.una pa lang alam mo na ang maaaring mangyari sa kanya sa pagiging makasarili mo" may diin ang bawat salitang binibitiwan ng kaibigan.nanlilisik ang mga mata nilang nakipagtitigan sa bawat isa.mabuti na lang at pumasok si moron ang sekretarya ni dylan.ramdam nito ang mainit enerhiya ng bawat panic.

" aalis na ako" ang sabi nito at isukbit ang jacket sa kanang balikat.