ADINI DRARRY KOYDUM

Bir adet romantik Harry

Draco ve Harry yeni öğretmenin kim olduğunu öğrenmek için ortak salona gittiler, herkes oradaydı. Dumbledore bir anda konuşmaya başladı.

"Herkes burada olduğuna göre yeni öğretmeninizi size takdim ediyorum.  Işte Bayan Umbridge."

"Merhaba çocuklar, Ben umbridge. Geldiğimden beri okulun durumu hiç hoşuma gitmiyor doğrusu. Birkaç kural koymam gerekiyor. İlk kuralı söylüyorum erkekler ve kadınlar yan yana durmayacak. Asla temas yok, beraber ders çalışmak yok."

Herkes sinir olmuş bir şekilde yeni gelen öğretmene bakıyordu ama Draco ve Harry çok mutlulardı. Birbirlerine bakıp gülmek istiyorlardı ama fazla dikkat çekebilirlerdi.

Umbridge'nin yeni bir kuralı vardı. Asla farklı binadan insanlar yan yana oturamaz, ders yapamaz ve konuşamazdı.

"Bu ne böyle!? Bu kadın çıldırmış olmalı Harry. Resmen avada kedavra yapmamak için kendimi zor tutuyorum."

"Draco lütfen sakin ol bir yolunu buluruz. Hem ben senden ayrı kalamam ki."

Draco'nun yüzünde sinirle mutluluk karışımı bir gülümseme belirdi.

Şimdi ise Gryffindor ve Slytherin'in karanlık sanatlara karşı korunma dersi vardı. Harry ve Draco beraber otururuz diye düşünmüşlerdi ama bu imkansızdı.

Ders başladığında içeriye Umbridge girdi ve dersi büyü yapmayarak işleyeceğini söyledi.

Harry çok sıkılmıştı dersten. Hem büyü yapmıyorlar hem de Draco yanında yoktu.  Aklına saçma ama güzel bir fikir geldi. Defterinden bir parça koparıp Draco'ya şiir yazmaya başladı.

O sarı saçların
Gönlümü okşadığın
Gri gözlerinle
Kalbime bağlandığın
  seni seviyorum
                               -harry ♡

Şiir berbat olmuştu ve bunu farkındaydı.  Belki Draco güler diye yine de ona göndermek istedi. Umbridge arkasını dönükken bir büyü fısıldayarak kağıdın Draco'ya ulaşmasını sağladı.

Draco şaşırmıştı, kağıdı açıp okumaya başlayınca kahkaha atmak istedi.
Fazlasıyla gülmek istedi.
Fazlasıyla.
Sonra Draco da bir kağıt çıkartarak bir şeyler yazmaya başladı.

Zümrüt yeşili gözlerin
Seninim her daim
kim ne derse desin
en mükemmel benim.
  Kendimi seviyorum
                              -safkan Draco ☆

Kâğıt Harry'nin eline ulaşınca Harry çok heyecanlandı. Okuduğunda ise kendine lanet etti. Neden bu kadar kendini beğenmiş birinden hoşlanmıştı? Olsun, onu çok seviyordu.
İkisi de kağıtlarını sakladı ve bu süre zarfında ders bitmişti. Umbridge dışarı çıkar çıkmaz konuşmaya başladılar.

"Egon Draco..."

"Efendim? anlamadım da."

"Egon diyorum egon. Tüm dünyaya yeter."

"Oh. Senin de şairliğin Harry. Gerçek bir şair bunu okusaydı sanırım şu an intihar ediyor olurdu."

"Seni özledim Draco. Yanımda olmanı istiyorum, seni güldürüp mutlu etmek istiyorum..."

"Vee bu yüzden de bana şiir yazdın.  Ama sen de haklısın şiirinin bir düşmanı öldürecek kadar kötü olduğunu bilemezdin. Baksana, bence bir şiir yazıp Voldemort'a göndermelisin. Büyük ihtimalle asanın üstüne oturup intihar edecektir."

Draco derste gülmek istiyordu ama gülemiyordu. Şimdi ise kahkaha atmaktan nefes alamayacak gibiydi.

"Merak etme. Zaten bir daha böyle bir hata asla yapmam."

"Harry resmen şu an trip atıyorsun. Şu haline bak gülmekten karnım ağrıdı yeter."

"Sana şiir yazmak içimden geldi ve şu yaptıklarına bak Draco. Beni kırdın."

"Aptalsın. Tüm samimiyetimle söylüyorum bunu. Çok tatlı, sinirlenince çok seksi olan bir aptalsın."